Malo poznata biografija neustrašivog valjevskog oficira koji se borio u prvom svetskom ratu. Odbio poziv Milana Nedića zbog čega je uhapšen i bio u zarobljeništvu. Ovde Petar! – začulo se u telefonskoj slušalici. – Koji Petar? Prezime! – Ovde kralj Petar! – Izvolite, Vaše veličanstvo! – skoči, kao oparen, stade mirno i petama udari jednu o drugu, srpski oficir. – Za pokazanu i osvedočenu hrabrost prilikom prvog i drugog prelaska preko Save i porobljavanje neprijateljskih vojnika, ja vas pod današnjim danom unapređujem u čin poručnika. – Hvala, Vaše veličanstvo! – Tićili mi se takvi junaci u mojoj vojsci – uzvratio je kralj. – Čuo nas Bog, Vaše veličanstvo! Ovako je

Savremenici su zabeležili da Stepa Stepanović nije trpeo bilo kakve povlastice. Živeo je i radio pod parolom “otadžbini se daje sve, a od nje se ne uzima ništa”. Kada je konačno došlo vreme da ode u dugo zasluženu penziju, Stepa Stepanović je tražio da mu država pokloni samo jedno – njegovu ostarelu kobilu Vilu. Bio je to konj na kojem je vojvoda učestvovao u mnogim bitkama i vojnim pohodima i još za vreme Stepinog službovanja je bila stara, oronula i predviđena za odstrel. Stepa Stepanović to nikako nije hteo da dozvoli! Kako bi spasao kobilu tražio je da ona bude njegov poklon povodom odlaska u penziju i, uz mnogo čuđenja

 Srpska heroina Velikog rata Milunka Savić Srbima je danas potrebna da bi se ugledali na njenu odanost državi, hrabrost, humanost i roditeljstvo, rekao je Milan Bogojević, autor knjige “Milunka Savić-ordenje i ožiljci” koja je u Modriči predstavljena povodom 100 godina od završetka Prvog svjetskog rata. On je na sinoćnjoj promociji u Srpskom kulturnom centru naveo da mu je trebalo desetak godina za pisanje knjige čiji je cilj da spasi od zaborava srpsku heroinu Prvog svjetskog rata i velikog humanistu. Bogojević, pisac i publicista iz Beograda, podsjetio je da je Milunka Savić sa skromnim primanjima, osim rođene kćerke Milene i tri usvojene djevojčice, odgajala i školovala više od tridesetoro siromašne djece

Fočanski srednjoškolci obilježili su stotinu godina od završetka Prvog svjetskog rata istorijskim časom “Sto godina ponosa i slave”, koji je obogaćen dramskim nastupima, poezijom i horskim pjesmama u slavu srpskih ratnika. Jedan od dramskih prikaza, koji su učenici izveli sinoć u Gradskom pozorištu, posvećen je Milunki Savić, a posjetioci su mogli da čuju i govor vojvode Petra Bojovića, kao i čuveni govor majora Dragutina Gavrilovića braniocima Beograda, a nisu izostale ni čuvene pjesme “Tamo daleko”, “Kreće se lađa Francuska” i druge poznate patriotske melodije. “Ponosni smo i zahvalni našim precima na svemu što su radili i što su se izborili za našu slobodu. Mi smo kroz pjesmu, recitaciju i glumu

Šabac – Planina Cer na kojoj se 1914. godine odigrala čuvena bitka, u kojoj je, u prethodnim balkanskim ratovima, potpuno iscrpljena vojska Kraljevine Srbije do nogu potukla brojniju i opremljeniju austrougarsku soldatesku, trebalo bi da postane trajni spomenar ne samo prvog velikog uspeha saveznika Antante već i celokupnog stradanja srpskog naroda i njegove velike pobede u Velikom ratu. Cer jeste već stotinu godina duhovna vertikala Srbije, ali je u svakom drugom pogledu bio skrajnut. Izgradnja memorijalnog kompleksa na ovoj izrazito šumovitoj planini, obrasloj cerom i grabom – koja se kao ostrvo izdiže na obodu panonskog basena – projekat je koji je podržao predsednik Srbije Aleksandar Vučić,  konačno će ispraviti ovu veliku

Komplet s ordenjem Karađorđeve zvezde, Belog orla, Jugoslovenske krune i Svetog Save, koji je bio u vlasništvu poslednjeg kralja Jugoslavije Petra Drugog, prodaje se po početnoj ceni od 30.000 evra. Među stotinama odlikovanja, koja će se 14. decembra naći na aukciji kuće „Andreas Tis” iz Nemačke, biće ponuđena i četiri ordena koji su bili u vlasništvu Petra Drugog Karađorđevića (1923–1970), saznaje „Politika”. Ordene Karađorđeve zvezde, Belog orla, Jugoslovenske krune i Svetog Save kolekcionari će moći da kupe možda već za 30.000 evra. Toliko iznosi početna cena kompleta koji, osim znamenja, sadrži i nekoliko ličnih predmeta i pisama, ali i pehar kojim su ova četiri odlikovanja nagrađena u SAD 1977. godine

Istoriografi već ceo vek pokušavaju da proniknu u ratnu 1915. i 1916. U Skadru počele međusobne optužbe o uzrocima stradanja vojske i naroda. U FANTAZMAGORIČNOJ kristalnoj kugli svekolikog sveta, nema granice između prošlosti, sadašnjosti i budućnosti, između smrti i života. U tamnim prostorima galaksija, iskrsavaju povremeno pokojnici kao živi i stvarni, kao i ljudi koji se kreću oko nas. Nismo li svedoci, baš ovih dana, koliko su ove reči velikog srpskog reditelja Saše Petrovića, zapravo, istorijski refren, često potisnut, poziv da ne zaboravimo na velika dela i velike žrtve predaka. Nije li sadržaj pisma francuskog predsednika Emanuela Makrona, upućenog u Beograd kolegi po funkciji, upravo njihova potvrda: “Znam koliko je

Spomenik će iz Umetničke livnice “Jeremić” u Vrčinu do Srpske Atine biće prevezen specijalnim transportom u pratnji policije. SPOMENIK kralju Petru Prvom Karađorđeviću u petak posle podne stiže u Novi Sad. Iz Umetničke livnice “Jeremić” u Vrčinu do Srpske Atine biće prevezen specijalnim transportom u pratnji policije, a već do večeri biće postavljen na mermerni postament na Trgu republike. Otkrivanje spomenika, kako je planirano, biće u nedelju na svečanosti obeležavanja 100 godina od prisajedinjenja Vojvodine Kraljevini Srbiji. Pripreme za ovaj važan, nesvakidašnji transport, prema rečima Slobodana Jeremića, počele su u četvrtak ujutru, premeštanjem spomenika iz livnice do puta odakle će, danas oko devet časova, kralj Petar Prvi “krenuti” prema Novom Sadu. – Nije bilo

Kći inženjera Fridriha Kriknera, Švajcarca nemačkog porekla, Lujza, rođena je u Beogradu 1865. godine. Šesnaestogodišnja devojka za koju su imućni roditelji imali velike planove leta 1881. godine, boraveći u porodičnom letnjikovcu u okolini Aranđelovca, na balu oficira upoznaje mladog potporučnika Živojina Mišića. Sa prvim taktovima koje je zasvirao orkestar mladi potporučnik Mišić je prišao Krinkerovima, duboko se poklonio i zamolio za dozvolu da igra sa Lujzom. Devojka je kažu, nevoljno ustala, a ni roditelji nisu bili oduševljeni kavaljerom. Ali, te letnje noći dogodilo se ne samo poznanstvo dvoje mladih, nego i ljubav na prvi pogled. Argumenti da je on seljački sin, da su plate poručnika male, a vojnici osuđeni na

Prateći različite dokumentarne emisije povodom obeležavanja stogodišnjice završetka Velikog rata, primetio sam da, nažalost, monumentalnih, sakralnih artefakata posvećenih našim stradalnicima, kako vojnicima tako i civilima, po zemljama okruženja, ima jako, jako malo, a i tamo gde ih ima, da su u lošem, zapuštenom stanju, prepušteni zubu vremena, zaboravu (čast izuzecima, poput Zejtinlika u Solunu, naravno). Mislim da je najmanje što Srbija kao država koja drži do sebe, poštuje svoje pretke, slavi heroje i odaje počast nevinim žrtvama, može i treba da učini, jeste da preko svojih diplomatsko-konzularnih predstavništava, a u saradnji sa zemljama u kojima se groblja nalaze, pokrene akciju uređenja svih postojećih grobalja sa našim stradalnicima iz Velikog rata.

Film obuhvata Cersku i Kolubarsku bitku, put preko Albanije. Priča o najvoljenijem srpskom kralju, ali i o običnim vojnicima, koji su zajedno proživeli pakao Prvog svetskog rata. Istorijska drama “Kralj Petar Prvi”, reditelja Petra Ristovskog, koja će premijerno biti prikazana 5. decembra u Sava centru, na velikom platnu će predstaviti priču i o najvoljenijem srpskom kralju, ali i o običnim vojnicima, koji su zajedno proživeli pakao Prvog svetskog rata. – Osnovna nit je griža savesti kralja Petra Karađorđevića, koji smatra da je rat mogao da se izbegne – kazao je, za “Novosti”, reditelj Petar Ristovski, na premijernom predstavljanju trejlera za ovaj film. – Kralj oseća svaku žrtvu rata na svojim

Nemački general August fon Makenzen posle osvajanja Beograda 1915. naredio je da se srpski branioci, njih 36, sahrane među nemačkim vojnicima. “Vojnici, vi ne polazite ni na Italijanski, ni na Ruski, ni na Francuski front. Vi polazite u borbu protiv jednog novog neprijatelja, opasnog, žilavog i oštrog. Vi polazite na Srpski front i na Srbiju, a Srbi su narod koji iznad svega voli slobodu i koji se bori i žrtvuje do poslednjeg. Pazite da vam ovaj mali neprijatelj ne pomrači slavu i ne kompromituje dosadašnje uspehe slavne nemačke armije.” Tako je u saopštenju pruskim ratnicima koji su 1915. godine prebačeni sa Istočnog fronta da se bore u Srbiji na položajima

„Niko nije za rat, nikome nije stalo do toga da stane pred topovsku ili puščanu cev, pred bombu i mitraljez, a ratuje. Zašto? E to zašto je neobjašnjivo”, pisao je Vuković Užice – Vojevao je hrabro za otadžbinu oficir Dragoljub T. Vuković (1880–1930), a kad bitke utihnu vodio ratni dnevnik. Beležnica je čuvana u porodici dugo posle Dragoljubove smrti, da bi je njegov sin Momčilo, kao knjigu „Golgota i vaskrs Srbije” (uz podnaslov „Očev dnevnik Prvog svetskog rata”), objavio u Minhenu 1979. godine. No ta knjiga nikad nije bila publikovana kod nas. Šest dnevničkih beležnica i Vukovićeve vojne zapise nastale u Vojsci Kraljevine Jugoslavije sačuvala je Momčilova poćerka Anamari Her. I

Ljubičasti cvet koji se 11. novembra nosi na grudima podseća na kraj Velikog rata, ali i na Nataliju Obrenović, ženu kralja Milana i majku Aleksandra, poslednjeg srpskog vladara iz te dinastije. Školarci se 11. novembru raduju jer znaju da tog dana neće biti nastave. I odraslima ovaj datum prija jer je radna sedmica za jedan dan kraća. Ali mnogi, osim naziva praznika Dan primirja u Prvom svetskom ratu, ne znaju šta se tačno praznuje, zbog čega se na grudima nosi značka s malim ljubičastim cvetom i po kome je on dobio naziv. Svakog 11. novembra obeležava se dan kada je 1918. u Prvom svetskom ratu u Francuskoj potpisano primirje. U

Anita Hohenberg, prapraunuka austrijskog prestolonasljednika Franca Ferdinanda i Branislav Princip, potomak rođaka Gavrila Principa rukovali su se danas simbolično na stogodišnjicu od završetka Prvog svjetskog rata. Tokom susreta u Gracu potomci Habsburga i Principa pružili su ruke u sklopu događaja nazvanog “Rukovanje za mir”, prenose beograedski mediji. Austrijski umjetnik Igor Petković organizovao je u Gracu niz kulturnih događanja povodom sto godina od završetka Velikog rata i pozvao najbliže rođake dvije porodice koje su bile direktno upletene u njegov početak. “Bio je to njihov prvi susret. I bio je emotivan”, rekao je Petković. Gavrilo Princip ubio je austrijskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju u Sarajevu 28. juna 1914. godine.