Skip to content
U Beogradu, 17. oktobra 2013, u zajedničkoj organizaciji Beogradskog kulturnog kluba i Istorijskog projekta Srebrenica, održana je Tribina: «Srpske žrtve u 20. veku – Istorija i sećanje». Kao poslednji govornik, Aleksandra Saša Kuprešanin, govorila je o Jadovnu i izgovorila svoju novu pjesmu „Molitva majci Bogorodici“, pjesmu rođenu na Jadovnu. Saša je član UG Jadovno 1941. Hvala ti Saša, čedo naše Jadovničko!
Tužilaštvo BiH doživjelo je epsku blamažu potvrdom državnog vrha Hrvatske da se u toj zemlji priprema optužnica protiv penzionisanog bošnjačkog generala Atifa Dudakovića, smatraju predstavnici udruženja srpskih žrtava iz proteklog rata. Predsjednik Republičke organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Nedeljko Mitrović podsjetio je da se u Tužilaštvu BiH istraga protiv Dudakovića vodi više od deceniju. “Tužilaštvo BiH je još u oktobru 2006. godine objavilo da je formiran istražni predmet protiv Dudakovića zbog zločina počinjenih nad Srbima. Ako Hrvatska zaista podigne optužnicu protiv Dudakovića, prije nego Tužilaštvo BiH, to će biti nezapamćena blamaža institucije koja pokušava da se predstavi kao nezavisno pravosudno tijelo”, rekao je Mitrović za “Euroblic”.
Predavanjem o iskustvima i radu Haškog tribunala nastavljeni su “Dani sjećanja”, kao pomen srpskim žrtvama u 20. vijeku. Sud u Hagu očigledno primjenjuje dvostruke aršine- činjenica da su Srbi do sada osuđeni na blizu 800 godina zatvora i pet doživotnih, dok je za zločine nad Srbima izrečeno tek 45 godina zatvora, potvrđuju da je ovaj sud politički i da nije ispunio nijedan cilj zbog kojeg je osnovan, poručeno je sa predavanja. Direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica Milorad Kojić rekao je da je Haški tribunal politički sud. “Haški tribunal je politički sud gdje su sudije i sudsko vijeće više tužioci nego što su tužioci
Takva tužba nema osnove, smatraju u MVEP-u, jer RH nije pravna sljednica NDH pa ne može odgovarati za štetu počinjenu pod tim režimom Hrvatskoj je ovih dana uručena zajednička tužba za naknadu štete koju su hrvatski Srbi, Romi i Jevreji pretrpjeli tokom Drugog svjetskog rata. Riječ je o postupku koji je nekoliko osoba u maju prošle godine pokrenulo pred Okružnim sudom u Čikagu tražeći za žrtve, njihove nasljednike i rodbinu odštetu u visini od 3,5 milijarde dolara. Riječ je o naknadi, ne samo materijalne štete, vezane uz oduzetu imovinu, nego i nematerijalne štete koju su pretrpjele žrtve ustaških logora. Tužioci tvrde da je za tu štetu odgovorna Hrvatska kao pravna nasljednica NDH. U Ministarstvu vanjskih
Tek 1990. god, pred pedesetu godišnjicu od stradanja u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, srpski narod je počeo da sa hercegovačkih jama skida betonske oklope, koje je početkom šezdesetih godina postavila titovska vlast, u nameri da prikrije ustaške zločine. Iz jama su bile izvađene kosti oko 4000 Srba, stradalih u ustaškim pogromima od 1941. do 1945. godine. Dana 24. novembra 1990. godine u Prebilovcima pred školom bili su preneseni kosturni ostaci izvađeni iz Jame Golubinka i još nekoliko jama. Opelo je tada služio Mitropolit Dabrobosanski i episkop Zahumsko-hercegovački visokopreosvećeni Vladislav. Tada je akademik Milorad Ekmečić koji je rođen u Prebilovcima održao Slovo u kojem je između ostalog rekao: „Ne zovite ovo divljaštvom!
Kod nas 178 ljudi nosi medalje za spasavanje Jevreja, a među izbavljenima je bila i beba. Stric, tada radnik na Starom sajmištu, “prošvercovao” me je u torbi U matičnoj knjizi rođenih piše joj kao mesto rođenja – Beograd, opština Savski venac. Ipak, Estera Bajer rođena je 31. januara 1942. godine na daleko strašnijem mestu – u logoru Staro sajmište, odnosno “Juden lager Semlin”. Rodila se sa samo 900 grama. Da je nisu “prošvercovali” izvan logorskih žica, u torbi, verovatno bi završila kao i njena majka – ugušena u specijalnim kolima poznatim kao dušegupka. – Moja majka Estera bila je u sedmom mesecu trudnoće kada se našla u logoru, na Sajmištu
Tužioci iz Čikaga tvrde da je za štetu Srba, Roma i Jevreja tokom Drugog svjetskog rata odgovorna Hrvatska. Hrvatskoj je ovih dana uručena skupna tužba za nadoknadu štete koju su hrvatski Srbi, Romi i Jevreji pretrpjeli tokom Drugog svjetskog rata. Riječ je o postupku koji je nekoliko osoba u maju prošle godine pokrenulo pred Okružnim sudom u Čikagu tražeći za žrtve, njihove nasljednike i rodbinu odštetu u visini od 3,5 milijardi dolara. Riječ je o naknadi, ne samo materijalne štete, vezane uz oduzetu imovinu, nego i nematerijalne štete koju su pretrpjele žrtve ustaških logora. Tužioci tvrde da je za tu štetu odgovorna Hrvatska kao pravna nasljednica NDH. U Ministarstvu vanjskih poslova potvrđeno nam je
Piše: Vladimir Kršljanin Zapad je po svojoj prirodi korumpiran i korumpirajući. Stoga on nije „dobar“ ni prema kome. Zapad ljude, narode i države potčinjava. Zapad vodi krstaške, osvajačke, kolonijalne, agresivne i specijalne ratove. Zapad teži da podjarmi ceo svet, a pravoslavnu civilizaciju, od koje je nastao, kao njena antiteza, teži da uništi. Zapad je na nas izvršio tri genocidne agresije u 20. veku. Sve do poslednje, moglo se, uz opreznost, koje nikad dovoljno, sa Zapadom trgovati – jer zapadne sile nisu bile jedinstvene, čak su i ratovale među sobom. U poslednjoj agresiji, 90-ih, u kojoj nam je razbio i podelio zemlju, Zapad je prvi put u svojoj istoriji, potpuno ujedinjen,
Još u ranohrišćansko vreme, u IV veku, na području rimske provincije Dalmacije postojala su brojna srpska naselja. Na žalost, od XIX veka, političke prilike nisu omogućavale detaljnija arheološka istraživanja najstarijeg perioda boravka Srba na tim prostorima. Autor: Nikola Milovančev Tek u vreme kratkotrajne Republike Srpske Krajine, tokom 1993. i 1994. god. , arheolozima predvođenim prof. dr. Đorđem Jankovićem bilo je omogućeno da barem delomično istraže više lokaliteta na području Kninske Krajine i Like (Srbski klanac, Kupinovo, Donji Lapac), kao i susednog područja Drvara i Grahova; već 1995. skršena je RSK i od tada dalja istraživanja nisu bila obavljana. Rezultati arheoloških radova objavljeni su 1998. u knjizi Đorđa Jankovića „Srpske gromile“
Neophodno je da sami budemo odgovorni za budući Muzej Holokausta, stoga smo zahtevali da imamo potpunu samostalnost kao pravno lice, koje se upisuje u odgovarajući državni registar Odnos društva prema prostoru Sajmišta najbolje se može razumeti ako sagledamo sadašnji izgleda datog prostora. Imovinsko-pravni poslovi su nalik “Augijevim štalama”, pored divljih naselja, različitih radionica, vulkanizerskih radnji, teretana, privatnih škola, te sve do niza ugostiteljskih objekata od kojih se jedan nalazi u nekadašnjoj logorskoj mrtvačnici (Turski paviljon) što je najbolja slika toga koliko nam je Staro Sajmište važno. Holokaust u Srbiji se može podeliti na dve faze. U prvoj je uništeno celokupno muško jevrejsko stanovništo, na lokaciji Topovskih šupa u blizini Autokomande,
Srpske djevojčice Milica Lalović i Nataša Učur ubijene su na današnji dan prije 22 godine u sarajevskom naselju Grbavica, snajperskim hicima ispaljenim iz dijela grada pod kontrolom muslimanskih snaga, a za taj zločin još niko nije odgovarao. Snajperista sa zgrade “Lorisa” na tadašnjem Trgu Pere Kosorića ubio je 11. marta 1995. godine desetogodišnju Milicu i devetogodišnju Natašu koje su se igrale lastiša u Ulici Rave Janković, ispred zgrade na broju 59, u naselju koje je tada bilo pod srpskom kontrolom. Bila je to njihova posljednja igra, osam mjeseci prije potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma. Djevojčice su odmah prevezene u bolnicu Kasindo. Prema zapisniku iz bolnice, Milica je dovezena mrtva, dok je
Katarina Dešić iz Velike Plane iz zdravstvenih razloga nije mogla da ima svoju decu, ali otkako se udala nije bilo dana da njena kuća u Miloševcu nije odjekivala od dečijih glasova. Ona i njen muž Mateja Rajković, uz pomoć Centra za smeštaj napuštene dece u Miloševcu, othranili su dvadeset i petoro tuđe dece. U vreme kad se zbog neimaštine i modernih životnih trendova, žene sve teže i ređe odlučuju da rađaju i podižu sopstvenu decu, pomalo nestvarno zvuči da je jedna Srpkinja celi svoj život posvetila odgajanju tuđe dece. Danas, u devedesetoj godini života, nije sigurna da bi bez pomoći papira mogla da se seti svih njihovih imena, ali je
Objavljujemo u cijelosti pismo koje je na adresu Ministra Aleksandra Vulina uputila 20. februara ove godine, gospođa Zorica Đoković iz Zemuna. Mada je pismo poslano kao preporučeno sa povratnicom, odgovor na pismo do danas nije stigao. G-din Aleksandar Vulin Ministarstvo za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Nemanjina 22-24 11 000 Beograd Zemun, 20. 02. 2017. Poštovani gospodine ministre, Obraćam Vam se u vezi sa aktuelnim događanjima koja se tiču spomen kompleksa Staro sajmište, ali i uopšteno sa stavom Vašeg ministarstva i Vlade Republike Srbije u vezi sa kulturom sjećanja na srpske žrtve iz Drugog svjetskog rata. Spomen kompleks Staro sajmište treba da dobije svoje mjesto i ulogu u ovom
Ako postoji pravilo o ulasku najjače etničke stranke Albanaca u vladu, zašto se isto ne odnosi i na Makedonce? U makedonskom narodu najviše glasova dobio je – VMRO, a ne SDSM Makedonija je u previranjima. Nastavlja se neprekinuta tragedija i agresija čije smo žrtve već više od četvrt veka. Samo neobavešteni i zlonamerni mogu da kažu kako se ova velika kriza ne tiče Srbije i da je najvažnija „demokratija“, to jest da predsednik Makedonije poveri mandat za sastav vlade političaru koji ima podršku većine poslanika. Ukratko, u Makedoniji je u toku sukob čije će posledice odrediti njenu sudbinu – da li će ona opstati ili nestati. Da li će u
Moramo učiniti sve, svakog dana, da se sećamo, da ne zaboravimo, rekli su u Medija centru predstavnici Udruženja potomaka i poštovalaca žrtava logora smrti NDH i udruženja „Jadovno 1941“, obeležavajući 75 godina stratišta na Velebitu i Pagu. Uz projekciju slika na kojima se vide krstovi kojima su od pre nekoliko godina obeležena mesta užasa i stradanja, Dušan Bastašić podsetio je da je u njima pobijeno 40.000 ljudi, od toga 38.000 Srba. „Ta mesta na kojima se dogodilo zlo priroda je obdarila lepotom, zelenilom, šumama i proplancima… Do njih, međutim, vode neki blatnjavi putevi, zarasla su i o njima svedoče samo krstovi koje smo postavili“, kazao je Bastašić i napomenuo da
U selu Čavaš u Popovom polju služen je parastos za 101 žrtvu ustaškog zločina iz 1941. godine, kada su žene, starci i djeca na svirep način ubijeni i bačeni u
Kad se vukovi ostrve na stado stradaju ovce s kraja. Nikad one uz pastira ili sredine. Piše Željko Kresojević Hije me bilo u Ivanović jarku skoro pa četrdeset godina. Ljeto
Udruženje Jadovno 1941. je formiralo Centralnu bazu žrtava, koju možete pretražiti unosom pojedinih podataka o žrtvama.
Odaberite godinu ili mjesec i pretražite sve događaje koji su se desili u tom periodu.
Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
