Profesor dr Predrag Piper je slavista, profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, redovni član SANU i stalni član Matice srpske. Njegova predavanja slušali su studenti na univezitetima u Novom Sadu, Beogradu, Nišu, Moskvi, Petrogradu, Voronježu, Ivanovu, Seulu, Saporu, Zadru, Ljubljani i Skoplju. Dobitnik je mnogih domaćih i međunarodnih priznanja. Bogata bibliografija sa oko dvije stotine posebnih izdanja i gotovo četiri stotine bibliografskih jedinica svjedoči o profesorovoj posvećenosti naučnom radu i ljubavi prema slovenskim jezicima.  Sa čime bismo mogli uporediti ljubav prema svom jeziku? Čini se da je poput većine ljubavi u savremenoj civilizaciji i ova vrsta ljubavi u krizi, makar na ovim našim prostorima.  – Mogli bismo poći od onoga

Uprava policije Crne Gore je i ove godine najprije zabranila, a potom i onemogućila sveštenstvu i vjernom narodu da odsluže službu Božiju na praznik Preobraženja Gospodnjeg u Crkvi posvećenoj ovom svetom i sveštenom prazniku na Ivanovim Koritima. Policijske snage su od rane preobraženjske zore bile raspoređene oko Crkve Preobraženja na Ivanovim koritima tako da sveštenstvo i vjerni narod nijesu mogli da uđu u sveti hram radi služenja Svete liturgije. Policija nema pravo da svojim nezakonitim rešenjima grupicu samozvanaca proglašava za ”crkvu” i da se na tako grub način poigrava sa najdubljim osjećanjima pravoslavnih vjernika. Uprava policije je dužna da u skladu sa zakonskim propisima na zakonit način preduprijedi i spriječi

Danas, na praznik Preobraženje, vernici pokloniće se i senima časnog vladike u Beočinu. Dr Jovan Janjić opisao žitije ovog svetitelja u novoj knjizi. Ima ljudi kroz čiju se sudbinu iščitava čitavo jedno vreme. Prilike u kojima se živelo. Kako se u tom vremenu opstajalo. Ko je to vreme preživeo, a ko mu je podlegao. Ko je doživeo da mu, i posle tog vremena, zaiskre sveće za dostojno služenje veri i kada je to bilo pitanje života i smrti.Na praznik Svetog Preobraženja, danas, u crkvi manastira Beočin, mnogi vernici, kao i prethodnih godina, pokloniće se senima episkopa Varnave (Nastića), jednog od najvećih stradalnika Srpske pravoslavne crkve u vreme posle Drugog svetskog

Pitao sam mnoge mlade Srbe, ko su ti Jermeni?! Nisu mi uglavnom ništa znali odgovoriti…taj Nagorno-Karabah im je zvučao kao najgornja-kara-nedođija, posljednje oko čega treba i da se počešu, a kamoli i zamisle. No zaista ko su ti Jermeni? Jermeni kažu da kada se gleda iz daljine planina Ararat, baš ona na kojoj je Noje stupio na tlo poslije Velikog potopa, liči na trudnu ženu, koja leži i očekuje porod. To je žena koja u zemaljskim bolovima rađa svoga sina Haj-a ( Jermenin na jermenskom jeziku, mitski Nojev praunuk od koga su nastali Jermeni). I zaista ta biblijska planina, majka je i utjeha ovog drevnog naroda koji je pored nje

Kada vuk pojede magarca čitavo selo podigne dreku, a kada Vuk pojede genija sav narod zaliveno ćuti, pragmatično privolivši silu nametnutnog. Srpski jezik i ćirilica neće imati mira dok se ne oda priznanje zakonitom ocu srpskog „azbukoprotresa“, filologu, filosofu, učitelju, pjesniku i pravoslavnom monahu Savi Mrkalju. Ne ulazeći u problematiku da li je bilo nužno baš tako oštro „tranžirati“ staru srpsku „bukvicu“ (azbuku), svodeći je sa raskošnih 42 „pismena“ („podgojena“ milenijumskim civilizacijskim salom Slovenstva) na tek 29 grafema sa neopterećujućom brzolagodnom kusavošću, a sa rizikom da se srpska duhovnost i prosvjeta nepovratno udalje od predačkih izvora, ulazeći u neizvjesnost smutne osamljenosti, od čega zasigurno danas i pate, dužni smo najprije

Od 15. do 23. avgusta u federalnom Sarajevu biće održan Sarajevski film festival, kao međunarodna manifestacija filmske smotre kulture. I ne samo da će taj festival biti ekranizacija brojnih filmova, već će kao i prethodnih godina biti u funkciji nikad zaustavljene ratne propagande i odvođenja stranih gostiju na mjesta tzv. opsade Sarajeva, sa glavnom „turističkom atrakcijom“ – posjeta tzv. „Tunelu spasa za ratno i opsjednuto Sarajevo“. Svaka posjeta „Tunelu“ je događaj koji duboko vrijeđa srpski narod u BiH, a posebno u Republici Srpskoj. Nažalost, Srbi sve to moraju da gledaju /naravno ako hoće, ali gledaju to mahom oni koji ne vole Srbe/. Dakle  gledaju oni koji mrze Srbe. Gore od

Naučni savjetnik Instituta za srpski jezik SANU Sreto Tanasić rekao je da latinica nije srpsko nacionalno pismo, već samo ćirilica, koja je u centru srpske kulture i prepoznatljivi znak kulturnog identiteta Srba. Komentarišući prijedlog izmjena i dopuna Zakona o jeziku i pismu, gdje je propisano da se u službenoj upotrebi koristi samo ćirilica, Tanasić je ocijenio da nema nikakvih razloga ni potrebe da se latinica ozakoni kao ravnopravna ćirilici niti da je zamijeni. “Latinica nije srpsko pismo, iako je u 20. veku mnogo pisano na njoj. Međutim, ona je uvezena, posebno je naturana posle Drugog svetskog rata u ime srpsko-hrvatskog jezičkog zajedništva i bratstva i jedinstva. Međutim, u Hrvatskoj ćirilice

Kada je pri kraju Drugog svetskog rata, prilikom povlačenja iz Grčke kroz Jugoslaviju, uhvaćen Aleksandar Ler, general Četvrte vazduhoplovne flote nacističke Nemačke, kasnije komandant celog jugoistoka Evrope, ispitivan je o detaljima šestoaprilskog bombardovanja Beograda. Naime, upravo je general Ler rukovodio akcijom vazdušnog napada na Beograd, pošto je prethodno sa zemljom sravnio Varšavu, što je u Hitlerovim očima bila odlična preporuka za misiju bombardovanja Beograda. „Zašto Narodna biblioteka Srbije?“, upitali su ga islednici. Vrlo je hladnokrvno objasnio  da je uništenje Narodne biblioteke Srbije bilo jedno od prioriteta bombardovanja Beograda, po izričitom Hitlerovom zahtevu koji je Srbima želeo da se osveti za „izdaju“ (odbacivanje pakta) tako što će im uništiti viševekovni identitetski kod.

Srpski jezik je u potpunosti srpski tek kada se ispisuje ćirilicom, jer je ona nit koja povezuje gotovo svu srpsku pismenost od njenih početaka do danas, ističe profesor Filološkog fakulteta u Beogradu Miloš Kovačević. “Kroz vekove je bila na širokim prostorima srpskog jezika svedok kontinuiteta i identiteta srpskog jezika i književnosti, kulture, istorije, prepoznatljiv znak i simbol; pokazatelj koliko je srpsko nasleđe bogato i utemeljeno”, naglašava Kovačević. On ističe da između srpskog jezika i ćirilice vlada odnos kakav nema nijedan drugi jezik sa svojim pismom – ćirilica je jedino srpsko nacionalno pismo. “Ta dva termina jedino se mogu u srpskom jeziku metonimijski zamenjivati: kada se kaže srpski jezik, nužno se

Ideja Velike Albanije ponovo je prisutna, ocenjuje švajcarski dnevnik „Blik“ dodajući da protivnici te ideje sa strepnjom prate postepeno približavanje Albanije i samoproglašenog Kosova. Ideja Velike Albanije ponovo je prisutna, ocenjuje švajcarski dnevnik „Blik“ dodajući da protivnici te ideje sa strepnjom prate postepeno približavanje Albanije i samoproglašenog Kosova. Neprimetno od međunarodne zajednice, Albanija i samoproglašeno Kosovo, koje je naseljeno gotovo samo još Albancima, približavaju se velikim koracima, dodaje list. Predlog o zajedničkom predsedniku, lansiran pre nekog vremena, nestao je, prema Bliku, nakon međunarodne kritike, brzo u ladicama kancelarijskih stolova. „Međutim stvaranje zajedničke carine već je sprovedeno. Ukidanje granica između Albanije i Kosova od januara iduće godine izazvalo je strah među

Nesvakidašnje otkriće u Arhivu SANU u Sremskim Karlovcima. Prepisku sa patrijarhom Samuilom Maširevićem hrvatski ban vodio ćiriličnim krasnopisom. Ćirilicu je poštovao i Ivan Mažuranić! Najznačajniji stvaralac Hrvatskog narodnog preporoda, pesnik, jezikoslovac, ban i političar, uvažavao je srpsko pismo, i lično, ponekad, pisao ćirilicom! Mažuranićeva prepiska sa srpskim patrijarhom Samuilom Maširevićem iz 1862. godine otkrivena je tek ovih dana u Arhivu srpske akademije nauka i umetnosti u Sremskim Karlovcima. Svoja pisma, učtiva i puna uvažavanja prema srpskom patrijarhu, Mažuranić je pisao ćiriličnim krasnopisom. Prepiska se odnosila na plate učitelja u sremskokarlovačkoj bogosloviji. Istoričar i direktor Arhiva SANU u Sremskim Karlovcima, Žarko Dimić, kaže da je “ćirilični Mažuranić” i za njega veliko