Skip to content
Gost Tv Ras, emisije ” A ŠTA VI MISLITE” autora i voditelja Ratka Dmitrovića, bio je Jovo Bajić, novinar i publicista. U interesantnom razgovor Bajić je govorio o Beograđanima i ko su Beograđani, kao i o pokatoličavanju u zapadnoj Hercegovini. Vezane vijesti: Kako je pokatoličena zapadna Hercegovina | Jadovno 1941.
Radmila Tonković je jedna od najobrazovanijih Srpkinja – naučnik, akademik, istoričar, filolog, filosof, profesor, prevodilac, pisac, novinar i avijatičar. Visoko obrazovana na našem Univerzitetu na Filološkom i Filozofskom fakultetu, školovala se i na univerzitetima u Manhajmu, Hajdelbergu, Londonu i na čuvenom Univerzitetu “Lomonosov” u Moskvi, a studije završava sa “Zlatnom značkom” kao najbolji student fakulteta. Ona je i prva žena – vazduhoplovni novinar i prva žena-vazduhoplovni urednik na Balkanu, a kao spisatelj, novinar, publicista i prevodilac piše i objavljuje u mnogim časopisima u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je Ordena Karađorđeve zvezde II stepena. Intervju vodi: Đorđe Bojanić, glavni urednik sajta Srpske istorije -Kako vidite delovanje ljudi koji umanjuju broj srpskih žrtava
Zbog isticanja simbola koji se u Hrvatskoj smatraju nedozvoljenim policija je privela trojicu muškaraca nadležnom sudu koji im je odredio novčane kazne, jednom od 1.600 evra, a dvojici muškaraca po 1.100 evra. Zbog nošenja majice sa natpisom Republika Srpska mladići su kažnjeni sa 1.100 evra Ovo se dogodilo na području Ogulina u vrijeme obilježavanja Božića po julijanskom kalendaru. Kako neslužbeno saznaje Jutarnji list, prvi muškarac kažnjen je zbog nošenja kokarde, a dvojica zbog majice na kojoj je pisalo Republika Srpska, jedna je nosio, a drugi ga je slikao i to objavio na Fejsbuku. „Policijska uprava karlovačka je na osnovu objava na društvenoj mreži provela kriminalističko istraživanje nad 45-godišnjim muškarcem koji
Sokolski savez Srbije pozvao je sokole i sve zainteresovane u svom glasniku “Oko sokolovo” br. 81-82 da sa njima učestvuju na XVII Svesokolskom sletu u Pragu od 29 juna 2024. do 5 jula 2024. Srpski narod slao je na visoke škole u Pragu svoje sinove, koji su kasnije kad su se vratili bili na vodećim mestima državnog života. U Pragu je 1862. osnovano društvo za telovežbu koje je kasnije nazvano Soko po ptici, uzoru viteštva i junaštva iz srpskih narodnih pesama. Srpski sokoli redovno su učestvovali na Sveslovenskim sletovima u Pragu. U međuratnom periodu sokoli iz Jugoslavije su masovno učestvovali na sletovima. Posle obnove rada 1992. srpski sokoli nastavili su da
Ako je sva “politička pamet” u tome da se kompromis predstavi kao “mudrost” i “pobjeda”, nemojte da se žalite što i sam narod ide tragom takve “pameti”. Nekoliko puta su mi izrazito uspješni srpski političari skretali pažnju da sam “za politiku – glup” i ja tu vrstu ocjene prihvatam kao tačnu. Najprije, zato što se njihov i moj pojam politike značajno razlikuju (za njih je politika umijeće materijalizacije nečeg neuhvatljivog kao što je podrška u nešto opipljivo kao i sposobnost da se taj proces ciklično ponavlja). Za mene je politika ono što je antički koncept podrazumijevao kada joj je u Heladi dato ime – misao i praksa o dobrobiti polisa
Pitam se nekada kako su spavali Jerusalimljani tih dana između „Osana Sinu Davidovu“ i „Raspni ga, raspni!“. Piše: Otac Darko Ristov Đogo Da li su sanjali Sina Davidovog, da li su slutili koliko se blisko u njihovim srcima krije ta tako prelaziva a najveća granica – ona između čovjeka koji pozdravlja Bogočovjeka koji sjedi na magaretu i onoga koji u Njemu vidi goru uvredu za svoje sebeljublje od razbojnika? Šta im se motalo po glavama i srcima? Da li je i to „osana!“ bilo površno, samo promijenjivi utisak, jednodnevni događaj ili su u njemu bili cijelim bićem? Kako je uopšte moguće da čovjek i to ne jedan – već čitav
Analiza publiciste Nikole Milovančeva ogolila pravu istinu: Vojvođanin poštuje svog suseda i njegovu veru. Veliki deo javnosti su iznenadili objavljeni dubrovački istupi Dinka Gruhonjića, vanrednog profesora novosadskog univerziteta, koji su odisali neskrivenom mržnjom prema državi u kojoj se, došavši iz druge sredine, našao i nalazi svoje uhljebljenije, kao i patološkom mržnjom prema većinskom narodu u toj državi, i prema Srpskoj Pravoslavnoj Crkvi. Možda toga iznenađenja ne bi bilo, da je naša javnost, na neke ranije izjave istog kreatora (ili zvučnika?), reagovala oštrije i kazala: dosta je sada, prešao si meru, ako ti ne valja ovde – put pod noge, tamo odakle si došao ili bilo gde drugde! Gruhonjić po obrascu
Veliki greh ima u sebi nešto tajanstveno, nešto zarazno, nešto što ponekad prelazi, osobito na potomstvo, kao nasledna zarazna bolest. Kad sam jednom bio u manastiru Vitovnici kod Petrovca prišla mi je neka devojka – udavača i umolila za savet da li bi bilo pametno da se uda za jednoga mladića čija je majka ubila svoju svekrvu i još se nalazi na robiji? “Bojim se, dodala je ta devojka da majčin greh ne padne na nas i na našu decu”. Odgovorio sam joj: “Pametnije je da sačekaš koju drugu priliku”. Nisam u tom trenutku toliko mislio na otplaćivanje majčinog greha, koliko na opasnost da se uđe u porodicu u kojoj
“Novosti” u manastiru u Donjem Detlaku, kod Dervente, gde mati Gerasima bdije nad svetinjom (FOTO/VIDEO). Pre nego što poseku badnjak sa tri jaka udarca, meštani sela Donji Detlak prilaze mu s rečima “Pomaže Bog, badnjače”, čitaju Očenaš i posipaju ga žitom. Iver, odnosno “treska” koja je otpala, nosi se kući. Veruje se da će, ukoliko taj komad bude veći, biti bolji i kajmak. Traktorom se badnjak nosi u crkvu Manastira Svetog proroka Ilije, gde ga čekaju nastojateljica, mati Gerasima i sveštenoslužitelj Željko S. Božić. Posle službe, meštani se okupljaju za svečanom trpezom. Između Očenaša i jela nazdravljaju, odnosno, kako ovde kažu, “daju poštenje” onom do sebe – da otpije iz
Radujem mu se jer svako bira svoj Beograd. Moj Beograd je nekadašnje središte najplemenitijih srpskih duhova, prestonica u kojoj i sada počivaju mošti svetitelja i kosti velikana. Naravno, postoji još mnogo Beograda Sunčan je dan i polako se već spremamo za Beograd. Trebalo bi u ponedjeljak da putujemo, da bismo u utorak bili u Ruskom domu na svečanosti povodom Dana porodičnih vrijednosti. I zaista se radujem i radujemo Beogradu. Naravno, ne živimo pod staklenim zvonom i svjestan sam nevjerovatne količine mržnje koja se ovih dana emituje prema srpskom narodu iz Republike Srpske. No, ovo nije zapis o političkom životu i izborima. Kada ponekad pregledam sjajnu knjigu o srpskom političkom životu između
„Postoje narodi koji to preziru, pravci u umjetnosti koji to preziru, ali se ipak zna da prava kultura, ako hoćemo da idemo u vječnost kao umjetnici ili da vaskrsnemo, mora da pođe od Svete tajne“, govorio je veliki srpski arhitekta prof. dr Predrag Peđa Ristić koji je svom rodu ostavio veliko i svijetlo zavještanje u više od 150 hramova. Doajen srpske arhitekture prof. dr Predrag Peđa Ristić koji je pre četiri godine usnio u Gospodu u 88. godini, ostaće upamćen kao najveći neimar pravoslavnih hramova našeg vremena na prostorima gdje živi naš narod. Pored mnogih crkava prof. dr Ristić sebe je ugradio u bisere savremene crkvene arhitekture kod nas: Saborni
Humanitarni centar za integraciju i toleranciju, uz pomoć Komesarijata za izbeglice i migracije, uradio je Priručnik za lica koja polažu pravo na nekretnine u Republici Hrvatskoj, koji je štampan u tiražu od 3.000 primjeraka. Zainteresovana lica, kao i izbjeglička i zavičajna udruženja mogu ga besplatno dobiti u HCIT-u, Novi Sad, Vojvođanskih brigada 17. u vremenu od ponedjeljka do četvrtka od 9 d0 13 sati. Priručnik sadrži praktične informacije o tome kako pronaći nekretnine (čestice) u Hrvatskoj i provjeriti pravno stanje nekretnina, kako zaštiti pravo vlasništva i izvršiti promjene u gruntovnici (zemljišnoknjižnom odjelu općinskog suda) i u katastru, te kako provesti ostavinski postupak. Priručnik sadrži i sve linkove nadležnih institucija, odvjetnika, javnih bilježnika i ovlaštenih
Mnogi smatraju da su ubistvom kralja ubijeni narodno jedinstvo i sama Kraljevina Jugoslavija, koja je posle njegove smrti preuređena stvaranjem Banovine Hrvatske, a onda udarom spolja 1941. srušena, podeljena, a od dojučerašnje braće srpski narod je doživeo stravične zločine, genocid u ustaškoj Nezavisnoj državi Hrvatskoj koju su vodili oni koji su optuženi i osuđeni za ubistvo kralja Aleksandra. Piše: Momčilo Pavlović, istoričar Devetog oktobra 1934. u pola četiri po podne stigao je jugoslovenski brod „Dubrovnik” sa kraljem Aleksandrom Karađorđevićem u marseljsku luku, praćen celokupnom francuskom sredozemnom flotom, u zvaničnu posetu Francuskoj. Ministar mornarice Fransoa Pjetri pošao je u susret jugoslovenskom ratnom brodu, dok su luku nadletali francuski hidroavioni. U admiralskom
Zaboravljanje je, osim uobičajenog neophodnog zaboravljanja nebitnog, isto što i kvarenje, zanemarivanje, iskorjenjivanje, propadanje, siromašenje, iznevjeravanje, izdaja, rasipanje i nepoštovanje u svim poljima ljudske svijesti i življenja. Sažetak: Baveći se aktuelnim i važnim problemom kulture pamćenja, autor u radu promišlja prirodu pamćenja i sjećanja i njihovu ulogu u ljudskom životu. Stojeći na stanovištu da pamćenje i sjećanje imaju duboke ontoantropološke korijene kao činioci ljudskog uma i duha, on zastupa i tezu da savremeni tehnički svijet slabi a ne jača istinsko pamćenje. A ovo, mišljenje je autora, stoji u tijesnoj sprezi sa logikom uma i predstavlja sržni činilac ličnog i nacionalnog identiteta, čovjekovog dostojanstva i ponosa. U tom smislu istinsko pamćenje
Hrvatska ministarka kulture i medija Nina Obuljen Koržinek reagovala je danas na deklaraciju “Granice srpske književnosti” istakavši da je njen komentar uvek isti: zato što se bavi mitovima i posezanjem za tuđim kulturnim vrednostima, Srbija se nalazi tu gde se nalazi. Milorad Pupovac na konferenciji; FOTO: snimak ekrana Deklaracija je donesena na 4. interkatedarskoj srbističkoj konferenciji 24. i 25. juna u Tršiću, rodnom mestu Vuka Stefanovića Karadžića, a danas su na nju reagovale i Matica hrvatska i Hrvatska akademija nauke i umetnosti. “Hrvatska je država koja se izborila u ratu za svoju slobodu i nezavisnost, članica smo Evropske unije, naš je jezik priznat, delimo evropske vrednosti s drugim državama članicama
U selu Čavaš u Popovom polju služen je parastos za 101 žrtvu ustaškog zločina iz 1941. godine, kada su žene, starci i djeca na svirep način ubijeni i bačeni u
Kad se vukovi ostrve na stado stradaju ovce s kraja. Nikad one uz pastira ili sredine. Piše Željko Kresojević Hije me bilo u Ivanović jarku skoro pa četrdeset godina. Ljeto
Udruženje Jadovno 1941. je formiralo Centralnu bazu žrtava, koju možete pretražiti unosom pojedinih podataka o žrtvama.
Odaberite godinu ili mjesec i pretražite sve događaje koji su se desili u tom periodu.
Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
