Posle dve decenije ponovo inicijativa da se obnovi Centralno groblje naše vojske u Velikom ratu. Posle Drugog svetskog rata na mestu 2.500 krstača posađena šuma Prošlo je punih 18 godina otkako je Miloslav Samardžić, glavni i odgovorni urednik “Pogleda”, podneo kragujevačkoj skupštini inicijativu da se obnovi “srpski Zejtinlik” – srpsko vojničko groblje iz 1914-1915. godine, na prostoru Šumarica, između kamenog lava i hotela, gde su sahranjivane žrtve sa Cera, Kolubare i drugih bitaka. Ova inicijativa je svojevremeno prihvaćena, ali do danas nije realizovana. Samardžić je ponovo, skoro dve decenije kasnije, preko medija inicirao obnovu 2.500 starih grobova. – Sramota je da skoro niko ne zna da pored starog srpskog groblja,

Služenjem parastosa u banjalučkom Hramu Hrista Spasitelja za nestale i poginule srpske borce Prvog svjetskog rata, danas je počelo obilježavanje Dana ulaska srpske vojske u Banjaluku 1918. godine. Parastosu su prisustvovali ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Srbije Aleksandar Vulin, ministar rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske Milenko Savanović, potpredsjednik Narodne skupštine Srpske Nenad Stevandić, ambasador Srbije u BiH Stanimir Vukićević, generalni konzul Srbije u Banjaluci Vladimir Nikolić, predstavnici Republičkog i Gradskog udruženja potomaka i poštovalaca ratnih dobrovoljaca 1912-1918. Ministar rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske Milenko Savanović izjavio je da ulazak Srpske vojske u Banjaluku 1918. godine govori o velikoj i časnoj pobjedi srpskog naroda u Velikom ratu.

Delegacija Udruženja potomaka i poštovalaca ratnih dobrovoljaca 1912-1918. godine danas je u Banjaluci položila vijenac na spomenik žrtvama veleizdajničkih procesa na groblju “Sveti Pantelija”. Vijenac je položen u okviru obilježavanja 21. novembra 1918. godine, dana ulaska Srpske vojske u Banjaluku. Predsjednik Udruženja potomaka i poštovalaca ratnih dobrovoljaca 1912-1918 godine u Banjaluci Nebojša Kuštrinović rekao je da je povratak ovog velikog datuma u grad na Vrbasu dokaz da istina živi. On je najavio da se radi na tome da se za dvije godine podigne spomenik povodom 100 godina od ulaska Srpske vojske u Banjaluku. Predsjednik Republičkog udruženja potomaka i poštovalaca ratnih dobrovoljaca 1912-1918 godine Vladimir Ševarika rekao je da su srpske

U Banjaluci će u utorak, 22. novembra, biti obilježen Dan ulaska srpske vojske u Banjaluku 1918. godine, a u organizaciji odbora za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova Republike Srpske i Srbije. Predsjednik Odbora Vlade Republike Srpske za njegovanje tradicije oslobodilačkih ratova Milenko Savanović istakao je da zajedničko obilježavanje Republike Srpske i Srbije govori o značaju tog događaja. On je podsjetio da su srpske snage, u kojima je bilo oko 25.000 srpskih dobrovoljaca iz BiH, 21. novembra 1918. godine oslobodile Banjaluku. “Danas postoje neke kvaziistoriografske snage koje pokušavaju revizijom istorije da žrtvu prikažu kao agresora, odnosno okupiranu zemlju kao agresorsku i to je problem koji srpski narod ima u svojoj istoriji, a

Centralnom državnom ceremonijom polaganjem venaca i odavanjem počasti kod Spomen kosturnice branilaca Beograda danas je obeležen Dan primirja u Prvom svetskom ratu BEOGRAD – Centralnom državnom ceremonijom polaganjem venaca i odavanjem počasti kod Spomen kosturnice branilaca Beograda danas je obeležen Dan primirja u Prvom svetskom ratu. Ceremoniju je, uz pune vojne i državne počasti, predvodio ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Aleksandar Vulin koji je položio venac u ime Vlade Srbije. “Kada je pre 98 godina najzad stigla dobra vest da će najstrašnija klanica u dotadašnjoj istoriji nestati, svet se obradovao i pomislio da se ludilo rata više neće ponoviti”, istakao je Vulin. Kada se na današnji dan

Vojvoda Stepa – U selu koje je po njemu dobilo ime oslikan je mural posvećen čuvenom vojskovođi iz Velikog rata Stepi Stepanoviću. Pored murala napisani su stihovi Alekse Šantića: „Šta Srbija može pokazo si svetu, i njezine duše da su Boga deo”, iz pesme napisane 1919. godine. Mural je veličine 25 kvadratnih metara i nalazi se na zgradi Doma kulture, pored spomenika vojskovođi i njegovim dobrovoljcima iz Prvog svetskog rata, koji su osnovali ovo naselje. Mural je izradio Andrej Josifovski, asistent na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, poznatiji javnosti kao Pijanista. Selo smešteno u opštini Nova Crnja, uz granicu s Rumunijom, osnovali su Srbi dobrovoljci sa Solunskog fronta, koji su stigli

U znak sjećanja na 11. novembar 1918. godine, kada je u 11 sati na snagu stupilo primirje u svijetu se obilježava Dan primirja u Prvom svjetskom ratu. U Srbiji, kod Spomen-kosturnice branilaca Beograda, biće položeni vijenci i odata počast svim stradalim vojnicima i civilima. Prethodno će biti odata pošta francuskim vojnicima koji su poginuli u Srbiji a zatim i ruskim, italijanskim i vojnicima zemalja Komonvelta, dok će na Spomenik neznanom junaku na Avali vijenac položiti predsjednik Srbije. Prije 98 godina, Veliki rat okončan je potpisivanjem primirja u specijalnom vagonu maršala Ferdinanda Foša, u šumi kod grada Kompienj. Taj dan danas obilježava se u cijeloj Evropi, zemlje Komonvelta ga obilježavaju kao

Novi Sad danas obeležava 99 godina od oslobođenja u Prvom Svetskom ratu. Hiljade Novosađana 9. novembra 1918. oduševljeno pozdravilo srpsku vojsku Prigodnim manifestacijama obeležava se 9. novembar, dan kada je pre 99 godina u Novi Sad umarširala srpska vojska i time označila kraj četvorogodišnjim patnjama i stradanjima u Velikom ratu. Povodom Dana oslobođenja grada u Prvom svetskom ratu, koji je proglašen i Danom Prve brigade Vojske Srbije, u Srpskom narodnom pozorištu sinoć je održana svečana akademija, na kojoj je gradonačelnik Miloš Vučević ukazao na veliki značaj ovog istorijskog datuma. Danas će predstavnici grada i političkih stranaka u porti Uspenske crkve položiti vence na Spomen krst palim borcima 1912-1918. Istoričar dr

Junaci sada ste prešli u našu, lepu srpsku Vojvodinu. Svaki od vas ima da se ponaša junački ispravno i nijednom građaninu, bez razlike vere i narodnosti, ne sme dlaka na glavi da fali. Napred! Ovo su reči kapetana Petra Aračića, na Mitrovdan 8. novembra 1918. godine na pančevačkoj obali Dunava dok je pristaništu prilazila lađa „Haću”, a prvi srpski vojnici zakoračili na pančevačko tlo. Ovome je prethodio čitav niz događaja. Najpre je prvog dana novembra oslobođen Beograd, a Pančevci se nadali najskorijem prelasku srpske vojske na banatsku stranu. Čekanje se odužilo, pa Srpsko narodno veće šalje nekoliko omladinaca da saznaju zašto vojska ne dolazi i kada će. Jedan od njih,

Oplenac – U zadužbinskoj crkvi Svetog Đorđa na Oplencu služen je pomen kralju Petru Drugom Karađorđeviću, povodom 46 godina od njegove smrti, saopšteno je danas iz Belog dvora. Kako se navodi, u ime princa Aleksandra venac su položili članovi Krunskog saveta i kabineta Predrag Marković i Zoran Živanović. Kralj Petar Drugi Karađorđević poslednje godine života proveo je u Americi, posle duge i teške bolesti umro je u denverskoj bolnici 3. novembra 1970, a sahranjen je u manastiru Svetog Save u Libertivilu. Bio je jedini kralj sahranjen u Sjedinjenim Američkim Državama, a njegovi posmrtni ostaci su preneti u Zadužbinsku Crkvu Svetog Đorđa na Oplencu. (Tanjug) Izvor: POLITIKA   Vezane vijesti: Matić,

Na današnji dan, pre 98 godina, srpska vojska u nezadrživom naletu oslobodila svoju prestonicu u Prvom svetskom ratu. Pod komandom vojvode Petra Bojovića, Prva armija je 1. novembra 1918. godine umarširala u Beograd Posle nezadrživog naleta elitnih srpskih divizija Dunavske, Moravske i Drinske, 1. novembra 1918. godine, ujutru, na ulicama Beograda pojavili su se prvi oslobodioci! Oko 10.30 u grad je prodro konjički eskadron Dunavske divizije i izbio na Kalemegdan. Već oko 13 časova poslednji nemački vojnici napustili su Beograd pod naletom Prve armije predvođene vojvodom Petrom Bojovićem. Oko 15 časova Moravska i Dunavska divizija nalazile su se na liniji Veliki Vračar – Banjica – Topčidersko i Banovo brdo. Ovako

Uz najviše počasti, kosti hrabre Ljubice Čakarević biće prebačene sa sarajevskih Bara na užičko Dovarje Srbi su je znali kao Ljubicu Čakarević (1894-1980), za Italijane bila je Violeta de Sarno. Od zaborava je sve do danas ne otrgoše ni dva imena, ni veličanstvena dela dostojna divljenja. Ere sada vraćaju dug nosiocu zlatne medalje za hrabrost “Miloš Obilić”, dami koja je jednog dana skratila kosu, glavu pokrila srpskom šajkačom, navukla vojničke čakšire i cokule – da bi pešice otišla na Solunski front. Uz vojne počasti, u subotu će posmrtni ostaci heroine Velikog rata, iz Sarajeva biti prebačeni na Dovarje, da večno u miru počivaju nad obalama Đetinje. Poznati istoričar Užičanin Milorad

Ratovi za oslobođenje od 1912 do 1918 godine iznedrili su mnoge junake. Neki od njih danas su poznati široj javnosti dok je veći broj nažalost još uvek zaboravljen i zasenjen junacima novog doba. Jedan od tih zaboravljenih junaka je i leskovački trubač Ahmed Ademović, nosilac Karađorđeve zvezde iz oslobodilačkih ratova od 1912 do 1918 godine. Legenda o njegovom brilijantnom podvigu tokom Prvogbalkanskog rata i danas živi, priča se sa vremena na vreme ali nedovoljno. Nedovoljno jer nas svakodnevno guše rijaliti programima, kičom, šundom i crnom hronikom. Nameću se lažni idoli i uzori. Svaki oblik društvene vrednosti je danas urušen i oskrnavljen. Junaci poput Ahmeda, bili su samo normalni ljudi tog

Potresne fotografije Plave grobnice obišle su svet i reprodukovane su u milionskom obliku u raznim novinama domaćim i stranim, monografijama, čitankama i muzejskim postavkama. Ove biblijske scene nemaju potpisanog autora i razumljivo je da mali broj ljudi, osim arhivsko-muzeološke struke, zna da je njihov autor Srbin, fotograf-amater, Miloje P. Igrutinović. Njegove fotografije nisu splet slučajnog prisustva. Čudesan je životopis ovog rezervnog narednika-bolničara, učesnika oba balkanska i Prvog svetskog rata. Miloje P. Igrutinović je rođen u selu Šilopaj, pod obroncima Rudnika, gde je završio osnovno obrazovanje. Trgovački zanat je izučio u Gornjem Milanovcu. Prvi balkanski rat prekida njegovu želju za daljim školovanjem. Raspoređen u poljsku bolnicu, Miloje Petra Igrutinović nije bio

Dok su srpski radnici u Beču dobijali otkaze, drugi austrijski podanici slovenskog roda prisilno su mobilisani u austrijsku vojsku. Pada u oči da se u izveštajima rušilačka masa naziva „razjarenom ruljom” iz „muslimanskih i hrvatskih krugova” („Tilburhse kurant”, 1. jul 1914) koja je uništavala sve pred sobom uz pevanje austrijske himne. Shodno izveštajima lista „Niuve hazet” (6/7. jul 1914), odmah je krenulo i denunciranje. Jedan hrvatski Sarajlija odmah je predao austrijskoj policiji spisak sa imenima dvesta Srba koji su, navodno, bili umešani u zaveru protiv Franje Ferdinanda. Zavadi pa vladaj – po ko zna koji put u istoriji Balkana. Posebno je težak bio položaj Srpske pravoslavne crkve. Ton u nekim

Ubistvo vladara Jugoslavije Aleksandra Prvog Karađorđevića u Marselju i dalje je misterija. Odgovor su pokušali da daju mnogi istoričari, ali niko se do sada nije detaljnije bavio neposrednim načinom izvršenja ubistva, odnosno propustima u obezbeđenju kralja Aleksandra Ujedinitelja. Milan Bogojević, bivši pripadnik Kobri, bataljona vojne policije specijalne namene, i nekadašnji telohranitelj porodice Karađorđević u Beogradu u svojoj knjizi “Atentat 1934” godine sagledao je sve aspekte ovog tragičnog događaja. – Imamo jasniju sliku šta je to krenulo po zlu. Marselj je bio najnebezbedniji grad u koji je mogao da ode kralj. Kada sam malo bolje proučio celi događaj, na osnovu snimaka, podataka iz arhiva, knjiga, pa i novinskih članaka, na mene

Moj otac ratovao je sedam godina, a ja četiri. Mobilisan sam, kao poslednja odbrana regruta 1915. godine. Šesnaeste otac mi davao zadušnice: mislio da sam umro u Albaniji – tako mu rekli. A ja sam za to saznao u Solunu u jednoj francuskoj bolnici, gde sam nosio mleko i lekove: nisu mene tako mladog hteli odmah da puste na front. Tu sretnem neke moje seljake iz Pečenoga i kažu mi da mi je otac pustio bradu i da mi je davao sve redom za dušu. Otac mi je bio još pre rata u 11. puku, pa sam mislio da je još tamo. Pišem mu jednom, drugi put, treći put –

Dan oslobođenja Prokuplja u Prvom svetskom ratu obeležen je danas u centru grada polaganjem venaca na spomen obeležje oslobodiocima Dan oslobođenja Prokuplja u Prvom svetskom ratu obeležen je danas u centru grada polaganjem venaca na spomen obeležje oslobodiocima. Vence su položili delegacija francuskog grada Epon, predsednik opštine Prokuplje Aleksandar Simonović i predsednik Saveza udruženja Srba u Francuskoj Romeo Milošević. Posle polaganja venaca, gostima iz Francuske prikazano je idejno rešenje budućeg spomen-parka u Prokuplju u kome će biti spomenik Gvozdenom puku srpske vojske “Knjaz Mihajlo” i spomen reljef sa likom komandanta francuske vojske koji je oslobodio Prokuplje, generala Šarla Tranijea. Prokupački gimnazijalci i hor pod rukovodstvom profesora muzike Tanje Cvetanović pripremili

Da Stojan Stamenković u mladosti nije izučio za terziju, ko zna da li bi preživeo četiri logoraške godine Da frulaš Radovan iz sela Mačkatice kod Surdulice nije svirao frulu na Kočićevim danima, 23. septembra, u Doljevcu kraj Niša, ne bismo čuli ni priču o Stojanu Stamenkoviću. Privukao nas je Mocartovom „Malom noćnom muzikom” i Bokerinijevim „Menuetom” koje je vrsno izvodio na instrumentu „kao stvorenim za narodna kola”. A kad je još rekao da je čest hodočasnik mesta iz Velikog rata (upravo se spremao u Dobrudžu gde su grobovi i spomenici boraca Prvog srpskog dobrovoljačkog puka), priča je mogla da otpočne. – Pradeda Jovan je učesnik oba balkanska rata, ranjen je

Na nadgrobnom belegu Mihaila Žunića u Čačku piše: „Pobedio četiri carevine, tursku, bugarsku, austrijsku i nemačku, nosilac Albanske spomenice” U bugarskim rovovima voda beše skoro do kolena a s neba je pristizala stalno nova susnežica, pa je teško razaznati da li sviće ili se smrkava. Ali, ni novembar 1915. na Vlasini, preteći i nemilostiv, nije slomio seljake sa Ovčara, predvođene rezervnim kapetanom Radomirom Cvijovićem, učiteljem iz Dučalovića na vrhu planine. Baš su osokolili: njihova četa je na granici minule noći i novog dana ispunila zadatak iako je, kad su ga dobili, izgledalo da im jedino čudo može pomoći. Razbila je bugarski puk. Ko od neprijatelja nije pao ničice, jeste u