Muzej Stare Hercegovine u Foči obilježio je evropsku “Noć muzeja” izložbom “Dobojski logor, kultura sjećanja 1915-2015” o masovnom stradanju Srba iz BiH u Prvom svjetskom ratu. Postavka Regionalnog muzeja iz Doboja, čiji je autor direktor Arhiva Srpske pravoslavne crkve iz Beograda Radovan Pilipović sadrži kratak pregled foto i pisanih dokumenata o stradanjima interniraca koje su austrougarske okupacione vlasti za vrijeme Prvog svjetskog rata potjerale sa ognjišta, najviše iz jugoistočne Bosne i na putu za Arad zatočile u nehumanim uslovima u Doboju, u barake u kojima su prethodno držani oboljeli konji. Viši kustos istoričar dobojskog muzeja Milka Ćosić navela je da je za manje od dvije godine u Doboju bio zatvoren

Kako je pešadijski podnarednik Vojislav Mijailović Raćovac na Mačkovom Kamenu sa tri sanduka bombi sam dočekao neprijatelja Ne ume država uvek da ceni svoje heroje. Seti ih se kad je potrebno ratovati, dodeli poneki orden, a onda ih često zaboravi, prepusti sudbini, da skončaju daleko od slave i poštovanja koje su zaslužili. Na jednog od takvih junaka, Vojislava Mijailovića Raćovca, podseća valjevski publicista Milorad Radojčić u svojoj knjizi „Vojvoda Mišić i njegovi Kolubarci u ratovima 1912– 1918”. Bio je Vojislav, rođen 1883. godine mioničkom selu Planinica, kao i većina momaka tog doba, skroman zemljoradnik, koji je u mladosti savladao i zanat drvodelje da bi lakše mogao da se izdržava. Služio

Član Gradskog veća Marko Zeljug položio je danas, povodom 99 godina od smrti vojvode Radomira Putnika, venac na grob velikog srpskog vojskovođe BEOGRAD – Član Gradskog veća Marko Zeljug položio je danas, povodom 99 godina od smrti vojvode Radomira Putnika, venac na grob velikog srpskog vojskovođe. Zeljug je za Beoinfo rekao da mu je čast što u ime Grada odaje počast vojvodi Putniku i podsetio da je on pet puta bio ministar odbrane, dva puta načelnik generalštaba i tokom Prvog svetskog rata načelnik vrhovne komande. Vence su položile i delegacije Vojske Srbije, pomoćnik ministra za rad, zapošljavanje, socijalna i boračka pitanja Milan Popović, kao i udruženja građana koja neguju sećanje

Jedan od najboljih srpskih glumaca i reditelja Dragan Bjelogrlić i njegova produkcijska kuća Kobra film u julu počinju snimanje igrane serije “Senke Balkana”. Bjelogrlić je nedavno u Banjaluci, gdje je potpisao ugovor sa Radio-televizijom Republike Srpske, koja će biti jedan od koproducenata, objasnio da su u pisanju scenarija učestvovali istaknuti autori Danica Pajović, Stevan Koprivica i Dejan Stojiljković. On je naveo da će snimanje trajati do oktobra, a osim u Beogradu, odvijaće se u Trebinju i Banjaluci. Prve epizode gledaoci će moći da pogledaju već na proljeće naredne godine. – U ovaj veoma kompleksan projekat uključeno je još nekoliko pisaca, kao i tim istoričara. Radnja se dešava 1928. godine, u periodu između

Piše: Milan Bogojević Sofija Jovanović je još jedna veličanstvena žena ratnik iz Balkanskih ratova i Prvog svetskog rata. Svoju besmrtnost zaslužila je velikim herojstvom i velikom žrtvom koju je podnela za srpski narod. Sofija Jovanović dobila je čak 13 ordena zbog zasluga u Velikom ratu. Njen lik našao se i na nemačkoj dopisnici sa natpisom „Dama-vojnik u borbi 1912. godine“, a slika u uniformi objavljena je na ilustraciji pariskog „Malog žurnala“ sa potpisom „Heroina Srbije – gospođica Sofija Jovanović“. Sofija je rođena u Beogradu na Dorćolu. Bila je ćerka mesara Jovanovića iz Dušanove ulice. On je imao mnogo kćeri i glasno žalio što nema „sina junaka“ koji će osvetiti Kosovo. Iako je bila

Vek posle Velikog rata, još živi uspomena na čuveni 209. Bogorodski puk stradao u odbrani naše zemlje. Na Dan pobede potomci ruskih ratnika pokloniće se senima 3.000 svojih predaka poginulih braneći Srbiju BRATSTVO po oružju, rođeno u Prvom svetskom ratu, dovešće sledeće nedelje u Srbiju potomke ruskih ratnika iz Noginskog regiona u Moslovskoj oblasti. Na Dan pobede oni će se pokloniti senima 3.000 svojih predaka koji su kao oficiri i vojnici 209. Bogorodskog puka poginuli braneći Srbiju 1914. i 1915. godine. Unuci i praunuci heroja Velikog rata uveličaće centralnu proslavu Dana pobede i Dana Vojske, koja će ove godine biti održana u Zrenjaninu. To će biti i prilika da se

Planina je znamenita još od doba Nemanjića, a posebno po Voždu Karađorđu, majoru Iliću, serdaru Vukotiću i njihovim junacima – istakao vladika Joanikije nakon osveštanja hrama. U selu Ljepojevići, na Javoru, trećeg dana Vaskrsa vladika budimljanko-nikšićki i administrator mileševski Joanikije osveštao je crkvu posvećenu srpskim mučenicima. Bogomolja je ukraj javorskog puta, uz među novovaroško-ivanjičke opštine i na oko pola kilometra od Karađorđeva šanca i spomenika majoru Iliću i javorskim junacima podignutog 1907. godine. – Javor je planina znamenita još od Nemnjića, a naročito od velikog i slavnog svesrpskog Vožda Karađorđa, koji je došao do Sjenice i Suvodola, gde su mu se pridružili Hercegovci, Moračani i Vasojevići, a mnogi posle otišli

Kako bi im koji drug umro i ostao u snegu, skidali bi mu opanke i kuvali ih. Glodali su i gutali komade opanaka i mnogi od njih su tako sačuvali glavu, priča Rade Pantović, čiji je deda peške prešao Albaniju Ne propustite…   SRBIJO NA NOGE: Budimo složni i odužimo se herojima albanske golgote AKCIJA KURIRA ODUŽIMO SE SRPSKIM HEROJIMA: Izradimo statue junacima albanske golgote! AKCIJA KURIRA DOVRŠIMO MAUZOLEJ NA VIDU: Srbijo, odužimo se junacima! ZABORAVLjENI HEROJI ALBANSKE GOLGOTE: Nedovršena spomen-kosturnica na Vidu! STOJTE, GALIJE CARSKE: Počast za 250.000 stradalih Srba na ostrvima Krf i Vido Ne stajemo! Akciju Kurira i Udruženja novinara Srbije „Izradimo statue herojima Albanske golgote na

“Novosti” objavljuju detalje tek otkrivenog pisma Milunke Savić predsedniku vlade tokom okupacije. Kod Koste Pećanca bila kurir, posle bez prihoda. Nije mogla da izdržava potomke MNOGO je toga nepoznatog do danas ostalo o Milunki Savić, heroini balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, između ostalog i to kako i od čega je živela tokom okupacije Beograda 1941-1945. Prema jednom pismu koje je redakciji “Novosti” ustupio praunuk ratnog premijera Milana Nedića, očigledno je živela više nego bedno. Ovo pismo, do sada neobjavljivano, sasvim slučajno otkrio je dr Aleksandar Stojanović iz Instituta za noviju istoriju Srbije. Pismo upućeno Nediću, 11. februara 1943, nađeno je među dokumentima Predsedništva ministarskog saveta. “Gospodine predsedniče, molim Vas

Uvek kada nam se pruži prilika moramo da se setimo, govorimo ili pišemo o onima koji su nam omogućili da možemo da hodamo uspravno. Onim sinovima Srbije koji su nam očuvali Otadžbinu. Ono što treba da nas čini ponosim  jeste da je takvih srpskih vitezova bilo toliko da kada bi pominjali sve znane ne bi mogli knjigu da završimo. Gde su tek oni neznani koji su svojim moštima popločali majku Srbiju. Oni div junaci koji su svoja herojska dela činili samo da bi svetosavski odužili  svoj dug majci Srbiji i svom narodu, znajući da to neće biti zabeleženo. Srpski i viteški, iako će ih istorija zaobići u svojim zapisima radili

Sto godina smo se oglušivali o molbu velikog ratnika da ne zaboravimo Srbe stradale u logoru Nađmeđer. Na mermernom spomen-zidu najvećeg groblja posle Zejtinlika biće uklesana imena 6.000 stradalnika Daj bože, da im se njihova velika ujedinjena otadžbina što skorije oduži velikim i dostojnim spomenikom. Ovom rečenicom, u kojoj ima prekora zbog poslovične srpske zaboravnosti i molbe da se kad-tad prisetimo postradalih u Velikom ratu u slovačkom logoru Nađmeđer, vojvoda Petar Bojović završio je 1936. godine predgovor knjizi istoričara Riste Kovijanića “Nađmeđerska dolina smrti – na grobovima 6.000 srpskih mučenika.” Ali, ne, nismo tada poslušali ni Kovijanića ni Bojovića, pa smo proteklih decenija zaboravu predali Nađmeđer, mada je to stratište,

Kada povežete neke tekstove na Blicu sa imenom njihovog autora, Darka Nikolića, odmah će vam biti jasno da se radi drugačijem novinaru. Piše u sportskoj rubrici. I piše drugačije. I stilom i izborom tema. Ne samo izvještava, već priča priče. A često vam se učini kao da mu je cilj za taj dan da vam ga popravi i vrati vjeru u dobro. Onda vas ne iznenadi da on ne smatra da se vrijednost svega može iskazati u materijalnom. I da je spreman da za nešto tako izdvoji vrijeme i trud, i to pokloni svima. Na samo klik od nas je njegova knjiga o Gvozdenom puku, najboljoj jedinici srpske vojske. Koji su motivi

Povodom obeležavanja 98. godišnjice smrti Gavrila Principa, državna ceremonija polaganja venaca i odavanja počasti održana je danas u gradskoj tvrđavi u Terezinu u Češkoj, gde je Princip, kao zatvorenik, preminuo 28. aprila 1918. godine. U sklopu obeležavanja stogodišnjice Prvog svetskog rata kraj mauzoleja sa spomen kosturnicom u Jindrihovicama održana je i državna ceremonija polaganja venaca i odavanja počasti srpskim ratnim zarobljenicima preminulim u tom logoru, saopštio je Odbor Vlade Srbije za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije. Vence je na spomen obeležja u ime Vlade Srbije položio predstavnik Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja, a organizator komemoracija je Odbor u saradnji sa ambasadom Srbije u Češkoj, Ministarstvom unutrašnjih poslova

Generalni direktor Radio-televizija Republike Srpske, Draško Milinović, i direktor Kobra filma iz Beograda, Dragan Bjelogrlić, potpisali su danas u Banjaluci Ugovor o koprodukciji igrane TV serije pod nazivom “Senke Balkana”. Serija, koja će se prikazivati na programu RTRS-a i RTS-a, je uzbudljivi triler, prepun obrta i do sada nepoznatih istorijskih događaja, koji oslikava Evropu u predvorje događaja koji će obilježiti 20. vijek. Radnja serije smještena je u drugu polovinu dvadesetih godina prošlog vijeka, krizni period između “ubistva u Skupštini” i uvođenja “šestojanuarske diktature”. Turbulentni političko-društveni život, niz nerazjašnjenih ubistava, djelovanja najrazličitijih organizacija iz zemlje i inostranstva, samo su dio onoga čime će se serija baviti, ističe kreator serije “Senke Balkana”,

Na današnji dan prije 98 godina umro je Gavrilo Princip, član tajne organizacije “Mlada Bosna”, čiji je atentat na austrougarskog prestolonasljednika Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju na Vidovdan 1914. godine u Sarajevu poslužio Beču kao izgovor za vojnu invaziju na Srbiju, što je dovelo do Prvog svjetskog rata. Članovi “Mlade Bosne” izvršili su atentat u znak protesta protiv austrougarske okupatorske politike i težnje većinskog srpskog naroda za oslobođenje i ujedinjenje. Zbog atentata na Franca Ferdinanda, 12. oktobra 1914. godine pred sud je izvedeno 25 mladih ljudi. Od šest atentatora, njih pet je bilo mlađe od 21 godine, što ih je, prema tadašnjem zakonu, činilo maloljetnim. Osuđeni su 29. oktobra

Pre sto godina najteže oboleli srpski vojnici smešteni su na ostrvce kraj Krfa, a za gotovo 10.000 njih tu je bio i tragičan kraj albanske golgote Pojas kamenite obale uređen je samo na jednom uzanom delu sa južne strane, tek da bi brodići mogli da pristanu. Poviše strmih stena nad prozirnim morem, izdižu se guste borove šume. Između stabala vijugaju staze, od kojih jedna vodi do Mauzoleja sa spomen-kosturnicom srpskih vojnika preminulih na ovom ostrvu 1916. godine. Ovako danas izgleda srpski Jerusalim, kako je mitropolit Dimitrije Vido nazvao pre jednog veka. Do tada, Grci su ga zvali Ostrvom zmija. Ovu poslednju stanicu za gotovo 10.000 srpskih vojnika koji nisu preboleli

U mrklom mraku Rađevine Dragić Mitrović razmišljao je samo hoće li biti sreće da ispuni zadatak: kriomice zgrabi austrijskog vojnika i živa dovede u svoju četu Čačak – Duboko u noći, Dragić Mitrović se privlačio stogovima sena kod Zavlake i ne beše ga strah. Pa, zar neko bolje od njega, seljaka iz Kržave, poznaje ove staze i bestragije, koliko je puta momkujući prošao ovim pašnjacima i dolinama. I koliko ispeo na Cer, Povlen i Maljen, sve dozivajući devojke na komišanje. A noćas, u mrklom mraku Rađevine i u zoru Velikoga rata javio se dobrovoljno na zadatak i mislio jedino hoće li biti sreće da ga ispuni: da kriomice zgrabi austrijskog

(Iz knjige „Srpska pisma iz svetskog rata 1914-1918“, sakupio dr Vladislav Pandurović, Srpska štamparija, Osijek, 1925; novo izdanje, verno originalu: Prometej, Novi Sad, i Radio-televizija Srbije, godina izdanja: Novi Sad, 2014.) Njegovom Veličanstvu Kralju Petru Prvom Serbija, Niš: „Orlov gorod, 7. februara 1915. Srdačan pozdrav iz Rusije. Pozdravljam i molim prepokorno Vaše Milostivo Veličanstvo, da zamolite veliku Rusiju, braću našu, mi Srbi molimo već odavno, da nas puste braća naša Rusi k vama u pomoć u Srbiju. Mi želimo dragovoljci biti Srbijanski. Mi zarobljenici Srbi, što smo se predali u Rusiju, nismo ćeli pucati na braću našu Ruse, pa stoga molim Vaše Veličanstvo da nas Vi zamolite od braće naše

Da, prošlo je sto godina od gologote Srbije u Velikom ratu, ali očekivano to današnji NATO režim u Srbiji pokušava iskoristi za zadržavanje vlasti i obesmišljavanje same žrtve. Oni koji su se danas odrekli svih tada oslobođenih Srbskih oblasti i koji su uništili srbsko društvo, privredu, kulturu i vojsku, pljunuli su na junake sa Kumanova, Cera, Kolubare i Mojkovca, a evo sada pljuju i na junake stradanja prilikom povlačenja srbske države, vojske i naroda 1916. godine. Drže patetične govore, polažu cvijeće, ekumenisti drže opela, a neki pišu tekstove i prave nekave dokumentarne filmove u kojima se umanjuje značaj Rusije, a uveličava značaj Zapada. Ništa im nije sveto. Slično će uraditi

Predsjednik Srbije Tomislav Nikolić, koji na Krfu predvodi delegaciju Srbije na obilježavanju jednog vijeka od proboja Solunskog fronta, poručio je danas da je bratstvo grčkog i srpskog naroda, skovano tada za vječnost, zauvijek utkano u naše biće, kao dio stradalne i junačke istorije Srbije zauvijek. Srbija, poručio je, nikada neće zaboraviti da su se zajedno sa srpskim borcima na tom frontu borili i ginuli vojnici iz Francuske, Rusije, Engleske, irske, Škotske, Grčke, vojska Esad Paše, Kanade, Italije… Vojničkim vjerskim pomenom, koji služi mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije, počelo je obilježavanje 100 godina od iskrcavanja srpske vojske na grčka ostrva. Predsednik Srbije Tomislav Nikolić položio je vijenac na  spomen-obilježje u čast srpskim vojnicima. Nikolić

Za vreme Prvog svetskog rata u austrougarskim logorima širom Slovačke umrlo čak 8.000 Srba, a u Velikom Međeru čak 5.500. Groblje bilo dugo zaboravljeno i zapušteno, čak i iznajmljeno za trening pasa. Tek 2003. uređeno I DANAS, skoro sto godina od početka Prvog svetskog rata, potomci srpskih boraca iz otadžbine traže po Slovačkoj grobove svojih najmilijih. Pomažemo koliko možemo da utvrdimo istinu o stradanju naših ljudi i da sačuvamo sećanja na Srbe koji su kao zarobljenici ili vojnici stradali u oslobodilačkom ratu. Podigli smo im spomenik kao zahvalnost srpskog naroda svojim herojima! Ovim rečima se Stane Ribić, predsednik Udruženja Srba u Slovačkoj, obratio članovima srpske delegacije koja je tokom prošle