Skočite na sadržaj
Udruženje logoraša Jasenovac, SUBNOR i Zajednica udruženja žrtava Drugog svetskog rata zatražili su od skupštine da ustanovi dan sećanja na srpske žrtve u 20. veku Tri udruženja koja okupljaju preživele logoraše iz Drugog svetskog rata i neguju sećanje na žrtve i borce protiv fašizma zatražila su od Narodne skupštine Srbije da usvoji predlog rezolucije o […]
Profesor Miloš Ković rekao je da su Srbi u 20. veku preživeli tri genocida, među kojima je najveći Jasenovac koji nije bio jedino stratište. On je istakao da je film „Dara iz Jasenovca“ tek „vrh ledenog brega“, ali da je važno da je o zločinima nad srpskim narodom počemo da se priča,a naročito da se […]
Na TV K3 iz Prnjavora, u sklopu emisije POTEZ, premijerno je prikazan dokumentarni film ”Vlajićki mučenici”. Gosti u studiju su bili autor filma Aleksa Kasapović i Dušan J. Bastašić, predsjednik udruženja Jadovno 1941. iz Banjaluke. Po prikupljenim činjenicama koje potvrđuju da je 25. januara 1943. godine nestao gotovo čitav jedan zaselak Vlajića, Dolići, pod pod patronatom tadašnje Nezavisne države Hrvatske urađen je dokumentarni film pod nazivom ”Vlajićki mučenici” kojeg potpisuje profesor Aleksa Kasapović, inače predsjednik SPKD ”Prosvjeta” u Tesliću. Dokumentrani film ”Vlajićki mučenici” svjedoči o zbivanjima u Drugom svjetskom ratu koja su ostala izvan ratnih bilješki i istorijske dokumentacije. Vlajići su samo jedno takvo mjesto u BiH koje je stradalo
Početak istrage pred Međunarodnim krivičnim sudom za navodne zločine Izraela prema Palestincima premijer Benjamin Netanijahu nazvao je „vrhuncem hipokrizije”. Naviknut tokom više od pola veka na nedodirljivost u Savetu bezbednosti i drugim međunarodnim organizacijama koje su nameravale da ispitaju odnos prema Palestincima, Izrael je prvi put suočen s mogućnošću da pripadnici njegovih oružanih snaga odgovaraju za pogibije i razaranja suprotna međunarodnim konvencijama. Međunarodni krivični sud (MKS) pokreće formalnu istragu u vezi s mogućim ratnim zločinima počinjenim od Izraela i palestinskog Hamasa tokom rata u pojasu Gaze leta 2014, operacijama izraelske armije tokom masovnih demonstracija duž granice s pojasom marta 2018. i mogućim zločinima tokom godina jevrejskog naseljavanja Zapadne obale i
Nikad umirovljeni vladika Atanasije je ustvari umro onog istog dana kad i njegov brat, Amfilohije. Sačekao je samo da ga isprati i da ga opremi za taj daleki put. Nikad neću zaboraviti kako mu je u sanduk stavljao jabuku i knjigu „Pisma oca Justina”, koja je pisao obojici, da ima šta da ponese na Nebo. Vreme će reći da su se oni u isti dan i rodili i u isti dan upokojili, i da nisu mogli živeti jedan bez drugog” – započinje svoju priču o blaženopočivšima mitropolitu Amfilohiju i vladici Atanasiju akademik Matija Bećković, na talasima radija ”Svetigora”. Vladika Atanasije je najoriginalniji episkop Srpske crkve u njenoj istoriji. Najbolje ga
Srpski biološki korpus je zahvaljujući tome bio drugačiji 1945. i 1995. Jesu nas razbacali na sve strane, ali smo sačuvali (mnoge) glave“, rekao je Dušan Bastašić, predsjednik Udruženja „Jadovno 1941“ u emisiji „Srpski sv(ij)et“ na Nacionalnoj IN4S televiziji. „Skrivano je to porodično iskustvo. Kažem skrivano jer našim bakama, tetkama u crnim maramama, roditeljima, pa i deci bilo je zabranjeno da govore. Nije im dato ni da odtuguju. A to je značajan momenat, to sećanje, jer smo prepoznali da se zlo ponovo sprema. Mnogi Srbi su otišli pre rata na vreme iz sredina u kojima smo bili manjine, sklonili se tamo gde smo bili većina i tamo se organizovali da pruže
Mart…. Verujem da biste se, isto kao i ja, složili kad bi ga neko i zvanično proglasio za najbaksuzniji srpski mesec. Svašta nas je snalazilo u tom martu koji bi, da se samo priroda pita, bio mesec proleća, buđenja i optimizma. Eee, al’ nažalost, pitamo se i mi…ljudi! 12.marta 2003. ubijen je srpski premijer, a samo dan ranije, ali 2006. u Haškom “kazamatu” umro bivši predsednik. 17.marta 2004. brutalno su napadnuti preostali Srbi na Kosmetu, baš oni čija je golgota počela 24. marta 1999. agresijom NATO pakta na tadašnju SRJ. 27. marta 1941., u iščekivanju zla koje će nas tek snaći, u Beogradu se klicalo-bolje rat, nego pakt- a 50
Najnoviji primjer njegove kampanje protiv Srbije jeste priča da su mu tobože upućenje prijetnje smrću. Naime, Žigmanov je putem sajta DSHV i tvitera obavjestio javnost kako mu je nepoznati pošiljalac putem emaila pretio da će doći u prostorije stranke i sve ih pobiti. Postoji osnovana sumnja da je preteću poruku Žigmanovu poslao neko od bivših ili sadašnjih članova stranke koji su nezadovoljni i ogorčeni njegovim autokratskim i samovoljnim ponašanjem, kao i zbog zloupotrebe sredstava u lične svrhe. Predsjednik Saveza Srba iz regiona Miodrag Linta ističe da predsjednik Demokratskog saveza Hrvata u Vojvodini (DSHV) Tomislav Žigmanov godinama vodi brutalnu kampanju protiv Srbije u dogovoru sa vlastima u Hrvatskoj. „Žigmanov je više
Dokumentarni film srpskog režisera Sanjina Mirića “Sedam hiljada duša” nagrađen je prvom nagradom na Creation International Film Festival u Los Anđelesu kao najbolji dugometražni dokumentarni film. “Sedam hiljada duša” je dokumentarno – igrani film o stradanju srpskih i ruskih vojnika i interniranih civila u austro-ugarskim logorima na teritoriji današnje Češke republike, u mjestima Jindrihovice i Broumov. “Logori su imali oko 500 objekata gdje je bilo oko 60.000 ratnih zarobljenika. Uslovi života tamo su bili izuzetno teški, bez jela, bez obuće i odjeće. Zime su bile surove a harale su zarazne bolesti, i sve to je uticalo da logore nije preživjelo 7.100 Srba. U Jindrihovicama je nalazi i mauzolej gdje su
Na kraju 20. vijeka Pljevlja su dobila dvadesetčetvorogodišnjeg junaka Predraga Peđu Leovca, koji je dao život za otadžbinu 14. aprila 1999. godine na Košarama, a najmanji znak zahvalnosti za njegovu hrabrost i odanost otadžbini SRJ, koju su činile Srbija i Crna Gora, jeste taj što je ulica u kojoj je živio dobila njegovo ime. Istorijske prilike su se prebzo mijenjale, krojili su ih i prekrajali mnogi onako kako su željeli, a sa njima se i društvo preobrazilo. Prije četiri godine u Pljevljima je osnovan Kulturni centar „Predrag Peđa Leovac“ koji njeguje sjećanja na lik i život Predraga Leovca i aktivnosti u formi humanitarnog rada, promocije knjiga, organizovanje pjesničkih večeri, raznih
Pismo koje je tog neobično toplog februarskog popodneva poštar ubacio u sanduče porodice Dragaš, prvo ih je iznenadilo, a onda rastužilo. Uprkos tekstu na nemačkom jeziku koji su samo delimično razumeli, fotografija i krst kraj nje bili su jasan znak da je njihov prijatelj Johan preminuo. Pismo je u vojvođansko selo kraj Apatina stiglo iz Graca u Austriji, a priča o neočekivanom i neobičnom prijateljstvu Dragaša i Maulovih počela je sada već davne 2006. Spojila ih je jedna prostrana vojvođanska kuća na uglu dve ulice, ali i teške životne priče, iskušenja izbeglištva, gubitaka i novih početaka. Dragaši su staru “švapsku” kuću kupili krajem 2005. Posle 14 izbegličkih godina ponovo su
Šestočlana Komisija za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu jednoglasno utvrdila da je srpskom narodu u BiH učinjena velika nepravda. Predsjednik Komisije za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu i stručnjak iz Izraela Rafael Izraeli (Raphael Israeli) rekao je za RTRS da je šestočlana Komisija jednoglasno utvrdila da je srpskom narodu u BiH učinjena velika nepravda, te da je sačinjen izvještaj kako bi se svijetu pokazala istina o srpskim stradanjima. Veliku nepravdu koja je učinjena Srbima pokušali smo da ispravimo u našem izvještaju. Kada kažem „ispravimo“, to ne znači i poreknemo ili negiramo stradanja muslimana i Hrvata i svih onih koji su učestvovali u ratu, nego smo htjeli da spriječimo svijet da
U tekstu Dragoslava Dimitrijevića „Zašto četnici nisu oslobodili Jasenovac“ (Danas, 5. mart 2021.) autor iznosi nekoliko istorijskih neistina na klasičnoj liniji titoističke istoriografije čak i pogrešno (verovatno namerno) pozivajući se na renomiranu naučnu literaturu van šireg konteksta. Inače, sam dopis je reakcija na moj prethodni članak „Broz u ustaškom logoru bio inkognito“ (Danas, 2. mart 2021.; naslov teksta je redakcijski a ne moj). S obzirom na krajnju nekorektnost i neprofesionalnost uredništva lista Danas (svojevoljno stavljanje novih naslova tekstova a koji suštinski ne odgovaraju samom sadržaju članaka čak su i u direktnoj suprotnosti sa njima, skraćivanje tekstova, izbacivanje određenih termina i naziva, politika komentarisanja, itd.) ovaj odgovor Dragoslavu Dimitrijeviću nije poslat
U brčanskom naselju Grbavica, obilježeno je 28 godina od masakra nad 13 srpskih boraca koji su počinili pripadnici tzv. Armije BiH na današnji dan 1993. godine. Brčko – parastos Foto: SRNA Tim povodom je na groblju služen parastos, a potom je položeno cvijeće na spomenik poginulim borcima ovog kraja. Ministar energetike i rudarstva Republike Srpske Petar Đokić rekao je da je proces protiv počinilaca počeo, ali nije okončan i da ruka pravde još nije stigla odgovorne, te će nastaviti da insistira da oni budu kažnjeni. – Ovim današnjim okupljanjem želimo da pošaljemo poruku da čovjeku više nikada ne treba da padne na pamet da u njegovoj svijeti prevlada tolika mržnja
Što se tiče Kozare, dobro bi bilo da g. Zlatoje Martinov odgovori po čijoj komandi su partizani 1942. narod iz sela nasilno terali u Kozaru, gde su masovno nalazili smrt. Povodom polemike prof. Vladislava Sotirovića i g. Zlatoja Martinova, želeo bih da ukažem na nekoliko istorijskih podataka, ali i da prvi put obelodanim deo svedočenja sestre dr Vide Brodar, koja je vodila istraživanja na području jasenovačkog logora 1964. godine. Naime, vođenje tadašnje komisije je povereno institutu u Ljubljani zato da bi otpale sumnje u objektivnost njenog rada. Juna 2020. godine je dr Marija Elizabeta Miletić, mlađa sestra V. Brodar, potpisala izjavu u vezi s naučnim radom komisije u Jasenovcu 1964.
Izgleda da je refleksna reakcija u pitanju? Kad kod se pomenu sećanja na jevrejske žrtve iz perioda Holokausta, kao eho odjekne: A naše srpske žrtve, njih je bilo najviše? Ni jedan Jevrejin iz Srbije nikada nije sporio postojanje i brojnost srpskih žrtava, NIKADA. To što se mi sećamo naših žrtava, i što se na isti način i uz dužno poštovanje sećamo i svih drugih žrtava, ne znači da smo jedini dužni da se borimo i za memorijale srpskim žrtvama. Naravno da smo se uvek zalagali za sećanje na sve žrtve, ali dragi srpski prijatelji, nalazite se u svim relevantnim institucijama, nalazite se na vrlo važnim i respektabilnim funkcijama, ima vas
Srboljub Živanović je srpski antropolog, paleopatolog, direktor Evropskog instituta za izučavanje istorije drevnih Slovena (European Institute of Early Slavonic Studies) u Londonu, predsednik Međunarodne komisije za utvrđivanje istine o Jasenovcu, predsednik Fonda za istraživanje genocida, i član Slovenske akademije nauka i umjetnosti. Dobitnik je nagrade Rastko Petrović, za knjigu „Jasenovac“, koju dodjeljuje Matica iseljenika Srbije „za najbolje autentično djelo od nacionalnog značaja“ 2009. godine.. Autor je više značajnih dela i udžbenika medicine.Zahvaljujemo se profesoru Živanoviću što se odazvao našem pozivu da kao jedan od dugogodišnjih članova naše Duhovne zajednice, od njenih najranijih dana, održi ovopredavanje na temu istraživanja ovog nebivalog stratišta i logora smrti Jasenovac. Izvor: Crkva Sveti Sava London
Prije godinu dana ovozemaljski svijet napustio je ratni komandant Nevesinjske brigade – istinski heroj i čuvar slobodne Hercegovine Novica Gušić. Ovo je prilika da se podsjetimo njegovog posljednjeg televizijskog intervjua i gostovanja u autorskoj emisiji “Živa voda” koju uređuje Goran Lučić. Piše: Goran Lučić Odlaze nam veliki ljudi. Jedan po jedan kao bijeli jedrenjaci. Svuda ostaje jasno vidljiva duhovna golotinja, i zubato sunce što se probija kroz površnosti. Otišao je hrabar čovjek, veliki ratnik i golemi dah slobode. Vratio se svom nebu. Ugasila se vatra živog rodoljublja. Bio je juče, a danas ga nema da prozbori. I ništa. To ti je život – iskra, usklik, trepet. A kao da je
Kontroverznog zagrebačkog nadbiskupa Alojzija Stepinca, koji je 1940. bio spreman da prihvati svaku drugu državnu kombinaciju, samo ne život sa Srbima, a pravoslavlje označavao kao najveće prokletstvo Evrope, današnja hrvatska istoriografija uzdiže na nivo sveca i o njemu nekritički sudi, ističe akademik Ljubodrag Dimić. Stepinac Foto: RTRS Dimić, koji je bio član mješovite srpsko-hrvatske komisije o ulozi i djelu Stepinca, kaže da je zagrebački nadbiskup od prvog do posljednjeg dana učestvovao u “katoličkoj žetvi pravoslavne njive” u okviru NDH, za koju je tvrdio da je “stvorena Božijom milošću”. – Stepinac je formiran u okviru klerikalnih tradicija kojih se nije odricao do kraja života. Tolerancije tu nije bilo. Katolička država na
Jedna zaboravljena studija Ratka Pasarića otkriva zašto je u Dubrovniku nekada bilo toliko mnogo Srba rimokatolika. “Vremena ima dovoljno za sve one koji će ga dobro iskoristiti“ Ova mudra misao Leonarda da Vinčija potvrdu je doživela i nakon objavljivanja prvog izdanja Gospara dr Mata Gracića. Nova saznanja o Mati Graciću i njegovim dubrovačkim Srbima, nizala su se kao traci. Dobijali smo i odgovore na pitanja koja su nam u prvi mah bila nerešiva ili teško objašnjiva. Tako nam je nedostajao i veći deo odgovora otkuda toliko veliki broj Srba rimokatoilika u Dubrovniku. Zahvaljući Nikoli Milovančevu, istoričaru iz Ljubljane dobili smo važne smernice kako da podrobnije pojasnimo otkud srpski živalj u
Ideju Udruženja Ognjena Marija Livanjska da se kod mlađih generacija probudi interes za zavičaj predaka i da se on istinski i trajno zavoli kao mesto na kome su duboki koreni svakog od nas, prepoznala je samo Hristina Mrša, koja je na konkurs „Zavičaj mojih predaka“ poslala jedan prozni rad i jednu pesmu. Žao nam je što i druga deca poreklom sa našeg područja osetila potrebu da nam svoj doživljaj zavičaja predaka iskažu, a Hristini se i ovim putem zahvaljujemo. Kako Hristinin trud i radovi ne bi ostali neprimećeni, objavljujemo ih na našoj internet stranici. ——————————————————————————- VRBIČANIMA Klati se listak smeđi na grani, Sijaju sitne rosne kapi, Nižu se hladni jesenji
U novom programu istorije, po kojem će od septembra učiti osmaci, među ključnim pojmovima su genocid, Holokaust, Jasenovac, Aušvic, a od đaka se očekuje da će na kraju razreda znati da ukažu na uzroke i posledice istorijskih sukoba i ratova i diskutuju o mogućim načinima prevencije konflikata. Drugi svetski rat izučava se u osmom razredu osnovne škole i završnim razredima gimnazije, ali i u odgovarajućim razredima srednjih stručnih škola u kojima se bar godinu dana nacionalna istorija uči i u trogodišnjim profilima. Retoričko je pitanje da li bi se iznebuha bistrili udžbenici iz istorije s namerom da se naročito ukaže na broj rečenica ili strana posvećenih genocidu, Holokaustu, stradanju u
Suza naša nema roditelja, mi ni danas nemamo kome da se obratimo“, objašnjava gost Srpsko sv(ij)eta i apeluje na ljude da se više interesuju, jer je skrnavljenje, nepominjanje, sakrivanje i nemar, nasilno uzimanje zemljišta i mijenjanje naziva dio genocida koji traje. „Ustaše nam 1941. godine nisu dirali grobove, ali 1992. su Srbima u Prebilovcima, onima koji su preživeli Drugi svetski rat, uništavane grobnice i spaljivane kosti. Grobnice moje porodice su takođe otvarane. Bio sam srećan kada sam video da njihove kosti nisu uništene. Ocu je bio samo poklopac otvoren, kad sam došao 1999. tamo, kosti stričeva su bile razbacane, strinu nisam mogao ni da nađem. Postoje fotografije koje svedoče da
Evo, baš sad gledam film Lordana Zafranovića kojeg gura druga Srbija po internetu govoreći da je film Dara iz Jasenovca plagijat. Bilo mi je sve to malo sumnjivo, pa rekoh da pogledam na koji način Zafranović to radi. Film se zove Pad Italije i u njemu možemo svjedočiti meni najsmješnijim scenama klasičnog komunističkog repertoara: prikazivanje četnika kao neandertalaca, divljih ljudi koji su zapušteni i prljavi i naravno krvožedni. Prvo se vide na barci i vjerovali ili ne zovu se “četničkim gusarima” koji pazite ovo, idu od ostrva do ostrva da ubijaju (radi se o Dalmaciji). Kada ih hrvatski partizani uhvate, krenu im čitati bukvicu o tome kako su oni šljam
Povodom Dana Kopnene vojske, general Simović, komandant Kopnene vojske Srbije je rekao da je pravi vojnik onaj koji se u ratu bori, ali pomaže civilima, ženama i deci i nabrojao primere viteškog ponašanja bez obzira na njihovu veru i naciju. Pogledajte video prilog: Priredila: Srpska istorija Vezane vesti: General Simović u svom stilu podseća na neprolazne … Naš general Simović ponovo u rodoljubivom stilu… odlična … General Simović održao dirljiv čas iz istorije učenicima … Za Srpsku istoriju govori general Milosav Simović | Jadovno … Istorijski govor generala Simovića, za udžbenike… sa svečane …
Da li će se učenici u Metajni zapitati ko su bila ta djeca i te majke i žene što su posljednje dane života provele u njihovim učionicama? Piše: Zorica Ćoković
Stradanja Srba Kusonjčana u Drugom svjetskom ratu vežu se za 13. 08. 1942. godine i to je najtužniji dan u istoriji ovog mjesta u blizini Pakraca. Na taj dan je
Udruženje Jadovno 1941. je formiralo Centralnu bazu žrtava, koju možete pretražiti unosom pojedinih podataka o žrtvama.
Odaberite godinu ili mjesec i pretražite sve događaje koji su se desili u tom periodu.
Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
