Budimir Davidović bio je učesnik Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, kao podnarednik srpske vojske. Samo u jednom boju zadobio je sedamdeset rana, ostao bez ruke i preživeo bombu bačenu na njega. Ipak, ništa ga nije moglo pripremiti za strašnu sudbinu koju je dočekao nakon rata. Budimir Davidović je početak Prvog svetskog rata i opšte mobilizacije dočekao kao prekaljeni ratnik. Ovaj tada dvadesetčetvorogodišnji mladić iz Lučana već je vojevao u oba Balkanska rata stekavši reputaciju hraborg i neustrašivog vojnika i među saborcima i među komandom. I tako, kada je ostareli kralj Petar pozvao, Budimir se odazvao. Učestvovao je tokom Prvog svetskog rata u više borbi protiv Austrougara i bugarskih vojnika.

Malo je poznato da su bivšu Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca nakon Prvog svjetskog rata velike sile sa mukom priznale, jer nikako nijesu mogli da prihvate da se Hrvati i Slovenci nađu na njihovoj strani, a tokom rata su se borili u trupama Austrougarske. O tome kako je to teško išlo i da je presudnu ulogu u priznavanju Hrvata i Slovenaca kao saveznika imala dinastija Karađorđević, istraživao je Ivan Miladinović, istoričar i autor više knjiga o osjertljivim srpskim temama. On je pokazao kako su Srbi zbog apstraktnog jugoslovenstva napravili državu u kojoj su loše prošli, a od koje su najviše koristi imali Hrvati i Slovenci, koji su kao austrugarski podanici

Danas se navršava 89 godina od smrti istaknutog humaniste, kriminologa i prijatelja Srbije Arčibalda Rajsa, čije su poruke iz njegovog antologijskog djela „Čujte, Srbi“ o mentalitetu, snazi, ponosu, slobodarskom duhu, ali i slabostima i greškama Srba i danas, možda, aktuelnije nego ikada. Rajs je bio švajcarski forenzičar, publicista, doktor hemije i profesor na Univerzitetu u Lozani. Istakao se kao kriminolog radom na istraživanju zločina nad srpskim stanovništvom u vrijeme Prvog svjetskog rata. On je važio za najvećeg prijatelja i jedno od najznačajnih imena u srpskoj istoriji, čovjek koji je sam razbio stravičnu njemačku i austrijsku propagandu, modernizovao srpsku policiju do te mjere da su joj se Amerikanci divili. U Srbiju je

Izvođačka umjetnost „Kulturix“, u saradnji sa Opštinom Gacko, organizuje Karavan časti „Solunci govore, potomci pamte“ kojim se obilježava 100 godina od golgote i vaskrsenja srpskog naroda. U Avtovcu će u petak, 27. jula, u 19 časova biti služen parastos i obaviće se polaganje vijenaca stradalim Gačanima u Prvom svjetskom ratu. Zatim će uslijediti izlaganje profesora doktora Milana Micića, kao i nastup etno grupe „Katera“ i dramski nastup iz predstave „Solunci govore“. Program se nastavlja u nedjelju 29. jula, kada će u Domu kulture sa početkom u 20:30 časova biti izvedena predstava „Solunci govore“ sa repertoara Narodnog pozorišta u Beogradu. Manifestacija se završava u četvrtak, 2. avgusta, otvaranjem izložbe „Album sjećanja

Na današnji dan, 23. jula 1914. godine, Austrougarska je uputila ultimatum Srbiji, okrivivši je za atentat u kojem je 28. juna te godine u Sarajevu ubijen prestolonasljednik Franc Ferdinand. Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 23. jula 2017. godine. Austrougarska je u ovom takozvanom “Julskom ultimatumu” zahtijevala odgovor od Srbije u roku od 48 časova na svojih deset uslova. Uslovi ultimatuma su bili takvi da je bilo jasno da ih Srbija kao suverena država neće prihvatiti. Uz podršku Njemačke, Beč je odlučio da Srbiju vojno kazni, najviše zbog jačanja njenog autoriteta u južnoslovenskim dijelovima Austrougarske. Austrougarska je tražila od Srbije da spriječi izdavanje

Kako je Zagreb zaboravio zločine koje je njihova vojska činila po Podrinju, Rađevini, Šumadiji… Posle rata i ujedinjenja, Srbija je oprostila i pružila ruku za istorijsko pomirenje Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 27. maja 2018. godine. Tačno pre deset dana Hrvatska je došla na red da predsedava Savetu Evrope, baš u vreme “erupcije” rasprava o bolnim istorijskim pitanjima oko kojih ne postoji saglasnost između Beograda i Zagreba. Preuzimajući štafetnu palicu rukovođenja evropskim parlamentom, predstavnici naših komšija su kao prioritetne pravce svog delovanja naveli zaštitu nacionalnih manjina. Samo nekoliko dana docnije, iz Đakova, poznatog kao vekovno sedište katoličke biskupije, iz koje bi morao

Piše: dr Aleksandar Raković U socijalističkom društvu šezdesetih, u kojem su proslava Srpske nove godine i duža kosa budili sumnju na srpski nacionalizam, reditelj filma „Marš na Drinu“ Živorad Žika Mitrović pronašao je put da jugoslovenskoj publici predstavi trijumf srpske vojske u Cerskoj bici (avgust 1914). Film „Marš na Drinu“ premijerno je prikazan 1964. na Festivalu igranog filma u Puli, u Socijalističkoj Republici Hrvatskoj. Prema Mitrovićevom sećanju, film „Marš na Drinu“ je ovacijama pozdravilo 12 hiljada gledalaca u Pulskoj areni. Film je nagrađen Velikom srebrnom arenom, Mitrović je dobio Zlatnu arenu za režiju, a Ljubi Tadiću (koji je glumio srpskog majora Kursulu) dodeljena je Zlatna arena za najbolju mušku glavnu ulogu. Film

U Andrićevom institutu u Andrićgradu od sutra do 1. jula biće održana Međunarodna konferencija “Godine koje su promijenile svijet: Prvi svjetski rat u istoriji i istoriografiji”. Konferencija će biti otvorena u 20.00 časova, a u subotu, 30. juna, biće održan panel “Put u rat – početak rata” na kojem će, između ostalih, govoriti Brus Mening temi “Dodatna razmišljanja o Julskoj krizi 1914”, Oleg Ajrapetov “Početak Prvog svjetskog rata: reagovanje ruskog društva”, Fjodor Gajda “Ruski radikalni liberali i ruski ciljevi u Prvom svjetskom ratu”, Jovan Zametica “Nemirni sused: istoričari i balkanski uzroci Prvog svjetskog rata”, te Miroslav Perišić “Atentat u Sarajevu: otvorena pitanja”. Na panelu “Prvi svjetski rat na Balkanu i

Načelnik opštine Istočno Novo Sarajevo Ljubiša Ćosić položio je danas vijenac na grob Gavrila Princip u federalnom Sarajevu i odao poštu vidovdanskim junacima, članovima “Mlade Bosne”. “Smatram da je veoma bitno to što i 104 godine od Sarajevskog atentata, od čina koji je označio početak borbe za slobodu srpskog i svih ostalih naroda na ovom području čuvamo sjećanje na Gavrila Principa i vidovdanske junake. Gdje god da budemo i gdje god da živimo, nikada nećemo zaboraviti Principa i vidovdanske heroje”, poručio je Ćosić. On ističe da se kod Srba nije promijenilo sjećanje na ta vremena, kao kod drugih naroda, te naveo da, nažalost, federalno Sarajevo jeste zaboravilo Gavrila Principa i

Otkriven i osveštan spomenik ruskoj heroini koja je obožavala Srbe Loznica – Na Gučevu, legandarnoj planini iznad Loznice, u prisustvu ljudi iz svih krajeva Srbije i Republike Srpske, episkop šabački Lavrentije, sa sveštenstvom iz Jadra, osveštao je tek otkriveni spomenik Ruskinji Darji Aleksandrovnoj Korkobini, koja je 3. oktobra 1914. godine poginula na toj planini, u Čuvenoj Gučevskoj bici, delu velike Crerske operacije, zbranjavajući i sokoleći srpske junake. Spomenik koji je, do detalja u spone kompleks uobiličio grad Loznica, dar je Srpske kraljevske akademije naučnika i umetnika gradu Loznica i srpskom rodu, a uradio je, kako se to popularno kaže, „o svom ruvu i kruvu“, akademik Dragoljub Drago Mirković, likovni umetnik

Vojvoda Živojin Mišić je bio protiv povlačenja srpske vojske preko Albanije 1915. godine. Naime, on je izneo svoje neslaganje o povlačenju Pašiću i prestolonasledniku Aleksandru koje oni nisu prihvatili. Mišić je predlagao dve varijante vojnih operacija. Prva: „Oslanjajući se na pogodne položaje, pružiti odlučujući otpor neprijatelju“ i druga: „Preći na novi način ratovanja, odnosno na osnovu stanja trupa i situacije na zemljištu, mišljenja sam da pređemo na gerilski način ratovanja i napustimo dosadašnji raspored trupa.” U četiri navrata je pokušao da ostvari svoju zamisao. „Borimo se za otadžbinu bez garancije!? Garancija su ovi mučenici koji brane kuće. Politički je, vojnički i nacionalni razlog da branimo svaku stopu, a mi se povlačimo

Da li su “Galski petlovi” voleli Srbiju koliko smo mi voleli njih. Pariz je na pomoć upućenu srpskoj vojsci obračunao zelenaške kamate Gotovo kod svih malih naroda uočljiva je sklonost ka preteranoj zahvalnosti prema velikim silama koje su im u određenom času pružile pomoć, stale uz njih, ili ih na bilo koji način zaštitile. Svedoci smo šta se radilo u našem komšiluku, kako su Hrvati pevali “Danke Dojčland”, ili kako se na Kosovu podižu spomenici američkim zvaničnicima i daju imena ulica i puteva. Isti slučaj bio je i sa nama. I danas Kalemegdan krasi spomenik na kome piše “Volimo Francusku kao što je ona volela nas”. Pa, kada su i

Opština Nova Varoš i Narodni muzej iz Užica pripremaju izložbu. Poziv građanima da ustupe svoje sakriveno porodično blago Ratnici u gunjevima i šajkačama, sa ordenjem na grudima za podvige i rane ili obeleženi trakama na rukavu u zarobljeničkim logorima Evrope – motriće na potomke sa panoa odeljenja užičkog Muzeja u Novoj Varoši. Ceo vek posle Soluna trećepozivci, regruti, dobrovoljci u prekobrojnim pukovima i starovlaške komite podsećaće pokolenja na vreme smrti, albansku golgotu i vaskrs Srpske vojske. Požutele slike iz skrivnica na tavanima i u drvenim sanducima, kao i zapisi u arhivama, gde su nažalost, našim grehom i nemarnošću ostavljeni, ugledaće svetlost dana na izložbi u odeljenju Zavičajnog muzeja grada pod