U posljednje vrijeme vrši se ne samo revizija broja žrtava, nego i revizija istorije. Sad se više ne zna ko je dobio, a ko izgubio Drugi svjetski rat i to je prava katastrofa. Piše: Svjetlana Đuričić Kazao je ovo u intervjuu za “Glas Srpske” istoričar i magistar vojnih nauka Antun Miletić iz Beograda te naglasio da se revizijom bave i mnoge državne ustanove u Srbiji. GLAS: Šta stoji iza tih pokušaja revizije istorije i zašto se uglavnom pokušava umanjiti broj srpskih stradalnika u Drugom svjetskom ratu, a najviše u Jasenovcu? MILETIĆ: Zato što je najviše Srba ubijeno u Jasenovcu. Srba je najviše bilo i u partizanima, dvije trećine je bilo

Jasenovac je mesto koje je postalo sinonim nacionalne traume. Ali bez sećanja i na žrtve na ostalim stratištima, buduće generacije neće moći da sagledaju tragediju i razmere zločina nad Srbima u NDH Piše: Marko Lakić Jasenovac je najstrašnija srpska reč. To je bila fabrika smrti na balkanski način. Brutalna i primitivna. Potpuna suprotnost nemačkoj industriji smrti koja je bila pedantna, administrativna i hladna. Jasenovac je bio sušta suprotnost. Tamo je sve bilo lično. Zločine su vršili pojedinci. Oni su žrtve gledali u oči. Takmičenja u klanju, maljevi, budaci, bajoneti… Zbog toga je to mesto postalo sinonim nacionalne traume. Ali, baveći se Jasenovcem i odbranom obima tragedije na tom mestu, koju

Zlatko Vajler je sa nepunih šesnaest godina predstavljao Kraljevinu Jugoslaviju na Svetskom prvenstvu u stonom tenisu koje se 1931. godine održavalo u Budimpešti, a nekoliko godina kasnije je postao i državni prvak. Pored toga, bio je Jevrejin. 21. juna 1941. počeo je njegov lični pakao, a tako i naša priča. (Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 6. septembra 2017. godine.) Zlatko Vajler se rodio u Sušaku 1914. godine, a sa nepunih šesnaest predstavljao je našu zemlju na Svetskom prvenstvu u stonom tenisu održanom u susednoj nam Mađarskoj. Bio je takođe i prvak Kraljevine Jugoslavije u ovom sportu, a bavio se i gimnastikom. Zlatko

Insistiranje na akribičnosti prilikom utvrđivanja broja stradalih Srba u Jasenovcu, logoru anihilacije svake akribičnosti, dovelo je do (po)grešnih brojeva, suprotno namjeri revnosnih istraživača, ali sasvim u skladu sa namjerom ustaških zlikovaca i savremenih revizionistčkih (post)ustaških agitropovaca, svih triju vjerozakona. Tako se u “akribičnosti” popisivača jasenovačke nekropole “potkrao” još jedan zaborav. Obnavljanjem zaborava u “akribičnim” brojevima, jasenovačke žrtve dvostruko su pogubljene. Prvim pogubljenjem nanošena je patnja žrtvama, dok se njihovim drugim pogubljenjem, gubljenjem u umanjenim brojevima, nanosi patnja živim em-pa(m)tiocima Jasenovca – sadašnjim i svim budućim, iživljavanjem nad njihovim pamćenjem i njihovim osjećanjima. Tako se tobože naučno savjesna matematika zločina – ni najmanje slučajno – preokreće u zločinačku „matematiku“, kojom se

Činjenica da je spot “Teci reko” o strahotama Jasenovca, u izvođenju “Beogradskog sindikata” i Pavline Radovanović, od 1. jula kada je premijerno prikazan ima oko milion i po pregleda ohrabruje da će istina o strašnim zločinima u tom logoru i u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj (NDH) biti sačuvana i oteta od revizionista, rekao je predsjednik Udruženja “Jadovno 1941.” Beograd Momčilo Mirić. Nismo ni sanjali da će takav broj doseći, a što je nama najvažnije njihova publika su mladi. Upravo oni treba to da čuju, da saznaju i prepoznaju i da se sa tim poistovete – rekao je Mirić, čije je Udruženje pomoglo realizaciju spota. On je naglasio da je svaka srpska