Pri kraju je izrada bibliografije objavljenih radova o srpskim stradanjima u Prvom i Drugom svjetskom ratu i ratovima devedesetih godina prošlog vijeka, saopšteno je iz beogradskog Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku. Riječ je o prvoj bibliografiji te vrste na našim prostorima, u kojoj su dati uobičajeni podaci o objavljenim radovima, u kojima je tema stradanje lica srpske nacionalnosti na prostorima bivše Jugoslavije od 1914. do 1995. godine. Autor ovog djela značajnog za srpsku kulturu i nauku je Jovo Bajić, uz pomoć i podršku Arhiva Srpske akademije nauka i umetnosti /SANU/. Bibliografija sadrži bitne podatke za više od 3.000 radova o stradanjima mještana srpske naconalnosti u Srbiji i

Književnik i nobelovac Ivo Andrić preminuo je na današnji dan 1975. godine na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu. Ivo Andrić rođen je 9. oktobra 1892. godine u Docu kod Travnika. U Višegradu je završio osnovnu školu, a u Sarajevu Veliku gimnaziju, najstariju srednju školu u BiH. U oktobru 1912. započinje studije u Zagrebu, odakle prelazi u Beč, gdje sluša predavanja iz istorije, filozofije i književnosti. Zbog slabih pluća i čestih zdravstvenih problema, pisac uskoro napušta prijestonicu Austrije i nastavlja studije u Krakovu. Andrić je kao gimnazijalac bio pripadnik pokreta “Mlada Bosna” i borac za oslobođenje južnoslovenskih naroda iz Austrougarske monarhije. Zatečen Prvim svjetskim ratom, ubrzo napušta studije, vrativši se u Split,

Opšti sabor Hrvatske stranke prava Ante Starčević, koja je partner HDZ-a u vladajućoj koaliciji, obilovao uvredama i izlivima mržnje prema Jevrejima, Srbima, a nije bila pošteđena ni bivša šefica diplomatije ZAGREB – OD STALNOG DOPISNIKA Nova sramota u Zagrebu, ovog puta na 4. opštem saboru Hrvatske stranke prava Ante Starčević, partnera HDZ-a i članice vladajuće koalicije. Uzvikivalo se ”Za dom spremni”, vređali Jevreji, a Miloradu Pupovcu i Vesni Pusić poručeno je „preostaje vam samo baciti se u Savu”. Toliko mržnje do sada se nije čulo ni u ovim krajnje nesređenim vremenima u Hrvatskoj, a treba reći da je predsednik te stranke Ivan Tepeš ujedno i potpredsednik Sabora. Ogradio se od

Kad sam poslednji put govorio o prilikama u srpskom školstvu, zaključio sam da su njegovi reformatori ljudi male pameti i velikih ambicija, da ideje koje „ugrađuju“ u svoju „modernu školu“ sabiraju po svetskim pedagoško-didaktičkim smetlištima, da je škola kakvu su uobličili idiotska i ako „Srbima treba takvaškola, mogli bismo reći da je imaju“.Te sam reči zapisao pre desetak godina, a koju godinu kasnije prilike su postale mnogo tragičnije i ovde možemo pomenuti tek poneki neverovatan podatak o tome šta se sa srpskim školstvom događa. Direktor Zavoda za izdavanje udžbenika Radoš Ljušić saopštio je svojevremeno podatak da je jedna moćna hrvatska firma preuzela više od 40 procenata srpskog tržišta udžbenika i

Gube li bezbednosne i pravosudne institucije borbu protiv džihadista. Galijašević: U Sarajevu formiran operativni teroristički centar U SARAJEVU je uspostavljen operativni i komandni centar “Islamske države” za izvođenje terorističkih operacija u celoj Evropi, izjavio je ekspert za borbu protiv terorizma Dževad Galijašević. On tvrdi da informacije iz bezbednosnih službi potvrđuju da je Sarajevo centar vehabijskog terorizma, jer u ovom gradu ima najviše paradžemata, tu su i lideri vehabijskog pokreta, a ulicama vršljaju pojedinci koji su hapšeni i koji se terete za planiranje terorističkih napada u zemlji! – Abu Hamza, koji predstavlja pretnju nacionalnoj bezbednosti i koji je bio važan oficir u odredu “El mudžahedin”, te učestvovao u zločinima na području

Ivan Klajn i srpski lingvisti nisu moćni ni da spasu deo duše, jer kao predsednik Odbora za standardizaciju srpskog jezika neprekidno manipulativno i cinično govori o pomoru srpske ćirilice, pa i odgovarajući na ovo nedavno pitanje novinarke „Blica“ Sonje Šulović: „Izjavili ste da ćirilica neće nestati, ali joj preti opasnost da postane arhaično pismo“, odgovara ovako: „Ta opasnost preti odasvuda, i spolja i iznutra, a počela je odmah posle 1918. godine. Još tada, izdavači u Srbiji, naročito oni levičarski i internacionalistički usmereni, pomislili su: sad smo u zajedničkoj državi, hajde da štampamo latinicom, da nas čitaju i Hrvati, pa i Slovenci (koji imaju svoj jezik, ali su oduvek odlično razumeli