Ravnogorac, vijetnamski veteran, Mladićev saradnik, za „Novosti“ priča svoju epopeju (1): Komšije Muslimani i Hrvati vešali su ga telefonskom žicom kod katedrale u Sarajevu Promenjljivo miholjsko leto na obroncima Avale kraj Beograda. Miloš Kostić sedi na tremu svoje kuće i gleda u Srbiju. Kad naiđu mrki oblaci, ne zna da li ga više žigaju smrzotine iz Drugog svetskog rata, rane iz vijetnamskih prašuma ili ga muče sećanja na krvavi rat u Bosni iz devedesetih. Miloš Kostić, osamdeset i tri godine, ceo svoj život, od ranog detinjstva do danas, vidi kao Šumadiju sa Avale. Kao slajdove velike filmske i ratne epopeje koji mu se ređaju pred očima. Ravnogorac, izbeglica, bokser, američki ratnik

Srbi su vekovima živeli na granici svetova na kojoj su se susretali Zapad i Istok, Evropa i Azija. Iako se pojam „krajina“ odnosi na granične teritorije uopšte, u dugom periodu istorije za Srbe je krajina bila pre svega granica dva tuđinska carstva, Austrijskog i Turskog, u kojima su s obe strane granice živeli Srbi. Od kraja XV veka kad su Turci osvojili srpske zemlje, na napuštena imanja blizu granice sa Austrijom – koja se uglavnom protezala duž sadašnje granice Bosne i Hrvatske, zatim kroz današnju Srbiju rekom Savom i Dunavom – naseljavaju Srbe iz unutrašnjosti. Mnogi od doseljenih Srba beže preko granice pod vlast cara, nepravoslavnog ali ipak hrišćanskog. Na

Berlin – Nemački istoričar Sonke Najcel napisao je knjigu „Vojnici: dnevnici ratovanja, ubijanja i smrti“, svedočanstvo o zlodelima vojnika nemačkog Vermahta, koji su tokom Drugog svetskog rata ubijali i okrutno mučili i silovali civile. Najcelovo istraživanje bazirao je na svedočenjima iz prve ruke, i to iz međusobnih, opuštenih razgovora vojnika koji su u Britaniji bili ratni zarobljenici i čije su razgovore tajno snimali, a koja nisu izvučena pod prisilom. Uglavnom je reč o običnim vojnicima, mornarima i pilotima koji su se međusobno hvalili o ubijanju žena i dece, silovanju i egzekuciji civila. „Pucao sam na sve živo. Baš smo voleli da gađamo majke s kolicima, pogotovo ako su vodile drugu decu

Zapisi Đorđa Roša, koje čuva njegova kći Jelena, odgonetaju jednu predratnu misteriju. Starešina Srpske pravoslavne crkve 1937. godine navodno je otrovan dijamantskim prahom “Vreme ulice – politika na javnim prostorima Beograda u 20. veku”, Darko Ćirić, Biljana Stanić, Vladimir Tomić Beogradska politička i duhovna scena počela je da ključa u godinama pre Drugog svetskog rata, a samo jedna od naznaka da se spremaju burni i tragični događaji bila je smrt patrijarha Varnave, 1937. godine. Tri godine pre toga ubijen je kralj Aleksandar u Marselju, a politička nestabilnost dobijala je sve jače obrise. Krvava litija U tom trenutku Srpska pravoslavna crkva nije imala dilemu da je patrijarh ubijen, odnosno otrovan, što