Po pilotu Miloradu Tanasiću koji se u Aprilskom ratu svojim zastarelim avionom obrušio na nemački „meseršmit” nazvana je ovih dana jedna ulica u njegovom rodnom Majuru kraj Šapca. Dve eskadrile, 111. i 112. Petog lovačkog puka JKRV, sa ukupno 15 aviona „hoker fjuri”, primile su prvi udar zastrašujuće nemačke ratne mašinerije na Jugoslaviju. Stacionirani na aerodromu Režanovačka kosa kod Kumanova, na „mrtvoj straži” vazdušnog prostora Niša i Skoplja, tog 6. aprila 1941. godine u zoru, jugoslovenski piloti na zastarelim dvokrilcima neustrašivo su se suprotstavili brojnijim i modernijim avionima „Luftvafe”, koji su nadirali iz pravca Bugarske. Nemci su oborili jedanaest „hoker fjurija”, prethodno i izviđački par lovaca koji su ih prvi

Savez antifašista Vojvodine (SAV) zatražio je danas od nadležnih da pokrenu odgovarajuće postupke i utvrde odgovornost za objavljivanje afirmativnog teksta kojim se u listu Politikin zabavnik promoviše lik i delo Dimitrija Ljotića. „Naša država postala je fašistoidna tvorevina koja svoju decu uči mržnji. Mi, antifašisti Vojvodine, zahtevamo i javno izvinjenje, i poručujemo vam da konačno počnete da postupate po zakonu i ljudskosti, jer ovo društvo nema više razumevanja za vaše obesti“, navodi se u saopštenju. U saopštenju SAV Vojvodine, dodaje se da je AD Politika, čiji je generalni direktor ujedno i glavni i odgovorni urednik Politikinog zabavnika, u vlasništvu države i da je Politikin zabavnik namenjen najmlađim članovima društva. „Podsećamo

Ideja da je zaleđena gradska plaža najpogodnije mesto za pogubljenja i odlaganje leševa potekla je od kapetana rečne straže Žolta Zergonjija, uz punu podršku pukovnika Jožefa Grašija Novosadska plaža “Štrand” je za najstrašnije gubilište mađarske racije određena još njenog prvog, relativno mirnog dana. Te srede, 21. januara 1942, pukovnik Jožef Graši, komandant Drugog oružanog odreda, kojem je sprovođenje racije povereno, obišao je trupe na terenu i, nezadovoljan njihovom efikasnošću, oštro ukorio jednog od najvećih krvnika u tri najstrašnija dana u istoriji Novog Sada, žandarmerijskog kapetana Martona Zeldija. “Vi uopšte ne znate šta treba ovde raditi, ovde se ne radi o legitimisanju, već o odmazdi i čišćenju!”, rekao je gotovo urlajući

U jednom satu stradalo je 522 žitelja, među kojima 109 djece. Dijete koje nije dočekalo ni ime da mu se nadjene, najmlađi je mučenik pivske tragedije. Dola u Pivi Dola su najveće, ali ne i jedino stratište u Pivi za vrijeme Drugog svjetskog rata koje svjedoči o užasnim zločinima počinjenim nad pivskom nejači od strane ozloglašene folksdojčerske SS divizije „Princ Eugen“ i ustaša i muslimana iz gatačkog sreza i okoline. Nema bratstva u Pivi koje nije dalo žrtve u ovom genocidu. Neka bratstva su većim brojem postradala, dok je porodica Verun prestala da postoji. Kapela u Dolima Nevine žrtve bile su podijeljene u tri grupe, jednu su činili muškarci stariji

Ili ćemo biti Srbi, svesni svoje prošlosti i amaneta naših otaca i pradedova, ili – otpadnici nacije, internacionaliste, tj. pripadnici nekakve magle, građani belosvetski, rušioci života i svega, bez nacionalnog ponosa, bez vere, bez morala. Prije 83 godina, odnosno za Božić 1936. godine, tadašnji patrijarh Varnava je u božićnoj poslanici upozorio srpski narod šta će se desiti ako odlučno ne odbaci nadirući komunizam. Nakon više od osam ecenija njegove riječi zvuče proročki, jer mnogo šta se od njegovih prognoza obistinilo, a posebno odnos prema duhovnim vrijednostima. Zbog toga valja još koji put čuti patrijarha Varnavu i podsjetiti se opasnosti komunističkog skretanja. Srbi se još uvijek mogu osloboditi te prelesti koja

Inspirisani mitovima o Barbarosi, što u prevodu znači – Riđobradi, vojnici Vermahta prilično masovno su nosili brade Mitovi, mitovi, i opet mitovi. Neverovatna je njihova snaga. Jači su i od matematike i statistike, a kamoli od istorije. Uverio sam se u to još jednom povodom članka “Četnici nisu nosili brade“, objavljenog u pretprošlom broju “Slobode“. Članak je imao neobično veliki broj komentara na intetrnetu, naročito na Fejsbuku, i to pretežno negativnih komentara. Neki su se čak našli uvređeni. Zašto pišem da četnici nisu nosili brade, kada oni znaju da jesu? Zar nisam video slike đenerala Draže, vojvode Đujića, Kalabića? Piše: Miloslav Samardžić Ti što to pitaju nisu pročitali članak koji

U vojvođanskoj opštini Titel danas je obilježeno 77 godina od zloglasne akcije mađarske okupatorske vojske u Drugom svjetskom ratu kada je u južnoj Bačkoj, odnosno Šajkaškoj oblasti, na području Novog Sada i Bečeja svirepo ubijeno više od 4.000 nedužnih Srba, Jevreja i Roma. “Ledeni januar u južnoj Bačkoj 1942. godine postao je paradigma stradanja nevinih ljudi koje je od njihovih dželata delilo samo to što su pripadali drugoj naciji i veri. To je bila njihova jedina krivica, plaćena najvećom cenom koju čovek može da plati – sopstvenim životom”, rekao je predsjednik Pokrajinske vlade Igor Mirović, odajući poštu žrtvama na centralnom pomenu u Titelu. On je dodao da obilježavanje godišnjica, poput

Agenciji za restituciju, pored državljana Srbije, zahteve za vraćanje imovine oduzete posle Drugog svetskog rata po nekoliko osnova, podnelo je i 1.157 potomaka folksdojčera koji su danas uglavnom državljani Austrije i Nemačke. Od austrijskih državljana stiglo je 564, a od nemačkih 593 zahteva za vraćanje imovine. Prema podacima Agencije za restituciju, do sada je doneto 75 rešenja za vraćanje imovine austrijskim državljanima i to 13 poslovnih prostora, dva stana i tri zgrade . To je ukupno 18 objekata površine 2.440 kvadratnih metara. Agencija je bivšim vlasnicima i zakonskim naslednicima vratila i 891 kvadratni metar neizgrađenog gradskog građevinskog zemljišta, 482 hektara poljoprivrednog, kao i 0,25 hektara šuma i šumskog zemljišta. U

Pošto je završio telefonski razgovor sa parohijaninom Svetom Kovačević iz Berkovca, bolje reći iz Banje Vrujci jer je blizu izvora nastanjen i dogovorio se da sutradan po svetoj liturgiji i osvećenju slavskog žita svečara svetog velikomučenika Georgija – Đurđevdana posetim njegov dom i zajedno prerežemo slavski kolač, dođe mi na um da treba da idem da svetim vodicu Živku Uroševiću u Veliševac. -Kako sam ja zaboravio da osvetim vodicu čika Živku u Veliševcu, a prošao sam mu pored kuće pre neki dan, kada sam se vraćao iz Radisavljevića? Zapitah naglas sam sebe. -Čika Živko i nije živeo ovde, ovo je prvi put od kada se vratio iz Amerike, možda zbog

Preživeli iz fašističkog masakra u Krivoj Reci 1942. godine o rehabilitaciji pripadnika SS divizije “Princ Eugen”. Potomci nastradalih i meštani koji su preživeli pogrom u Krivoj Reci oktobra 1942. godine dostojanstveno reaguju na vest o rehabilitaciji nekoliko pripadnika SS divizije “Princ Eugen” i pored činjenice da su pripadnici ove nacističke vojne formacije odgovorni za surovo usmrćivanje više od 300 nevinih ljudi u potkopaoničkim selima. Ne osuđuju ni mogućnost restitucije i povraćaja imovine nekadašnjim članovima odreda smrti, o čemu se već godinama govori. Ovi gorštaci su i u stradanju, ali i sada, zadržali čist i plemenit duh. Samo se prisećaju da oni nisu dobili ništa, a izgubili su nešto što se

U Srbiji je do sada rehabilitovano najmanje 200 do 300 pripadnika njemačke nacističke SS divizije “Princ Eugen”, sastavljene od domaćih Nijemaca, poznate po stravičnim zločinima koje je počinila. Toliko se njihovih nasljednika javilo, tražeći povraćaj imovine i prilažući dokaze o sudskoj rehabilitaciji, pišu “Večernje novosti”. Stvaran broj onih čije su osude proglašene ništavnim ipak je veći, jer nisu svi potomci podnijeli zahtjeve za restituciju. U elektronskoj bazi pripadnika SS trupa, koja postoji u Agenciji za restituciju, sastavljenoj na osnovu podataka iz Vojnog i drugih arhiva, nalazi se više od 28.000 imena, a uglavnom je riječ o Nijemcima, pripadnicima “Princ Eugena”, ali i Albancima iz ozloglašene “Handžar divizije”. Dvije trećine su

Autor knjiga o generalu Dragoljubu Mihailoviću nastavlja da otkriva istorijske činjenice i malo poznate stvari o četničkom pokretu. Telegraf.rs prenosi još jednu od priča Miloslava Samardžića koje ne ostavljaju nikog ravnodušnim, a ona je zaista posebna. Naime, mnoge poznate ličnosti bile su pripadnici četničkog pokreta na čelu s Dražom a među njima su i košarkaška legenda Bora Stanković, glumac Mija Aleksić, prva Zvezdina zvezda Rajko Mitić, ali i čuveni košarkaški stručnjak Aleksandar Nikolić, scenarista Novak Novak i mnogi drugi. Samardžić piše da je u jesen 1943. godine, posle kapitulacije Italije, došlo do velikog priliva intelektualaca u partizanski pokret – oni se tome nisu obradovali, naprotiv, tvrdi ovaj istoričar. Posleratnom pogromu