Ovih dana navršava se 17 godina od kada je Vojska Jugoslavije poslije potpisivanja Kumanovskog sporazuma otišla sa Kosova i Metohije. Ovo ne izgleda kao vojska koja je poražena! Ovom rečenicom je jedan od američkih novinara na Merdarama, prelazu između Srbije i Kosova i Metohije, negdje u ovim danima 1999. godine komentarisao, više za sebe, odlazak srpske, tada jugoslovenske vojske sa Kosova i Metohije, poslije potpisanog Kumanovskog vojno- tehničkog sporazuma SRJ—NATO 9. juna. Kolona tenkova i vojnih vozila Vojske Jugoslavije kao pod konac, sa kojih se vijorila srpska zastava, 13 dana prije Vidovdana, tačnije 15. juna 1999. godine, krenula je sa Kosova, poslije 78 dana NATO bombardovanja. Pratila ih je kolona civilnih vozila, Srba koji su uporedo sa njima, mnogi

Reporteri “Novosti” u poseti porodici Vojislava Vukašinovića, jednog od 1.300 branilaca Košara. Sin Luka: Ponosan sam na oca. Posle ranjavanja tri meseca bio u komi, a godinu dana nije mogao da vidi HEROJI mojih vršnjaka su Supermen, Spajdermen, Betmen, poznati sportisti, glumci i pevači. Ali moj heroj je moj stric Vojislav, branilac karaule na Košarama u ratu na Kosovu i Metohiji 1999. godine. On je za mene najhrabriji, najjači i najveći čovek. Ovako je Stefan Vukašinović (13) iz Mataruške Banje, učenik ovdašnje Osnovne škole “Đura Jakšić”, odgovorio na temu “Osoba kojoj se divim” na pismenom zadatku iz srpskog jezika. Za svoj sastav Stefan je dobio samo četiri plus, i to

Na Pravnom fakultetu u Beogradu obilježeno je 17 godina od završetka borbe oko karaule Košare na Kosovu i Metohiji. Prisutni su se podsjetili heroja koji su 1999. godine 65 dana branili granicu tadašnje Jugoslavije od terorista. Više od deceniju i po kasnije najavljeno je i podizanje spomenika herojima sa Košara. Prije tačno 17 godina završili su jednu od najvažnijih i najtežih borbi – za svoju državu. Od tada se bore da ne padnu u zaborav i da njihova djela zapamte generacije koje dolaze. “Vama, draga omladino, ne mogu riječima objasniti kakva je to vojska bila. Ono na šta smo i dalje ponosni je kada gledamo vas, omladinu, kada gledamo djecu,

Sedamnaest godina od završetka Bitke na Košarama obeleženo je danas tribinom na Pravnom fakultetu. Svoja sećanja sa studentima ovog fakulteta, vojnicima koji su učestvovali i porodicama onih koji su dali živote na Košarama, podelili su komandant operacije “Košare” Ljubinko Đurković, učesnik borbe Vojislav Vukašinović i stariji vodnik Prve klase Zlatko Solunac, a uvodnu reč dao je profesor Fakulteta za industrijski menadžment Dušan Tomić. – Kad čujem sovu i danas se naježim. Albanci su pokušavali da nam isperu mozak huktajući cele noći. Psihički su nas ubijali. Odzvanjalo je kroz celu šumu – priča za “Blic” Ivan Spasić pripadnik 125. motorizovane brigade “Džoker”. Sa samo 18 godina on je bio jedan od najmlađih

Predstavnici Srpskog sabora Zavetnici položili su vijenac na spomenik Milici Rakić u Beogradu, trogodišnjoj djevojčici koja je stradala u NATO agresiji na SR Jugoslaviju 1999. godine i koja je postala simbol stradanja i nevinih žrtava u NATO bombardovanju Srbije i Crne Gore, na kraju 20. vijeka. Vijenac u Tašmajdanskom parku, kod Crkve svetog Marka, položen je na spomenik koji nosi naziv “Bili smo samo deca” u 12.44 časova, na godišnjicu od usvajanja Rezolucije 1244 Savjeta bezbjednosti UN i završetka NATO agresije. Portparol Zavetnika Milica Đurđević je, nakon polaganja vijenca, rekla Srni da je Milica Rakić simbol svih žrtava NATO agresije i da Srbija pamti i ne zaboravlja da je NATO

Predstavnici Srpskog sabora Zavetnici danas će položiti vijenac na spomenik Milici Rakić u Beogradu, trogodišnjoj djevojčici koja je stradala u NATO agresiji na SR Jugoslaviju 1999. godine, a potom će održati konferenciju za novinare. Vijenac će biti položen na godišnjicu od usvajanja Rezolucije 1244 Savjeta bezbjednosti UN i završetka NATO agresije. Polaganje vijenca na spomenik trogodišnjoj Milici kod Crkve Svetog Marka na Tašmajdanu predviđeno je u 12.44 časa. Djevojčica Milica Rakić stradala je u agresiji, odnosno NATO bombardovanju SR Jugoslavije u proljeće 1999. godine. Milica je imala tri godine kada je tog 17. aprila 1999. godine raketa NATO aviona pogodila njenu kuću u beogradskom naselju Batajnica i usmrtila je. Ona

Potresna sudbina jednog od junaka sa Košara, oca sedmoro dece, 37-godišnjeg Novice Spasića iz Bojnika kod Leskovca koji je tokom NATO agresije na SRJ ostao bez levog oka i sa metkom u levoj nozi, ujedinila je Srbiju i dijasporu. Nije prošlo ni 24 sata pošto je u “Vestima” objavljena potresna reportaža o ovom heroju, a Spasiću su se obratili ljudi dobre volje bukvalno sa svih kontinenata nudeći i reči utehe i podrške, ali i konkretnu pomoć. – Zvali su me bukvalno iz svih krajeva i Srbije, ali i sveta, od Kanade do gotovo svih evropskih zemalja: Švajcarske, Austrije, Nemačke, Kipra, Švedske… Zahvaljujući tekstu koji ste objavili telefoni nisu prestajali da

Tog dana Vladan Simić je pošao u šetnju s dvogodišnjim sinom Markom. Samo pre desetak dana Marko je duvao svećice na drugom rođendanu. Otišli su do prodavnice u zgradi R-74. Vladan je pokušao da zagrljajem zaštiti sina. Bezuspešno – našli su ih mrtve i zagrljene. Sada bi Marko slavio 18 rođendan i maturu, šetao bi s devojkama… Zauvek je ostao dete. Bilo je predloga da se dečji vrtić u susedstvu nazove po najmlađoj žrtvi – dvogodišnjem dečaku Marku Simiću. Predlog je zaboravljen. Šesnaestogodišnji Marko Roglić bio je gimnazijalac. Đorđe Pantović s 24 godine, omiljen među vršnjacima i mušterijama, i tog dana je bio na radnom mestu u mesari koju je

Spomen-ploča nestalim srpskim novinarima na Kosovu i Metohiji Đuri Slavuju i Ranku Pereniću porušena je četvrti put od njenog postavljanja kod Orahovca. Udruženje novinara Srbije i Društvo novinara Kosova i Metohije najoštrije su osudili ponovno rušenje spomen-ploče novinarima Radio Prištine koji su oteti 21. avgusta 1998. godine na putu Velika Hoča–Zočište. Nepoznate osobe polomile su i odnijele ploču na kojoj je pisalo na srpskom i albanskom jeziku: “Ovde su 21. avgusta 1998. nestali novinari. Tražimo ih”. Na mjestu obilježja ostali su samo stubovi. Novinari su zatražili od međunarodnih i kosovskih institucija da najzad otkriju ko iz godine u godinu čini ovaj vandalizam, javlja Tanjug. Budimir Ničić, predsjednik DNKiM, koje djeluje

Više od jedne decenije, koristeći mrežu dobrotvornih organizacija preko radikalnih imama Saudisjka Arabija i druge zemlje Arapskog zaliva šire vehabizam na Kosovu kroz dobrotvorne organizacije, gradnju novih džamija Više od jedne decenije, koristeći mrežu dobrotvornih organizacija preko radikalnih imama Saudisjka Arabija i druge zemlje Arapskog zaliva šire vehabizam na Kosovu kroz dobrotvorne organizacije, gradnju novih džamija, uterivanje straha i nasilja, kao i kroz regrutovanje mladih za borbu u Siriji na strani džihadista, piše “Njujork tajms”. U tekstu uglednog njujorškog dnevnika, ističe se da džamije, koje su na Kosovu sagrađene od novca koji je donirala Saudijska Arabija, okuplja ljude koji šire vehabizam – “konzervativnu ideologiju koja dominira u Saudijskoj Arabiji”, navodi

Član Gradskog veća Milan Janković položio je danas venac na spomen-obeležje ispred KBC „Dragiša Mišović”, povodom 17 godina od NATO bombardovanja i pogibije gardista u tom objektu. Janković je istakao da se danas sećamo svih vojnika i pacijenata koji su tada izgubili svoje živote od NATO agresora. “Danas želimo da podsetimo buduće generacije na agresiju koju smo doživeli 1999. godine, s ciljem da nikada to ne zaboravimo”, naveo je Janković, saopštio je Beoinfo. U raketnom napadu  NATO avijacije na KBC „Dragiša Mišović”, 20. maja 1999. godine, u 00.50 sati posle ponoći, živote su izgubili tri pacijenta bolnice i sedam pripadnika Vojske Jugoslavije. TANJUG Vezane Vijesti: Da se ne zaboravi! Kako

Za pola sata na Niš bačeno preko 2.000 kasetnih bombi, koje su sejale smrt blizu zgrade univerziteta, pored autobuske stanice, na najvećoj gradskoj pijaci, na parkingu Kliničkog centra – mestima gde se po pravilu okuplja najviše ljudi Već nekoliko dana Nišlije evociraju sećanja na poginule sugrađane tokom NATO bombardovanja SR Jugoslavije i Srbije pre 17 godina. Prvi put na Niš su avioni severne alijanse bacali, svim ratnim i mirnodopskim konvencijama, zabranjene za upotrebu kasetne bombe 7. maja 1999. U periodu od 11 do 11.30 časova na centar i u više gradskih kvartova bačeno je preko 2.000 zabranjenih „narandžastih ubica”, koje su sejale smrt blizu zgrade Niškog univerziteta, pored glavne autobuske

Današnji datum Nišlije pamte kao jedan od najtragičnijih u novijoj istoriji grada – pre 17 godina smrt je zatekla 16 ljudi u Šumatovačkoj ulici koja je, pored ostalih delova grada, zasuta tovarima kasetnih bombi. Među poginulima je bila i 26-godišnja žena u poodmakloj trudnoći. Oko 11:20 kasetnom municijom je, osim Šumatovačke, pogođena i međugradska autobuska stanica i glavna pijaca, a bombe su padale i pored zgrade patologije Kliničkog centra i u Duvaništu. U ovim napadima je povređeno još 18 ljudi. Neki od njih, pogođeni gelerima, ostali su bez ruku ili nogu. Eksplozijama, panici, vrisci, zapomaganjima i haosu tog 7. maja 1999. godine svedočio je i Marko Smiljković, urednik portala “Građanin”,

Komemorativnim skupom i polaganjam venaca, danas je u Valjevu obeležena 17. godišnjica pogibije nekadašnjeg komandanta 204. lovačko-avijacijskog puka RV i PVO Vojske Jugoslavije Milenka Pavlovića Komemorativnim skupom i polaganjam venaca, danas je u Valjevu obeležena 17. godišnjica pogibije nekadašnjeg komandanta 204. lovačko-avijacijskog puka RV i PVO Vojske Jugoslavije Milenka Pavlovića, koji je stradao tokom NATO agresije 1999. godine. Obraćajući se okupljenima, pripadnik 204. Vazduhoplovne brigade major Milan Žunjić kazao je da lik i delo pilota Pavlovića “ne smeju biti zaboravljeni”. “Najmanje ššto možemo da uradimo jeste da pamtimo, da se sećamo i učimo na onom što je Milenko uradio. Poginuo je braneći otadžbinu, izvršavajući najsvetiji čin, žrtvujući sebe za odbranu

Prije tačno 17 godina, tokom agresije NATO pakta na Saveznu Republiku Jugoslaviju, u noćnoj misiji iznad Beograda oboren je američki lovac F-16C. Avion kojim je upravljao pilot Dejvid Goldfejn oborio je Treći raketni divizion protivvazdušne odbrane Vojske Jugoslavije kojim je komandovao sada penzionisani pukovnik Zoltan Dani. Pošto je Goldfejnov F-16C pogođen raketom zemlja-vazduh iznad Beograda, on je prvo pokušao da se domogne teritorije BiH, podsjećaju beogradski mediji. Međutim, ubrzo po prestanku rada motora morao je da se katapultira i prizemlji u ataru pocerskog sela Sinošević, dok se avion srušio par kilometara dalje u blizini Šapca. Imajući u vidu blizinu granice sa BiH, tim za borbeno traganje i spasavanje NATO-a uspio

24. mart 1999: U trenu je shvatio da njegov radar ne funkcioniše… I potpukovnik Milutinović je sa zaprepašćenjem ustanovio da mu radar ne radi, ali je ipak direktno krenuo na holandske F-16… Jugoslovensko-albanska granica, 24. mart 1999. Tačno u 18.40 dežurni u operativnom centru jedne od jedinica VOJIN Vojske Jugoslavije dao je treću uzbunu u poslednjih 24 sata. Dva minuta ranije dobio je sve potrebne podatke putem automatizovanog sistema VOJIN, AS-84, kog su radari TPS-600 i S-600 na novim izmeštenim ratnim pozicijama nahranili svim podacima o dolazećim avionima i krstarećim raketama NATO-a iz područja severno od Krfa. Četiri holandska F-16 poletela su tog 24. marta 1999. u 17.45 s aerodroma

U noći između 29. i 30. aprila 1999. godine u napadu NATO avijacije srušen je televizijski i telekomunikacioni toranj na Avali. Srušen je 37. dana od početka NATO agresije na bivšu SR Jugoslaviju, u proljeće 1999. godine. Objekat impozantnih dimenzija i arhitektonske vrijednosti, čija je visina bila 204 metra, čim je izgrađen postao je jedan od prepoznatljivih simbola Beograda. Gradnja Avalskog tornja, na osnovu projekta arhitekata Uglješe Bogunovića i Slobodana Janjića, započela je 1961. godine, a završena je 1964. Za posjetioce je otvoren 1965. godine. Uklanjanje ostataka srušenog tornja obavljeno je sredinom 2005. godine, a gradnja je počela desetak mjeseci kasnije. Antenski stub tornja je četvorougaoni, visine oko 68 metara

Koliko smo se odužili poginulim borcima protiv OVK i NATO na Kosovu i Metohiji. Kapetan Ivica Petković teško ranjen odbio je pomoć saboraca. Napad na Košare počeo 9. aprila na pravoslavni Veliki petak KOŠARE. Borili smo se za kontrolu kote Maja glava. Kapetan Ivica Petković (31), iz Prokuplja, predvodio je svoju četu 16. aprila 1999. godine u protivnapadu na albanske snage. To je skoro bila borba prsa u prsa. Neprijatelj je bio udaljen od 50 do 100 metara. Petkovića je pogodio metak. Saborci su posle ispričali da su mu pritrčali da ga izvuku i pruže mu pomoć, ali nije dozvolio. Naredio je da nastave napad. Zauzeta je Maja glava uz

Vence položili ministar Ivan Tasovac, zamenik gradonačelnika Beograda Andreja Mladenović, članovi porodica, kolege i prijatelji poginulih radnika. Protivno svim običajima rata bombama je ubijeno 16 nedužnih KOD spomenika “Zašto” u Tašmajdanskom parku u Beogradu položeni su venci radnicima Radio-televizije Srbije nastradalim tokom NATO bombardovanja SR Jugoslavije 1999. godine. Vence su položili ministar kulture i informisanja Ivan Tasovac, zamenik gradonačelnika Beograda Andreja Mladenović, članovi porodica, kolege i prijatelji poginulih radnika RTS-a. Vršilac dužnosti direktora Televizije Ilija Cerović rekao je da je bombardovanje RTS-a prvi slučaj u istoriji da se protivno demokratiji i običajima rata ubije 16 ljudi. – To je mrlja na obrazu Srbije, jer je malo učinila da se to