Milan Livada, rođen pre sedamdeset godina u Krajini, u selu Gornje Primišlje na Kordunu, u januaru 1945. godine, kako kaže u ondašnjoj „Endehaziji“ (NDH). Posle završene osnovne škole u rodnom mestu, kao petnaestogodišnjak je došao u Banat, u Zrenjanin i tu je završio srednju ekonomsku školu. Diplomirao je u leto 1968. na Fakultetu političkih nauka u Zagrebu. Novinarstvom je počeo da se bavi 1969. u međuopštinskom listu NAŠ GLAS u Smederevu, da bi 1972., povratkom u Zrenjanin, postao dopisnik novosadskog DNEVNIKA, a kasnije glavni i odgovorni urednik lista „Zrenjanin“. U redakciju dokumentarnog programa Radio-televizije Novi Sad došao je 1990., odakle je 2010. otišao u penziju. Tokom 40-godišnjeg novinarskog stvaranja

Izbjeglice iz Krajine u koloni kod Topuskog Savo Štrbac Vas poziva na promociju svojih knjiga HRONIKA PROGNANIH KRAJIŠNIKA 3 GONE WITH THE STORM O knjigama će govoriti: dr Čedomir Antić, istoričar Ratko Dmitrović, novinar Novak Lukić, advokat Dušan Đaković, književni kritičar Savo Štrbac, autor Promocija će se održati u četvrtak 01. oktobra 2015. godine u 18 časova u Biblioteci grada Beograda, Knez Mihailova 56/II (u čitaonici Fonda umetnosti).   Pozivnica za promociju knjiga Save Štrbca   Vezane vijesti: “RAT I RIJEČ” SAVE ŠTRPCA – Jadovno 1941. Savo Štrbac, 27.10.2013. – ODREŠENA NEMAN – Jadovno 1941. KULTURA U IZBJEGLIŠTVU – Jadovno 1941.

Ratko Ličina Nedavno morbidno obilježavanje 20. godišnjice “Oluje” u Hrvatskoj, ali i aktuelni sumanuti “carinski rat”, koji je zvanični Zagreb objavio Srbiji zbog talasa migranata s Bliskog istoka, potvrđuju da će odnosi dva najveća naroda na prostoru bivše Jugoslavije još dugo potresati Balkan. O ključnim kontroverzama s ovim predznakom, Press je razgovarao s Ratkom Ličinom, današnjim ministrom u vladi RSK u progonstvu, koji je poslije prvih višestranačkih izbora u Hrvatskoj 1990. godine bio najmlađi poslanik SDS-a u Hrvatskom saboru. – Kao što su Hitler i Nijemci u Drugom svjetskom ratu vjerovali da će postići “konačno rješenje” jevrejskog pitanja, tako su i Tuđman i Hrvati poslije “Oluje” pomislili da su konačno

Varivode – Spomen krst U selima Varivode i Gošić kod Kistanja u ponedjeljak, 28. septembra, biće održana komemoracija u spomen na srpske civile sa područja Šibensko-kninske županije ubijene nakon akcije “Oluja”. Komemoraciju organizuju Srpsko narodno vijeće (SNV) i opština Kistanje. U selu Gošić 27. avgusta 1995. godine ubijeno je sedam starijih srpskih civila – Savo (70), Vasilj (68), Grozdana (75), Marija (81), Kosovka (77), Milka (75) i Dušan Borak (56), dok je desetak dana ranije ubijen i Gojko Ležaić (65). Prije i u vrijeme ubistava u ovom selu nije bilo nikakvih ratnih aktivnosti, saopšteno je iz SNV-a. Skoro dva mjeseca nakon “Oluje”, 28. septembra 1995. godine ubijeno je devet mještana

Nema tog izbjeglice na ovom svijetu koji sebi nije postavio pitanje gdje mu je dom. U mjestu odakle potiče, mjestu gdje je sada ili možda na nekom trećem, samo njemu bitnom kraju? Moja drugarica je izbjegla iz Splita u Knin sa četrnaest godina. Iz Knina u Beograd sa osamnaest. Njena porodica je porijeklom iz bukovačkih sela gdje je dolazila samo na praznike. U Beogradu je studirala i provela najljepše godine života. Zatim je radila i živjela u Požarevcu a danas je u Njemačkoj. Gdje je njen dom? Kod koje table na bezličnom autoputu se nasmije i kaže da je kuća još samo 500 kilometara daleko?   Foto: autor Dvadeset godina od posljednjeg boravka u Kninu očekivao sam

Detalj izložbe ”Nezaborav za nestale” Predsjednik Udruženja porodica nestalih i poginulih “Suza” Dragana Đukić rekla je danas u Beogradu da je, prema evidenciji ovog udruženja, i dalje nepoznata sudbina 2.000 Srba koji su nestali u Hrvatskoj tokom proteklog rata. Ona je na izložbi pod nazivom “Nezaborav za nestale”, koja je danas otvorena u Domu Vojske u Beogradu, istakla da je Udruženje nezadovoljno dinamikom u dosadašnjem procesu rješavanja sudbine nestalih u Hrvatskoj jer se ni dvije decenije od stradanja Srba u operacijama “Bljesak” i “Oluja” problemi izbjeglih i raseljenih ne smanjuju, a proces ekshumacija i identifikacija predugo traje. “Žalosno je da i poslije 20 godina u Hrvatskoj još ima 15 registrovanih

Da li će ikada neko u EU, u toj Evropi, koja toliko poštuje pravo na sopstvenost, i pogotovo pravo na životnu sigurnost, podići glas i organizovati komisiju, komitet, odbor, bilo šta, da se bar približno potvrde činjenice i da to na kraju Hrvatska i plati   Radomir Smiljanić SA zadovoljstvom sam pročitao pre izvesnog vremena, u ovoj rubrici “Večernjih novosti”, napis našeg poznatog stručnjaka, sociologa prof. dr Zorana Avramovića, pod naslovom “‘Agresija’ ili progon Srba”. Apsolutno se, kao i velika većina ljudi, slažem da je u pitanju bio progon Srba prilikom takozvane hrvatske vojne akcije “Oluja” (Rojters je nazvao tu akciju “Ofanziva na srpske civile”). Međutim, ne može se u stvari to

Iznenadili ste nas! Obično se neko pojavi kada je bitan datum za izbeglice, poput godišnjice “Oluje”. Svim ostalim danima mi smo – zaboravljeni…   Izbjeglice u kolektivnom centru u Krnjači Ovako nas je u kolektivnom centru u Krnjači dočekala jedna Ličanka koja je sa 10 godina, u vreme ratova devedestih, došla u Srbiju i čitavu mladost provodi u kolektivnim centrima. Nije nam ovde mesto Dok se srpska deca rađaju i odrastaju u kolektivnim centrima, gubeći nadu da će ikada započeti normalan život, u susedne barake počeli su da pristižu azilanti, nesrećnici sa Bliskog istoka. Srbi se, kako kažu, dobro slažu s njima. Ponosni su što su Srbija i njeni građani otvorili srce

Ante Gotovina Predsjednik Koalicije udruženja izbjeglica u Srbiji Miodrag Linta ocijenio je sramnom odluku odbornika zagrebačke Gradske skupštine da proglase bivšeg haškog optuženika generala Antu Gotovinu počasnim građaninom Zagreba. “Ovom odlukom su predstavnici građana Zagreba izrazili zahvalnost generalu Gotovini jer je imao značajnu ulogu u ostvarenju zločinačkog projekta Franje Tuđmana, čija je suština bila protjerivanje Srba i stvaranje etnički čiste hrvatske države”, ocijenio je Linta u pisanoj izjavi. On je podsjetio na to da se hrvatska vojska posebno istakla u zvjerskom ubijanju srpskih zarobljenika i civila, pljačkanju srpske imovine, paljenju i rušenju srpskih kuća, privrednih i pomoćnih objekata tokom i poslije hrvatskih vojnih akcija, ali i u nizu gradova u

Izbjeglice iz Krajine u koloni kod Topuskog Udruženje porodica nestalih i poginulih ”Suza” i Udruženje Srba iz Hrvatske pozivaju Vas na multimedijalni program sjećanja u slici i riječi   ”Nezaborav za nestale”   Povodom 20 godina stradanja i progona Srba iz Krajine i Hrvatske i 18 godina Udruženja porodica nestalih ”Suza”.   Učesnici programa:   Dragana Đukić, predsjednica Udruženja ”Suza” dr Milan Gulić, istoričar Ljubivoje Tadić, dramski umjetnik Svetlana Spajić, narodna umjetnica – pojac Maja Kolundžija Zoroe, dramska umjetnica Milan Vašalić, čuvar tradicije   Voditeljka: Jovana Marić Scenario i režija: Rade Matijaš Video podrška: Ljiljana Radinović   Izložba fotografija: ”Stradanje Srba u dvadesetom vijeku”   Izložba predstavlja dokumente i činjenice

Danski dokumentarni film “Masakr u Dvoru” bavi se davno zaboravljenim ratnim zločinom počinjenim za vreme “Oluje”.   Osmog avgusta 1995. u Dvoru na Uni, na samo nekoliko metara od danskih vojnika, ubijeno je najmanje devetoro civila koji su zbog bombardovanja Petrinje tokom “Oluje” evakuisani iz psihijatrijske bolnice u Dvoru na Uni. Tokom puškaranja između Srba i Hrvata u Dvoru, nepoznati vojnici ušli su u školu u kojoj su bili ovi, mahom i fizički hendikepirani ljudi, i iz neposredne blizine ubili devetoro, a zarobili i u nepoznatom pravcu odveli još njih troje. Likvidaciji su svedočili danski vojnici koji su želeli da otvore vatru na ubice, ali im komandant danskog kampa Jirgen

Ustaški pozdrav „za dom spremni“ u Hrvatskoj gotovo da je izašao iz ilegale. Njegove pobornike ne brine teret koje nose te tri reči, a sebe često smatraju pokretom otpora aktuelnoj, levoj  vlasti. Ikonografija na Trgu Bana Jelačića u Zagrebu I dok je incident koji je izazvao fudbaler Josip Džo Šimunić skoro zaboravljen, novi vetar u leđa revizorima istorije u hrvatskoj dao je političar i poslednji komandant odbrane Vukovara Branko Borković. On kaže da bi izraz „za dom spremni“ trebalo uvesti u zvaničnu vojnu upotrebu, uprkos „vrištanju“ onih čiji su „preci, a i oni sami, tamanili Hrvate“. Deo javnosti uzvraća da je reč o „nedomoljubnoj inicijativi koja može samo da šteti

Adnan Balta* Ista grupa žena oplakuje svoje mrtve u Srebrenici, u državi Bosni i Hercegovini, a onda samo dvadeset dana kasnije slavi tuđe mrtve u Kninu, u državi Hrvatskoj Nakon ratova u SFRJ kupio sam vikendicu na Jablaničkom jezeru, od Bošnjaka koji je odlazio iz BiH. Od čoveka druge nacionalnosti nikada ne bih. Treba u njoj mirno i zaspati. Prodao sam je kada sam od prvih komšija, koji stanuju u tom selu, tokom roštiljanja i pijanke na mojoj terasi saznao kako su proterali Hrvate iz susednog sela i šta su im sve radili. Ta komšijska ruka koja je milovala moje dete po glavi, meni kosila travu oko vikendice i donosila

Nebojša Krstić Iznenadila me je histerija i negativna energija koja se izlila na predlog premijera Vučića da se lideri zemalja zapadnog Balkana dogovore o zajedničnom danu sećanja na sve žrtve u sukobima devedesetih. Već na nagoveštaj da će Vučić 27. avgusta na bečkom samitu posvećenom zapadnom Balkanu predložiti zajednički dan sećanja na sve žrtve, reagovao je hrvatski premijer Milanović odbacivši ideju uz obrazloženje da „niti mi ikome propisujemo praznike i dane žalosti, niti će iko to nama”. Potom je Hašim Tači poručio iz Prištine da Vučićev predlog predstavlja „relativizaciju i ponovno pisanje istorije”. Dodao je i da „ne možemo izjednačiti one koji su podsticali, organizovali i počinili genocid s onima

Milorad Pupovac i Aleksandar Vučić Premijer Srbije Aleksandar Vučić izjavio je juče da će nastaviti da se zalaže za inicijativu o zajedničkom danu sećanja, za koju kaže da nije marketinški trik. On tvrdi da bi odmah prihvatio takav predlog da je došao od hrvatskog premijera Zorana Milanovića ili bošnjačkog člana Predsedništva BiH Bakira Izetbegovića.   „Prihvatili bismo odmah i voleli bismo to, jer takva inicijativa vredi više od onih koje dolaze iz Brisela ili drugih centara moći. Zato kad se sami setimo da uredimo svoje odnose, pokazujemo da to ne radimo da bismo dobili političke poene u Briselu ili Vašingtonu, već to radimo zbog sebe, svoje dece i budućnosti”, rekao