U kuršumlijskom selu Igrištu postavljen je temelj za izgradnju spomen-sobe posvećene Gvozdenom puku, najelitnijoj jedinici Srpske vojske iz Prvog svetskog rata U kuršumlijskom selu Igrištu postavljen je temelj za izgradnju spomen-sobe posvećene Gvozdenom puku, najelitnijoj jedinici Srpske vojske iz Prvog svetskog rata. Spomen-soba biće sagrađena nadomak spomenika koji je posvećen ovoj jedinici, a koji je otkriven u oktobru prošle godine. Uz pomoć Vojske Srbije i meštana, naše udruženje je završilo radove oko temelja za izgradnju buduće spomen-sobe koja će biti otvorena u čast sedamnaestoro mladića, koliko ih je tada bilo u selu, koji su tada s ponosom i složno otišli u rat – ističe Života Jevremović, predsednik Udruženja “Gvozdeni puk”.

Oni koji vojsku cene na osnovu marša ili uniforme, neće se najpohvalnije izraziti o srpskoj vojsci (mada, treba naglasiti da je putna oprema srpskog vojnika jedna od najboljih u Evropi), no kao borbena mašinerija, obogaćena iskustvom poslednja dva rata, ne može se osporiti njen ogroman značaj, pogotovo imajući u vidu da je to vojska zemlje koja ima samo četiri miliona stanovnika. Danas je sve šire prihvaćeno mišljenje da je Srbija trijumfalno odbranila svoju poziciju u redovima saveznika, i da je izuzetno doprinela zajedničkom dobru, u toj meri da ima pravo da bude punopravno razmotrena u poravnanjima kojima se rat završava. Šta onda znači srpski uspeh za opštu stvar? Najpre, Srbi

Na današnji dan pre sto godina na Krfu potpisano stvaranje zajedničke države Srba, Hrvata i Slovenaca Ujedinjeni narod Srba, Hrvata i Slovenaca sastavljao bi državu, koja bi brojala oko 12 miliona državljana. Ona bi bila garantnija narodne nezavisnosti i svestranog narodnog kulturnog napretka, jak bedem protiv germanskog nadiranja, nerazlučni saveznik svih onih kulturnih naroda i država, koje su istakle princip prava i slobode naroda i princip međunarodne pravde, i dostojan član nove međunarodne zajednice.” Ovo je zaključak Krfske deklaracije, prvog zajedničkog političkog akta Vlade Kraljevine Srbije i Jugoslovenskog odbora, kojim je dogovoreno osnivanje zajednice Srba, Hrvata i Slovenaca. Deklaracija je u celosti objavljena u srpskim novinama, jula 1917. godine, potpisana

Pozivamo vas da podržite inicijativu: 1) Da se u Pionirskom parku, preko puta Narodne skupštine, postavi spomen-obeležje ,,Čujte Srbi“, u ime sećanja na dr Arčibalda Rajsa, jednog od najvećih Srba ,,ne po rođenju, već po opredeljenju“, kako bi narod i narodne predstavnike svakodnevno podsećao na svoje plemenito delo, žrtvu i zaveštanje. 2) Da se zaveštanje dr Arčibalda Rajsa ,,Čujte Srbi“, prožeto brigom za očuvanje srpskog bića i opstanak srpskog naroda, uvrsti u školski program. 3) Da se kuća dr Arčibalda Rajsa u Bulevaru vojvode Mišića 73, koja je kulturno dobro pod zaštitom Zavoda za zaštitu spomenika, obnovi i uredi kao spomen-dom. INICIJATIVU MOŽETE PODRŽATI: – potpisivanjem putem linka na sajtu: http://www.peticije24.com/137377

U susret stogodišnjici pobede u Velikom ratu, aktuelizuju se i priče o spomenicima kralju Petru Prvom Karađorđeviću, koga istorija i narod pamte kao mudrog i plemenitog vladara. Beograd još čeka spomenik kojim bi se odala pošta obrazovanom i prosvećenom kralju, a na Babinama, na romanijskoj visoravni, duže od devet decenija njegov spomenik odoleva ratovima i rušiteljima. Po smrti kralja Petra Prvog 1921. širom zemlje podižu mu se spomenici, a među prvima se zabeleo na prostranoj romanijskoj visoravni, još izmučenoj od ratnih stradanja. “Spomenik na Borikama je postavljen 1925. godine. Gradili su ga svi tadašnji stanovnici – Srbi, Muslimani, Hrvati koji su živeli na ovom području”, priča Milenko Šarenac iz sela

Dok je tokom Velikog rata srpska vojska krvarila na Solunskom frontu, pokušavajući da probije bedeme Austrougarske monarhije i konačno se iz izgnanstva vrati kući, okupator je, po oprobanom principu “zavadi, pa vladaj”, od 12. do 14. avgusta 1917. u Sjenici organizovao veliki skup muslimanskih prvaka sa ciljem da se razbije tadašnje jedinstvo Srbije i Crne Gore i Sandžak pripoji Bosni, odnosno tadašnjoj Austrougarskoj monarhiji. U avgustu će se navršiti 100 godina od tog skupa u Sjenici, koji je na nagovor i pod budnim okom nekoliko visokih oficira vojske Austrougarske okupio 25 muslimanskih predstavnika iz 12 srezova tadašnjeg Novopazarskog sandžaka. – Priključenje Bosni i Hercegovini naša je nepokolebljiva želja i jedino

Načelnik opštine Istočno Novo Sarajevo Ljubiša Ćosić i predsjednik Skupštine Grada Istočno Sarajevo Miroslav Lučić posjetili su spomen-kapelu Vidovdanskih heroja i položili vijence na mjestu, gdje je sahranjen Gavrilo Princip i ostali članovi “Mlade Bosne”. Prethodno je cvijeće položeno i na spomenik u parku “Gavrilo Princip” u Istočnom Novom Sarajevu. U Istočnom Novom Sarajevu održava se manifestacija “Principovi dani u Istočnom Novom Sarajevu”, a centralna svečanost planirana je za večeras, kada će biti organizovana Vidovdanska akademija i koncert tamburaškog orkestra “Fijaker” iz Novog Sada. Na Vidovdan, 28. juna 1914. godine, član “Mlade Bosne” Gavrilo Princip izvršio je u Sarajevu atentat na austrougarskog prestolonasljednika Franca Ferdinanda, a od posljedica slučajnog ranjavanja

Ispred Spomen kapele pripadnicima “Mlade Bosne” na groblju Sveti Arhanđeli Georgije i Gavrilo u Sarajevu danas će biti odata počast svim učesnicima Sarajevskog atentata, na godišnjicu ovog sudbonosnog događaja, saopšteno je iz Srpskog prosvjetnog i kulturnog društva “Prosvjeta” Sarajevo. Osim članova “Prosvjete”, počast će odati i predstavnici Ambasade Srbije u BiH, predstavnici Srpske pravoslavne crkve – Crkvene opštine Sarajevo, Humanitarnog udruženja “Dobrotvor”, kao i članovi i simpatizeri Društva. Polaganje vijenaca zakazano je u 13.00 časova. U saopštenju se navodi da se ovim želi podsjetiti na važnost pamćenja istorijskih događaja kako mjesta sjećanja u budućnosti ne bi postala mjesta zaborava. Na Vidovdan, 28. juna 1914. godine, član “Mlade Bosne” Gavrilo Princip

Ilija Vlajić prošao kroz kišu metaka i bombom rešio bitku u Velikom ratu. Uništio reflektor koji je navodio artiljeriju na Beograd. Umro od muke u aprilu 1941. godine gledajući raspad vojske. Austrougarski reflektor na obali Save naspram Ade Ciganlije bio je početkom Velikog rata noćna mora Beograda. Njegov svetlosni snop je kao avetinjski prst obeležavao mete austrougarskoj artiljeriji, koja je 24 časa dnevno tukla srpsku prestonicu i položaje njegovih branilaca. S druge strane, noćna mora Poćorekove Balkanske vojske bila je Ada Ciganlija i danas nepostojeća Mala ada ili Zanoga. Na rečnim ostrvima i Savskom pristaništu odigrale su se prve bitka Prvog svetskog rata. U noći između 28. i 29. jula 1914.

U sklopu obeležavanja jubilarnih godina Prvog svetskog rata i Vidovdana, u Kripti Hrama Svetog Save  u Beogradu  23. juna 2017. godine, sa početkom u 19 časova, biće otvorena izložba „Album sećanja na naše pretke iz Prvog svetskog rata“, u organizaciji:                 –    Svetosavske omladinske zajednice Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke   i                –     Saveza potomaka ratnika Srbije od 1912. do 1920. Beograd Projekat „Album sećanja na naše pretke iz Prvog svetskog rata“ Za vreme Prvog svetskog rata, do tada najvećeg sukoba u istoriji čovečanstva, naša otadžbina je podnela ogromne žrtve za svoju slobodu. Posebno mesto pripada takozvanom „običnom, malom čoveku“ iz naroda. Rame uz rame vojnici, građani, seljaci, muškarci i žene ugradili

Tukući se sa silama koje su bile odlučile da je porobe i unište kao samostalnu državu i tako je spreče da ostvari svoje nacionalne ciljeve – da sabere sve Srbe u svom krilu, a povrh toga okupi oko sebe sve zemlje nastanjene Južnim Slovenima u Austrougarskoj, Srbija je u ratu 1914-1918. godine izgubila silno ljudstvo. Imala je toliko grobova da ih sve nije mogla ni pobeležiti. Ni platna nije bilo dovoljno da bi se na svakoj kući, iz koje je neko poginuo ili bio ubijen, mogao istaći crni barjak, po prastarom običaju. Od 852.000 vojnika, koliko je Srbija pozvala pod ratnu zastavu, poginulo je na ratištima ili umrlo od rana

Pre tačno 100 godina naši sunarodnici iz carske Rusije krenuli na Solunski front i pobedili. U Veliki rat krenulo je više od 60.000 dobrovoljaca Kada je Austrougarska objavila rat Kraljevini Srbiji u granicama ove monarhije živelo je oko milion naših ljudi. Srbi koji su živeli na području današnjih Austrije, Mađarske, Hrvatske, Bosne, Slovenije, ali i u delovima Slovačke i Češke, dakle na području Austrougarske, našli su se u Prvom svetskom ratu prisilno mobilisani na Istočnom frontu. Ne želeći da ratuju za Habzburšku monarhiju, a protiv slovenske braće na Balkanu i u Rusiji, mnogi Srbi su se predali ruskim brigadama. Istoričari tvrde da je oko 100.000 Srba iz Austrougarske emigriralo u

Mačkovog kamen na planini Jagodnji poprište je najkrvavije i najtragičnije bitke Velikog rata. Na platou Mačkov kamen u septembru 1914. se u dvomesečnoj bici na Drini slomila druga austrougarska ofanziva. U borbama na Mačkovom kamenu od 16. do 21. septembra je oko 1.150 srpskih vojnika dnevno izbacivano iz stroja. Austrougari su trpeli dvostruko veće gubitke u bezuspešnim pokušajima da slome odbranu. Nikada ni pre ni kasnije u Velikom ratu nije poginulo toliko ljudi za tako kratko vreme. U borbama od 16. do 22. septembra srpska vojska je imala 11.490 vojnika i oficira izbačenih iz stroja – mrtvih, ranjenih i nestalih. Poginulo je više od 118 oficira, od toga 17 komandanata bataljona i

Završni radovi na obnovi kapele u Vardištu kod Višegrada, izgrađene 1932. Spomenik svedoči o stradanju oko 400 boraca u Prvom svetskom ratu U Varadištu kod Višegrada u toku su završni radovi na sanaciji i rekonstrukciji spomen-kapele izgrađene daleke 1932. godine u znak sećanja na više od 400 srpskih boraca koji su na ovim prostorima poginuli u Prvom svetskom ratu 1915. godine. Kako navodi rukovodilac projekta obnove spomen-kapele Mirjana Slavković, u Istorijskom arhivu u Beogradu prikupljeni su dragoceni podaci, koji su bili neophodni za izradu kompletne dokumentacije. – Prva faza radova realizovana je 2016. i odnosila se na vraćanje prvobitnog izgleda ovom spomeniku. Trenutno smo u završnoj fazi i uskoro očekujemo

Nebojša Kuštrinović, potomak solunskog borca majora Petra Kuštrinovića, sjeća se kada je njegov djeda Petar rekao njegovom ocu: “Mi smo stvorili Kraljevinu Jugoslaviju, a vi to i ne slavite, već govorite o nekom 29. novembru”… Priredio : Milomir SAVIĆ Petar Princip, najbliži potomak slavnog Gavrila Principa, smatra da današnje vrijeme u BiH karakteriše potpuna sličnost sa vremenima u kojima su se događali revolucionarni procesi, poput Sarajevskog atentata 1914. godine. “Ovu moju konstataciju najbolje potvrđuju stihovi pokojnog strica Gavrila, koje je, prije 100 godina, na porciji u zatvoru sarajevskog garnizona napisao: `Tromo se vreme vuče i ničeg novog nema, danas sve kao juče, sutra se isto sprema`”, kaže Princip. Povodom 103

Duhovna akademija povodom obilježavanja 100 godina od zatvaranja austrougarskog koncentracionog logora u Doboju, prvom konclogoru u savremenoj Evropi, održana je večeras u kripti Hrama Svetog Save u Beogradu. Akademija je održana uz blagoslov patrijarha srpskog Irineja i episkopa zvorničko-tuzlanskog Hrizostoma, te uz podršku Predstavništva Republike Srpske u Beogradu. Hor “Bogoljublje” i dramski studio “Prota Slavko Trninić” iz Doboja izveli su kompozicije, kao i čitanje tekstova – odlomaka iz “Spomenice”, koja je urađena 1938. godine, a koja opisuje mučeništvo Dobojskog logora, originalna svjedočanstava preživjelih logoraša. U saradnji sa Arhivom SPC, pripremljena je dokumentarno-arhivska izložba fotografija i dokumenata “Dobojski logor-kultura sjećanja”, koja prikazuje istorijski razvoj sjećanja i pamćenja lokalne sredine na dobojsko

Jedna uličica u centru Leskovca nosi ime Đorđa Cekića Lešnjaka i povezuje ulice koje su nazvane po imenima poznatijih istorijskih ličnosti – Svetozara Markovića i Radeta Končara. Na Lešnjakovoj rodnoj kući u Ulici Radeta Končara, u kojoj danas žive njegovi potomci, nalazi se spomen-tabla sa njegovim imenom, a kosti mu počivaju u mermernom sarkofagu u kripti Sabornog hrama Svete Trojice, gde se takođe nalazi spomen-tabla koju su podigli zahvalni Leskovčani. Ko je on i čime je zaslužio da mu se posmrtni ostaci, posle tri sahrane, pohrane na ovom svetom mestu? Osim imena skrajnute uličice u samom centru grada, mnogi Leskovčani nisu znali kakva značajna ličnost se krije iza tog imena,

Najvećem srpskom avijatičaru 20. veka Tadiji Sondermajeru danas su otkrili bistu i na nju položili vence gradonačelnik Siniša Mali, direktor Er Srbije Dane Kondić i direktorka Direktorata civilnog vazduhoplovstva Mirjana Čizmarov, a predstavnik Srpske pravoslavne crkve ju je osveštao. Ovom svečanom događaju, u parku na uglu ulica Koste Stojanovića i Palmotićeve, prisustvovali su i potomci velikana, predstavnici Udruženja linijskih pilota Srbije DCV, Er Srbije i Skupštine grada Beograda koji su inicirali i organizovali postavljanje biste Sondermajeru. Tim povodom, gradonačelnik Beograda Siniša Mali rekao je da je veoma ponosan što je imao čast da otkrije spomen obeležje pioniru srpske avijacije i, kako je dodao, najzaslužnijem čoveku za osnivanje civilnog sportskog vazduhoplovstva

Selo Brazilovica kod Lazarevca. Prema seoskom groblju, smeštenom na blagoj uzvisini, žurno i žustro korača seljak Slobodan Marinković. Njegova šajkača promiče između spomenika i zaustavi se kod jednog ovećeg. Seljak skide kapu, prekrsti se tri puta i poljubi sliku na spomeniku od crnog mermera. – Bio je veliki srpski junak, dobar čovek i pažljiv komšija. Nikad se ni oko čega nismo zavadili. Mnogo dobrog mi je u životu učinio. Zato, kad prođem pored groblja pomenem ga za pokoj duše – govori Marinković stavljajući na glavu pohabanu šajkaču. Na prednjoj strani spomenika fotografija Čedomira Popovića (1896-1991). Ispod natpis – solunac. Poleđinu spomenika krasi mala crna mermerna pločica safotografijom iscrpljenog srpskog ratnika iz Prvog svetskog rata

Spomen-ploča na starogradskim bedemima posvećena srpskim oslobodiocima Budve, koju su prije nekoliko mjeseci vandali oskrnavili crnom farbom, potpuno je očišćena. Čišćenje je finansirao gradski menadžer Budve Milo Božović, član Demokratskog fronta. Spomen-ploča, koja je 1931. godine postavljena iznad Veljih vrata Starog grada u Budvi, godinama izaziva kontroverze i često je na udaru vandala. Na ploči piše: “Na uspomenu dolaska hrabre pobjedonosne Srpske vojske, koja poslije junačnih pobjeda oslobodi Budvu na Mitrovdan, 8. novembra 1918. godine, postavlja Opština Budva”. Iznad tog natpisa uklesane su riječi Petra Drugog Petrovića Njegoša: “Pokoljenja, djela sude…”. Istorijska vjerodostojnost uklesanih riječi podijelila je političku i stručnu javnost u Budvi. Liberalna partija, koja se nalazi u aktuelnoj

Oranizovane arnautske čete nastavljaju svoj rad na remećenju državnog života u srpskim novim krajevima i uništavanju hrišćanskog stanovništva. Glavni napad razbojnika upravljen je na Debar i južni deo zapadne srpske granice, na mesta koja su od glavnih vojničkih centara odvojena teško prohodnim planinama isto koliko i kilometarskom razdaljinom.”  Iz ovog članka objavljenog u „Politici” 22. septembra (9. po julijanskom kalendaru) 1913. godine, lako se može zaključiti da se u novopripojenim krajevima Kraljevine Srbije nešto krupno dešavalo. I, zaista, samo dve nedelje od proglasa kralja Petra o prisajedinjenju novih krajeva Srbiji, u njenim jugozapadnim oblastima počeli su nemiri, koji su za srpsku državu predstavljali novo, ozbiljno iskušenje. Oni su bili posledica

Građevinsko preduzeće „Petković“ Novo Goražde privodi kraju obimne radove  na obnovi i revitalizaciji kapele srpskim ratnicima u Vardištu kod Višegrada. Kompletne radove, čija prva faza je počela sredinom  2016. godine, u iznosu od 90.000 evra finansira Ministarstvo za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja vlade Srbije, a predhodile su im dobrovoljne akcije Građevinske sekcije Srpskog sokolskog društva „Soko“ Dobrun-Višegrad tokom 2015. godine. Gradilište oko kapele posjetila je delegacija „Sokola“, koju su predvodili arhimandrit Jovan Gardović, duhovnik ovog društva i predsjednik odbora za obnovu ovog zdanja, Slavko Heleta, predsjednik „Sokola“ i Aleksandar Savić, urednik u Sokolovoj izdavačkoj sekciji. Oni su se uvjerili da se radovi izvode izuzetno kvalitetno, pod stručnim nadzorom

U autorskom tekstu „Muke po Srbi“ Vladan Ranaković navodi podatke koji ukazuju da je Nemačka dužna Srbiji da isplati zaostalu reparaciju ne samo za Drugi svetski rat već i za Prvi. Rakanović navodi da je na ime ratne odštete za Prvi svetski rat Nemačka bila dužna da plati Srbiji svake godine u proseku oko 2.100.000 rajhsmaraka, i to sve do 1966. godine, dok je isplata od 1967-1988 (kada se završavao po ugovoru rok za isplatu ratne štetet iz Prvog rata) bio nešto niži, i iznosio je oko 1.600.000 rajhsmaraka godišnje. Nikakvog kašnjenja nije moglo biti. Dug za preostali deo ratne reparacije za Prvi svetski rat koji Nemačka nije isplatila Srbiji