Kada povežete neke tekstove na Blicu sa imenom njihovog autora, Darka Nikolića, odmah će vam biti jasno da se radi drugačijem novinaru. Piše u sportskoj rubrici. I piše drugačije. I stilom i izborom tema. Ne samo izvještava, već priča priče. A često vam se učini kao da mu je cilj za taj dan da vam ga popravi i vrati vjeru u dobro. Onda vas ne iznenadi da on ne smatra da se vrijednost svega može iskazati u materijalnom. I da je spreman da za nešto tako izdvoji vrijeme i trud, i to pokloni svima. Na samo klik od nas je njegova knjiga o Gvozdenom puku, najboljoj jedinici srpske vojske. Koji su motivi

Povodom obeležavanja 98. godišnjice smrti Gavrila Principa, državna ceremonija polaganja venaca i odavanja počasti održana je danas u gradskoj tvrđavi u Terezinu u Češkoj, gde je Princip, kao zatvorenik, preminuo 28. aprila 1918. godine. U sklopu obeležavanja stogodišnjice Prvog svetskog rata kraj mauzoleja sa spomen kosturnicom u Jindrihovicama održana je i državna ceremonija polaganja venaca i odavanja počasti srpskim ratnim zarobljenicima preminulim u tom logoru, saopštio je Odbor Vlade Srbije za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije. Vence je na spomen obeležja u ime Vlade Srbije položio predstavnik Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja, a organizator komemoracija je Odbor u saradnji sa ambasadom Srbije u Češkoj, Ministarstvom unutrašnjih poslova

Generalni direktor Radio-televizija Republike Srpske, Draško Milinović, i direktor Kobra filma iz Beograda, Dragan Bjelogrlić, potpisali su danas u Banjaluci Ugovor o koprodukciji igrane TV serije pod nazivom “Senke Balkana”. Serija, koja će se prikazivati na programu RTRS-a i RTS-a, je uzbudljivi triler, prepun obrta i do sada nepoznatih istorijskih događaja, koji oslikava Evropu u predvorje događaja koji će obilježiti 20. vijek. Radnja serije smještena je u drugu polovinu dvadesetih godina prošlog vijeka, krizni period između “ubistva u Skupštini” i uvođenja “šestojanuarske diktature”. Turbulentni političko-društveni život, niz nerazjašnjenih ubistava, djelovanja najrazličitijih organizacija iz zemlje i inostranstva, samo su dio onoga čime će se serija baviti, ističe kreator serije “Senke Balkana”,

Na današnji dan prije 98 godina umro je Gavrilo Princip, član tajne organizacije “Mlada Bosna”, čiji je atentat na austrougarskog prestolonasljednika Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju na Vidovdan 1914. godine u Sarajevu poslužio Beču kao izgovor za vojnu invaziju na Srbiju, što je dovelo do Prvog svjetskog rata. Članovi “Mlade Bosne” izvršili su atentat u znak protesta protiv austrougarske okupatorske politike i težnje većinskog srpskog naroda za oslobođenje i ujedinjenje. Zbog atentata na Franca Ferdinanda, 12. oktobra 1914. godine pred sud je izvedeno 25 mladih ljudi. Od šest atentatora, njih pet je bilo mlađe od 21 godine, što ih je, prema tadašnjem zakonu, činilo maloljetnim. Osuđeni su 29. oktobra

Pre sto godina najteže oboleli srpski vojnici smešteni su na ostrvce kraj Krfa, a za gotovo 10.000 njih tu je bio i tragičan kraj albanske golgote Pojas kamenite obale uređen je samo na jednom uzanom delu sa južne strane, tek da bi brodići mogli da pristanu. Poviše strmih stena nad prozirnim morem, izdižu se guste borove šume. Između stabala vijugaju staze, od kojih jedna vodi do Mauzoleja sa spomen-kosturnicom srpskih vojnika preminulih na ovom ostrvu 1916. godine. Ovako danas izgleda srpski Jerusalim, kako je mitropolit Dimitrije Vido nazvao pre jednog veka. Do tada, Grci su ga zvali Ostrvom zmija. Ovu poslednju stanicu za gotovo 10.000 srpskih vojnika koji nisu preboleli

U mrklom mraku Rađevine Dragić Mitrović razmišljao je samo hoće li biti sreće da ispuni zadatak: kriomice zgrabi austrijskog vojnika i živa dovede u svoju četu Čačak – Duboko u noći, Dragić Mitrović se privlačio stogovima sena kod Zavlake i ne beše ga strah. Pa, zar neko bolje od njega, seljaka iz Kržave, poznaje ove staze i bestragije, koliko je puta momkujući prošao ovim pašnjacima i dolinama. I koliko ispeo na Cer, Povlen i Maljen, sve dozivajući devojke na komišanje. A noćas, u mrklom mraku Rađevine i u zoru Velikoga rata javio se dobrovoljno na zadatak i mislio jedino hoće li biti sreće da ga ispuni: da kriomice zgrabi austrijskog

(Iz knjige „Srpska pisma iz svetskog rata 1914-1918“, sakupio dr Vladislav Pandurović, Srpska štamparija, Osijek, 1925; novo izdanje, verno originalu: Prometej, Novi Sad, i Radio-televizija Srbije, godina izdanja: Novi Sad, 2014.) Njegovom Veličanstvu Kralju Petru Prvom Serbija, Niš: „Orlov gorod, 7. februara 1915. Srdačan pozdrav iz Rusije. Pozdravljam i molim prepokorno Vaše Milostivo Veličanstvo, da zamolite veliku Rusiju, braću našu, mi Srbi molimo već odavno, da nas puste braća naša Rusi k vama u pomoć u Srbiju. Mi želimo dragovoljci biti Srbijanski. Mi zarobljenici Srbi, što smo se predali u Rusiju, nismo ćeli pucati na braću našu Ruse, pa stoga molim Vaše Veličanstvo da nas Vi zamolite od braće naše

Da, prošlo je sto godina od gologote Srbije u Velikom ratu, ali očekivano to današnji NATO režim u Srbiji pokušava iskoristi za zadržavanje vlasti i obesmišljavanje same žrtve. Oni koji su se danas odrekli svih tada oslobođenih Srbskih oblasti i koji su uništili srbsko društvo, privredu, kulturu i vojsku, pljunuli su na junake sa Kumanova, Cera, Kolubare i Mojkovca, a evo sada pljuju i na junake stradanja prilikom povlačenja srbske države, vojske i naroda 1916. godine. Drže patetične govore, polažu cvijeće, ekumenisti drže opela, a neki pišu tekstove i prave nekave dokumentarne filmove u kojima se umanjuje značaj Rusije, a uveličava značaj Zapada. Ništa im nije sveto. Slično će uraditi

Predsjednik Srbije Tomislav Nikolić, koji na Krfu predvodi delegaciju Srbije na obilježavanju jednog vijeka od proboja Solunskog fronta, poručio je danas da je bratstvo grčkog i srpskog naroda, skovano tada za vječnost, zauvijek utkano u naše biće, kao dio stradalne i junačke istorije Srbije zauvijek. Srbija, poručio je, nikada neće zaboraviti da su se zajedno sa srpskim borcima na tom frontu borili i ginuli vojnici iz Francuske, Rusije, Engleske, irske, Škotske, Grčke, vojska Esad Paše, Kanade, Italije… Vojničkim vjerskim pomenom, koji služi mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije, počelo je obilježavanje 100 godina od iskrcavanja srpske vojske na grčka ostrva. Predsednik Srbije Tomislav Nikolić položio je vijenac na  spomen-obilježje u čast srpskim vojnicima. Nikolić

Za vreme Prvog svetskog rata u austrougarskim logorima širom Slovačke umrlo čak 8.000 Srba, a u Velikom Međeru čak 5.500. Groblje bilo dugo zaboravljeno i zapušteno, čak i iznajmljeno za trening pasa. Tek 2003. uređeno I DANAS, skoro sto godina od početka Prvog svetskog rata, potomci srpskih boraca iz otadžbine traže po Slovačkoj grobove svojih najmilijih. Pomažemo koliko možemo da utvrdimo istinu o stradanju naših ljudi i da sačuvamo sećanja na Srbe koji su kao zarobljenici ili vojnici stradali u oslobodilačkom ratu. Podigli smo im spomenik kao zahvalnost srpskog naroda svojim herojima! Ovim rečima se Stane Ribić, predsednik Udruženja Srba u Slovačkoj, obratio članovima srpske delegacije koja je tokom prošle

Predsjednik Srbije Tomislav Nikolić predvodiće danas delegaciju na svečanost povodom obilježavanja stogodišnjice iskrcavanja srpske vojske na Jonska ostrva Krf i Vido. Nakon centralne komemorativne svečanosti u Mauzoleju – spomen kosturnici i polaganja vijenaca na Mornarički krst, Nikolić će položiti vijenac u “Plavu grobnicu”. Predsjednik Srbije će prisustvovati otvaranju nove stalne postavke “Srbi na Krfu 1916-1918” u Srpskoj kući. Za naročite zasluge za Srbiju, iskazanu plemenitost i humanost prema srpskim vojnicima, koji su se prije 100 godina iskrcali na ostrvo Krf, predsjednik Srbije dodijeliće Sretenjski orden opštini Krf. U delegaciji su i ministar odbrane Zoran Đorđević, ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Aleksandar Vulin, ministar kulture i informisanja Ivan

Ja mislim da kroz vekove od Aleksandra Makedonskog do danas nije nijedna vojska Južnih Slovena doživela većih muka nego što smo mi doživeli toga doba, napisao je u svom ratnom dnevniku Miladin Popović, ratnik, pesnik i poljoprivrednik Brkati junak, neustrašivi bombaš, pesnik, poljoprivrednik, pčelar, učesnik u svim srpskim ratovima, nosilac najviših odlikovanja, ratovao protiv dva carstva, kako je sam govorio, ranjavan, poštovan od saboraca, osumnjičen da pripada Apisovoj tajnoj organizaciji i igrom slučaja izbegao smrt, posle svih ratova vratio se u Barje kod Vučja i doživeo duboku starost. To je ukratko portret Miladina Popovića, junaka koga nije mimoišao nijedan rat. Nazivali su ga ratnikom golubijeg srca, jer, i kada je

Ljudi često vole da kažu kako te može povrediti samo onaj koga voliš, onaj prema kome si najotvoreniji i najiskreniji. Naravno da to i jeste istina. To je razlog zbog kog se kada smo povređeni ljuteći se pogrešno odričemo sebi najbližih, povređeni ne shvatajući kakvu grešku tada činimo. Bez obzira možda na opravdanu ljutnju ne mogu ti biti bliži, bolji ili te više voleti oni koji nisu kao ti. Ne mogu oni koji nisu naše vere, naših shvatanja, naših stremljenja razumeti naše težnje, učestvovati u našim borbama, pomoći u našim problemima, patnjama ili željama. Zato se nikad ne možemo odricati svojih zbog trenutne povređenosti. Ne smemo zaboraviti nikada da je

Predsjednik Srbije Tomislav Nikolić predvodiće u ponedjeljak, 18. aprila, u Grčkoj, svečanost povodom obilježavanja stotinu godina od iskrcavanja srpske vojske na ostrva Krf i Vido. Nakon centralne komemorativne svečanosti u Mauzoleju spomen-kosturnice i polaganja vijenaca na Mornarički krst, sa početkom u 10.00 časova, Nikolić će položiti vijenac u “Plavu grobnicu” /Jonsko more/, saopšteno je iz Pres-službe predsjednika Srbije. Predsjednik Srbije će u 14.00 časova prisustvovati otvaranju nove stalne postavke “Srbi na Krfu 1916-1918” u Srpskoj kući, a u 20.00 časova će biti proglašen za počasnog građanina opštine Krf. On će opštini Krf uručiti Sretenjski orden za naročite zasluge za Srbiju, iskazanu plemenitost i humanost prema srpskim vojnicima koji su se

U banjalučkom veleizdajničkom procesu stradalo je više od 150 omladinaca, srednjoškolaca, intelektualaca i sveštenika jer su željeli slobodu za srpski narod i to ne smije biti zaboravljeno, rečeno je sinoć u Banjaluci na javnoj tribini. Povodom 100 godina od banjalučkog veleizdajničkog procesa, najvažnijeg momenta za istoriju Banjaluke u Prvom svjetskom ratu, sinoć je u Banjaluci održana javna tribina. Banjalučki veleizdajnički proces počeo je novembra 1915. godine, a završen je u aprilu 1916. godine i vođen je protiv tadašnje srpske intelektualne elite. Grupa mladih ljudi okupljena oko udruženja Kolegijum intelektum, odlučila je da obilježi stogodišnjicu od početka i završetka čuvenog veleizdajničkog procesa u Banjaluci. Predsjednik ovog udruženja, Marko Romić, rekao je

Gvozden Mitrović je rođen u Arnicu, u užičkom okrugu, 17. januara 1893. godine u težačkoj porodici, od oca Stefana i majke Jelisavke. Godine 1912. upisuje Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu. Na poziv srpske vlade i Vrhovne komande generaciji rođenoj 1892. i 1893. da pomogne zemlju, prekida studije i 1. septembra 1914. odlazi u Skoplje gde stupa u đačku četu, prolazi obuku i učestvuje u Velikom ratu kao đak-podoficir, a kasnije i rezervni pešadijski poručnik 1. čete, 2. bataljona 6. pešadijskog puka sve do 22. maja 1918. godine. Gvozden je vodio dnevnik, beležeći datume po starom kalendaru. Njegovi opisi svedoče o razboritoj misli i iskrenom duhu mladog čoveka koji bez ulepšavanja,

Najjača poluga srpske politike 1912/1913. O srpskoj diplomatiji i njenoj uzdanici – narodnoj vojsci ili kako nijedna politika u kojoj se na kraju mora apelovati na upotrebu sile, vojsku, ne može uspeti ako u čitavom društvu, kod svakog njegovog člana, ne postoji jasna predstava zbog čega su odbrana ili rat u nekom trenutku neizbežni Svoditi srpsku vojsku na nekoliko vojvoda i generala ili pretenciozno zaključivati o njoj kao instituciji kroz ponašanje nekolicine zaverenika, ili članova organizacije „Ujedinjenje ili smrt“ („Crna ruka“), osnovane tek 1911. godine, pominjati samo kao slogan mesta pobeda – Kumanovo, Bitolj i Bregalnicu, vodi polako ka trošenju nekadašnjeg značenja tih simbola, ali i proizvodnji jedne neplodne analize

“Pre više od devet decenija završen je I svetski rat u kome je kao vojnik učestvovao i Momčilo Gavrić. Većina Lozničana ne zna ni ko je on, a kamoli odakle je. A trebalo bi jer je Momčilo, najmlađi vojnik svih armija u Prvom svetskom ratu, njihov zemljak rođen u Trbušnici, kod Loznice, ispod planine Gučevo. Nažalost loznički kraj je sasvim zaboravio ovog nesvakidašnjeg junaka. U knjigama je zabeleženo da je Momčilo Gavrić na početku Prvog svetskog rata imao nepunih osam godina. On je iz Trbušnice, sela pet kilometara od Loznice, ispod samog Gučeva. Bio je osmo dete svojih roditelja oca Alimpija i majke Jelene. Tada je bio ponos imati dosta

Oduvijek sela, varošice, gradovi, planine, ravnice, rijeke, jezera, mora, mostovi i putevi liče na knjige. Na male i velike. Geografija je najveća biblioteka na svijetu. Sve je u njoj poredano po značaju i po veličini. Putuješ i čitaš. Dolazak u neko mjesto jeste otvaranje korica velike, nove nepročitane knjige. Ideš njegovim ulicama i sokacima, razgledaš mu znamenitosti, pričaš sa ljudima, slušaš njihove pjesme… U stvari, listaš knjigu. Knjiga Mačvanskog Prnjavora, stradalnika u dva velika rata, mora dugo i polako da se čita kako bi se o njemu saznalo. Jesen u ovom mjestu je vrijeme za sjećanje na prošlost i doktora Arčibalda Rajsa. Tekst: Tihomir Nestorović – Mačvanski Prnjavor je varošica

U Beogradu je sinoć pretpremijerno prikazan dokumentarni film “Srbi na Krfu – sto godina od Albanske golgote”. Film “Srbi na Krfu – sto godina od Albanske golgote” prati kretanje srpske vojske prilikom povlačenja 1915/16 godine preko Albanije do grčkog ostrva Krf, njen oporavak i pripreme za oslobađanje Srbije u Prvom svjetskom ratu. Ovaj dokumentarni film autorke Slađane Zarić premijerno će biti prikazan na Krfu 18. aprila. Filmska priča, potkrijepljena je dokumentima i arhivskim fotografijama savezničkih armija koje do sada nisu viđene, a činjenicama i emocijom dočarava jedno junačko vrijeme stradanja i vaskrsa srpske vojske. Sinoćnu pretpremijeru organizovala su ministarstva odbrane i rada, zajedno sa Radio-televizijom Srbije, a ministar za rad

O čoveku kome se i danas dive širom bivše Jugoslavije, Gavrilu Principu, ispričane su mnoge priče. Neke od njih su i teroije zavera kojima su na Balkanu, poznato je, skloni svi. Ipak, malo je poznat život njegove porodice nakon atentata i Prvog svetskog rata u tada Kraljevini Jugoslaviji. Ovaj zvaničan dokument (koji nikada nije bio objavljen i dugo je bio čuvan kao tajna u Arhivu Dvora) daje odgovor na pitanje šta se dogodilo sa porodicom Princip i kako su živeli nakon oslobođenja od Austrougara! Baš pod ovim brojem „110-16“ zavedeno je pismo Petra Principa (oca srpskog junaka Gavrila) kralju Jugoslavije Aleksandru I Karađorđeviću u kojem on preklinje za pomoć “svog

U ćeliji sam sa Vasom Stajićem. Danas mi je držao predavanje da će Rusi potući Švabe i da će nas oni osloboditi. Vatren je rodoljub, napisao je 1914. godine u svom logorskom dnevniku internirac dr Mihovil Tomandl „Teško je bilo srbovati u Aradu”, reči su dr Mihovila Tomandla, Hrvata rodom iz Brčkog u Bosni, advokata i danas velikog imena u Pančevu. Zabeležio ih je sa samo dvadeset godina, tamnujući u rumunskom kazamatu, u koji je stigao odmah po objavi Prvog svetskog rata. U zloglasnoj aradskoj tvrđavi, grobnici hiljada nevinih, Tomandl je proveo teških 46 dana. Vojni kazamat, a zapravo logor utamničenih nacionalnih boraca, ali i  mnogo žena, starih i nedužne