Slučaj Zorana Trivkanovića iz Siska, koji je ubijen 1991. godine tokom pogroma nad Srbima u ovom gradu, ali ga hrvatske vlasti uredno potražuju od Srbije mada je u Osijeku izrečena pravosnažna presuda sa presuđenim počiniocima tog ubistva, nije jedinstven u hrvatskom pravosuđu. Prema tvrdnji direktora Veritasa Save Štrpca, pravni tim Srbije je pre nekoliko godina tokom iznošenja dokaza u procesu tužbe i kontratužbe za genocid pred Međunarodnim sudom pravde uspeo da izvede na desetine ovakvih, apsurdnih presuda i događaja koji, kako tvrdi, ne prestaju. – Hrvatska i dalje čini sve da sebe predstavi kao žrtvu agresije JNA i Jugoslavije, pa je tako u grupu nestalih i ubijenih državljana Hrvatske u

Na spisku nestalih koje Hrvatska godinama uredno traži od Srbije, nalazi se i ime Srbina za koga je pravosnažnom presudom utvrđeno da su ga ubili pripadnici Zbora narodne garde 1992. godine u Sisku. Reč je o Zoranu Trivkanoviću – jednom od najmanje 130 srpskih civila koji su brutalno ubijeni u ovom gradu između 1990. i 1992. godine. Trivkanović je “nestao” 25. avgusta 1991. godine tako što su pripadnici Zbora narodne garde upali u njegovu kuću i pretukli ga zajedno sa suprugom Dragicom. Zatim su ga izveli zajedno sa bratom Berislavom i ocem Nikolom. Nikolino telo izbacila je Sava kod sela Gušće 28. avgusta te godine, a u nalazu obdukcije stoji

Osumnjičeni 27 godina nakon ratnog ubistva u Sisku: Jedan od uhapšenih pod sumnjom za ubistvo Rade Španovića, kojeg su 6. septembra 1991. kombijem odvele uniformirane osobe, ima podeblji krivični dosje SISAK – Polako se odmotava klupko krvave sisačke jeseni 1991. U gradu u kojem su psi rata hodali ulicama s bjanko dozvolama za ubistva mnogi su Srbi najsvirepije ubijeni u mučilištima na ORA-i, u lječilištu Jodno i na drugim mjestima. Jedan od njih je i Rade Španović, koji je 6. septembra 1991. odveden iz stana u naselju Caprag. Španović je bio radnik Željezare i imao je 56 godina. Nekoliko dana kasnije, 14. septembra, tijelo nesretnog Španovića pronađeno je u Gušću na

Hrvatska Kostajnica –  Protojerej-stavrofor Gosp. Dalibor Tanasić u ime Srpsko pravoslavne crkvene Opštine Kostajničko-Dubičke parohije i Kola srpskih sestara uputio je apel za hitnu pomoć u hrani i higijenskim sredstvima za stare i nemoćne parohijane, kojih ima preko dvadesetak. Većinom su to staračka domaćinstva. Stari žive sami, u nekim slučajevima zaboravljeni i od svoje djece.  “U vrijeme pripreme za Božić, trebamo biti osjetljivi prema nemoćnima i starima i pomoći koliko možemo, otkinuti od imetka i pomoći. Ovo nije vrijeme prazničenja i potrošačke euforije, kupovine skupih poklona. Vidimo šta se oko nas događa. Takmiče se oko nas koliko je za ovogodišnje praznike utrošeno. Potrošačka groznica, dostigla je ovih dana svoj vrhunac. Tako

Moja majka znala je reći: sine, u svakom selu gradi kuću. Od rata, kada sam od smrti spasio nekoliko Hrvata koje i danas srećem, znam na što je mislila To što smo, prolazeći pješice kroz selo Dragotina, primjetili u jednom dvorištu brkatu ljudinu kako s cigaretom u ustima oštri kosu i nije bio baš nekakav razlog da svratimo. No kada je domaćin gromkim baritonom upitao: ‘A koja si ti baraba?’ – nije nam bilo druge nego ući u dvorište. Širok osmijeh i stisak ruke Vujadina Galjena brzo je izbrisao kratko čuđenje i nedoumicu, a kada smo kazali da je nižepotpisana baraba novinar, odmah je ponudio da sjednemo. S tim ljudima sam radio

Udruženje novinara Srbije /UNS/ saopštilo je da se danas navršava 26 godina od kada su na putu Petrinja-Glina u Hrvatskoj ubijeni medijski radnici šabačke dopisničke ekipe Radio-televizije Srbije /RTS/. Tada su ubijeni novinar Zoran Amidžić, snimatelj Bora Petrović i asistent snimatelja Dejan Milićević, a mobilisani urednik u Radio Šapcu Sretan Ilić preminuo je na putu do bolnice. Automobil u kojem se nalazila ekipa RTS-a napadnut je iz zasjede i izrešetan 9. oktobra 1991. godine. UNS-ovo istraživanje za “Dosije o ubijenim i nestalim novinarima” pokazalo je da tužilaštva Srbije i Hrvatske do danas nisu pokrenula istrage tog zločina. Komandant Trećeg bataljona 544 motorizovane brigade JNA Jovo Ilić je za UNS-ov “Dosije”

Nestanci Srba u Sisku ili Slučaj Sisak predstavlja niz ratnih zločina tokom rata u Hrvatskoj u Sisku i okolini. koje je Republika Hrvatska izbegavala da procesuira. U okviru ratnih zločina koji su se tada dogodili stradalo je 611 civila uglavnom srpske nacionalnosti. Od ubijenih 595 je srpske nacionalnosti zatim 14 Hrvata i 2 Bošnjaka. Od ukupnog broja stadalih 120 je žena.  Već u leto i jesen 1991, a posebno od septembra nakon što je JNA zauzela Petrinju, a tamošnje hrvatsko stanovništvo izbeglo prema Sisku i Zagrebu, veći broj građana Siska uglavnom srpske nacionalnosti odvođen je iz svojih kuća i sa posla i nestajao. Neki od njih kasnije su nađeni mrtvi.

Danas se navršilo 26 godina od ubistva 15 i ranjavanja više desetine srpskih civila u srpskim selima u oblasti Caprag nadomak Siska, saopštio je Dokumentaciono-informacioni centar “Veritas”. Iz “Veritasa” podsjećaju da su zločin nad Srbima počinili pripadnici “Zengi” koji su u srpska sela ušli sa transporterima JNA i tom prilikom ubili sve koji su im se našli na putu. Prema podacima “Veritasa” u Sisku i okolnim mjestima je u nastavku ljeta i u jesen 1991. godine likvidirano najmanje 118 lica srpske nacionalnosti, od čega 97 civila, od kojih je 11 žena. “Ljudi su ubijani u kućama, na ulici, na radnim mjestima, a najčešće odvođeni na unaprijed pripremljena mjesta – bivše