Na portalu Radio Sarajeva, na kom je publikovan šovinistički tekst Senadina Lavića (o čemu pisah prošli put), u toku je objavljivanje, u nastavcima, i knjige “Tragom drevnih Bošnjana” Tanera Aličehića i Đenana Galešića. Ovaj potez uredništvo je obrazložilo time da su u knjizi sadržane „ideje koje mogu donijeti mir i prosperitet ovoj zemlji“ (naglašavanje izvorno). Naime, ova nas knjiga, navodno, uči o „stoljećima vjerske pluralnosti, u kojoj su Bosanci, Bošnjani, Bošnjaci, kako god, stoljećima, sve do sredine XIX stoljeća, ali i kasnije, svoje odnose čuvali i izgrađivali upravo na bosanskim vrijednostima“ (naglašavanje izvorno). Autori ove knjige nisu istoričari. Taner Aličehić diplomirao je fiziku, a magistrirao menadžment, dok je Đenan Galešić diplomirani pravnik. Niko od njih

Svedoci smo da je upotreba ćiriličkog pisma u Srbiji sve ređa. Prema podacima istraživanja rađenih od strane nekoliko relavantnih agencija, samo 36% stanovništva koristi ćirilicu kao svoje primarno pismo, njih 44% prednost daje latinici, dok je 20% ispitanika reklo da oba pisma podjednako upotrebljava. Izreka: “što južnije to tužnije“, kada je ćirilica u pitanju ima obrnut smer, sa epicentrom tuge u našem glavnom gradu. Za razliku od juga i jugoistoka zemlje gde 50% stanovništva primarno koristi ćirilicu, u AP Vojvodini i Beogradu, prednost našem maternjem pismu u odnosu na latinicu daje svega 25% stanovništva. Čak šta više, na listi glavnih gradova Evrope, po upotrebi maternjeg pisma od strane svojih građana,

Srpski kulturni prostor koji ne podrazumeva samo teritoriju države Srbije, već i prostor na kome je srpski narod tokom istorije ostavio tragove materijalne i nematerijalne kulturne baštine i samim tim se srpski kulturni prostor preklapa sa drugim prostorima. Vlada Srbije usvojila je danas Strategiju razvoja kulture do 2029. godine sa Akcionim planom, a Ministarstvo kulture ocenjuje da je reč o osnovu za razvoj kulture i velikom iskoraku u normiranju te oblasti u Srbiji. Srbija, inače nikad ranije nije imala takav strateški dokument, a ovim koji je predložen uređuje se ciljeve i prioriteti u razvoju kulture. Strategijom se takođe planski i sistematski reguliše javni interes u oblasti kulture i određuju strateški

U društvima poput našeg gde sve funkcioniše pomalo, a suštinski ne funkcioniše ništa, ogroman novac se vrti oko stvari koje kao ideju imaju anesteziranje naroda. U tu anesteziju nas uvode loše političke ideje potkrepljene ekonomskim i diplomatskim kolapsima koji su svojstveni našim političarima, i to ne samo onima koji su danas na vlasti, nego i mnogim njihovim prethodnicima. Naravno, kao predstavnik neukusa i opšteg zaglupljivanja, demoralizacije, izdvojili su se oni programi čije gledanje nagriza svaku moguću zdravu ćeliju ljudskog mozga i razdire svaki osećaj za dobro, a u pitanju su rijaliti programi. Živimo u zemlji u kojoj se prikazuje previše ovih programa, što je svetski trend, dakle, nismo samo mi