I s područja Hercegovine, u isto vrijeme kada i iz drugih krajeva NDH, Srbi su transportovani, preko Mostara, Sarajeva, Slavonskog Broda, Zagreba i Karlovca, u logore Gospić, Jadovno i Slana. Ovaj put je prešao veliki broj Srba i Jevreja iz Mostara, Ljubinja, Trebinja, Stoca, Ljubuškog, Konjica i drugih hercegovačkih naselja. U vrijeme kapitulacije Kraljevine Jugoslavije, 16. i 17. aprila, u Mostaru je uspostavljena ustaška vlast. Za ustaškog povjerenika je postavljen Ivan Hočevar, dotadašnji gardijski oficir. Istovremeno je formiran ustaški stožer, na čijem čelu se nalazio Stanko Šarac, a članovi su bili: Đuro Spužević, sudija, Stjepan Barbarić, sudija, postavljen za logornika, Petar Vrdoljak, profesor, Mato Buntić, direktor zanatske škole, Mirko Udiljak,

IINEZAVISNA DRŽAVA HRVATSKA DRŽAVA GENOCIDA I KONCENTRACIONIH LOGORA Uspostava Nezavisne Države Hrvatske   Ustaški pokret vuče svoje korijene od dr Ante Starčevića (1823-1896),[1] nazvanog „ocem domovine“. Iako nije imao uvijek isti stav prema Srbima, on je svojom rasističkom teorijom i djelovanjem Stranke prava, koju je osnovao 1861. godine, pokrenuo pravu lavinu mržnje protiv Srba, koje nije priznavao za narod, već za „nečistu pasminu“ zlikovačke ćudi i „vlaški nakot“ koji treba istrijebiti.[2] Neke vladajuće političke ideje u Hrvatskoj XX vijeka zasnivaju se na Starčevićevom učenju. Njegovi sljedbenici, kao što su Josip Frank, Dominik Mandić, Ivan Pilar, Kerubin Šegvić, Ante Pavelić i drugi, više od pola vijeka su na tlu Hrvatske razvijali

U Bosni i Hercegovini je hapšenje Srba, Jevreja i jugoslovenski opredijeljenih Hrvata i Muslimana počelo u aprilu i maju, kao i u drugim dijelovima NDH. Zatvori su se brzo punili nevinim ljudima, kojima niko nije objašnjavao zašto ih hapse, zatvaraju, tuku i odvode u logore. Poglavnikovo povjereništvo u Sarajevu, povjereno profesoru Hakiji Hadžiću i župniku crkve Sv. Josipa Božidaru Brali, sredinom aprila je organizovalo hapšenje Srba i Jevreja u Sarajevu i njegovoj okolini. Prvi pohapšeni Srbi, među kojima su bili Milan Božić, protojerej i vjeroučitelj iz Sarajeva, čovjek koji je nekoliko puta bio biran za narodnog poslanika, zatim doktor Vojislav Besarović, predsjednik trgovinske komore u Sarajevu, profesor Milan Janješević, upravnik

U vrijeme masovnih hapšenja u Zagrebu, početkom jula, ustaše su hapsili Jevreje i Srbe i u Varaždinu. Hapšenjima je rukovodio izvjesni Gregl (Grögl), viši ustaški funkcioner, prema rasnom zakonu polujevrejin. Po njegovoj zapovijesti, ustaše su noću išli od stana do stana i naređivali Jevrejima, kako muškarcima tako i ženama s djecom, da se spreme za odlazak u roku od 15 minuta. Tako pohvatane Jevreje bi potrpali u teretne vagone na željezničkoj stanici i preko Zagreba transportovali u logor Gospić. Tokom transportovanja, bili su izloženi okrutnostima za koje nema dovoljno riječi. Zato ovdje navodim riječi iz elaborata o zločinima nad Jevrejima, u kojem je iznesen i jezovit primjer kako je „jedna

Hapšenja Srba i Jevreja u Karlovcu, te Srba na Kordunu i Baniji, takođe su počela u aprilu 1941. Među prvim Srbima u Karlovcu, 16. aprila su uhapšeni profesor i katiheta Milan Radeka, Mihajlo Medaković, Dimitrije Dimić, Božidar Dozet, trgovac, Janko Mihajlović, trgovac, Miloš Ulemek, trgovac, Stevan Drakulić, Milan Kozomarić, trgovac, Andrija Novaković, Dušan Dokmanović i Mihajlo Zatezalo, željezničari, Đorđe Pajić, gostioničar, Petar Karan, Đuro Grudić, Mile Crevar, Vujo Vorkapić, Andrija Vorkapić, Dušan Marojević, Đuro Šarić, Uroš Petrović, Đuro Petrović i drugi. Već krajem aprila i početkom maja, uhapšeno je više Srba i Jevreja. Među njima su bili i poznati profesori Marko i Pero Sabljić, dr Nikola Badovinac i inženjer Ivan

U kaznionicu Okružnog suda Gospić, koju će pretvoriti u logor, ustaše su pohapšene Srbe iz Gospića i čitave Like počeli da dovode već 11. aprila 1941. godine. Tokom maja i juna, priliv uhapšenih je rastao iz dana u dan, a po izgradnji kompleksa logora Jadovno, transporti sa Srbima, Jevrejima i Hrvatima su u Gospić stizali iz svih dijelova NDH. Intenzivnije, svakodnevno dovođenje na gubilišta logora Jadovno počelo je početkom jula i trajalo sve do 18. avgusta 1941. Početkom jula je koncentracioni logor u Gospiću potpuno završen i osposobljen da prihvati dnevno i do 1.000 zatočenika. To potvrđuje i Nalog Ravnateljstva za javni red i sigurnost NDH od 8. jula 1941,

KARLOVAC, 3. DECEMBRA – Njegovo preosveštenstvo vladika gornjokarlovački Gerasim izjavio je Srni da nije zvanično obaviješten o istraživanju i prekopavanju Šaranove jame i drugih jama na Velebitu u koje su ustaše bacale pobijene Srbe, iako je nadležan za područja gdje se one nalaze, ali da će tražiti da kosti žrtava nakon iskopavanja budu predate Srpskoj pravoslavnoj crkvi. “Kosti žrtava su naše i mi ćemo uputiti zahtev da nam se nakon iskopavanja one predaju, da ih mi pohranimo u naše hramove kako dolikuje zemnim ostacima svetih mučenika”, rekao je vladika Gerasim. On je dodao da poneku informaciju o prekopavanju jama na Velebitu sazna “sa strane, od drugih ljudi”. “Zabrinjava nas to