Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
SpanishDa li Jevreji mogu da navedu imena svih šest miliona žrtava? Naravno da ne mogu! Da li to znači da je i cifra od šest miliona „napuhana”? Naravno da ne znači!
U Božićnom intervjuu Episkopa bačkog dr Irineja za magazin „Pečat”, tema je bila i licitiranje brojem jasenovačkih žrtava.
Kako objasniti to da broj jasenovačkih žrtava, odnosno broj Srba, kao i drugih naroda stradalih u logoru Jasenovac, ne samo da do danas nije tačno utvrđen već da se u našem vremenu događa snažno i produbljeno „licitiranje” brojevima, uz nesumnjivu koliko i nečovečnu manipulaciju ovim tragičnim činjenicama? Kakav um upravlja time, i koji su ciljevi iza anticivilizacijske, a moglo bi se reći i organizovano vođene operacije skrivanja istine o razmerama ogromnog srpskog stradanja?
Broj jasenovačkih žrtava – i žrtava u NDH uopšte – nikad nije utvrđen, i to svesnom odlukom Komunističke partije Jugoslavije, s jedne strane, i neoprostivom kolaboracijom srpskih komunista, sa druge strane. To je posleratni nastavak i posleratna apologija ustaštva. U najnovije vreme tome ide na ruku nemačka i šira zapadnoevropska intencija da jadni Srblji zamene nemačke hitlerovce u ulozi najgorih dželata i dežurnih genocidaša.
Sâmo „licitiranje” brojem žrtava je, po meni, nemoralno. Uzmimo da je cifra od nekih sedamsto hiljada žrtava, koja je decenijama bila u opticaju, „napuhana”, kako tvrde neki krugovi, ne samo zagrebački već i beogradski, i da je bilo „svega” stotinak hiljada žrtava, kako procenjuje većina iz tih krugova. Na osnovu čega oni to znaju? Jer, iskorenjene su, bez ostatka, mnoge i mnoge porodice, čitava bratstva, sela i oblasti, i nije moguće ni približno znati koliko ih je bilo. Uz to, ustaše su pred kraj rata brižljivo i sistematski uklanjale tragove zločinâ.
Pretpostavimo, dalje, da su i podaci hrvatske komisije za utvrđivanje obima ratnih zločina (naglašavam: hrvatske, a ne savezne jugoslovenske komisije) iz 1946. godine bili preterani. Ali šta ćemo sa izveštajima nacističkih generala Hitleru iz čitavog ratnog perioda, po kojima već krajem 1942. ili početkom 1943. godine ima oko trista hiljada žrtava? Da li su i oni bili simpatizeri Srba, a protivnici savezničke satelitske NDH, ili ni oni nisu mogli da pređu ćutke preko balkanskog Aušvica, Jasenovca, i ostalih stratišta u NDH? Da li su njihovi ratni izveštaji bili plod namere da vrhu Rajha, vojnički hladno i nemački pedantno, prikažu „stanje na terenu” ili namere da i oni daju doprinos komunističkoj i „srbočetničkoj” promidžbi?
Ako je tobožnji objektivni spisak žrtava samo onaj spisak žrtava na kojem nalazimo njihova imena i prezimena, kako nam imputiraju neki novi zagrebački i beogradski stručnjaci, šta ćemo sa opšteprihvaćenom procenom o šest miliona žrtava Holokausta?
Da li Jevreji mogu da navedu imena svih šest miliona žrtava? Naravno da ne mogu! Koliko je samo gradova i zemalja u porobljenoj Evropi bilo bukvalno judenfrei? Da li to znači da je i cifra od šest miliona „napuhana”? Naravno da ne znači. Na kraju krajeva, ako je, pretpostavimo, jevrejskih žrtava nacizma bilo milion ili dva manje nego što je opšteprihvaćeno i ako je srpskih žrtava ustaštva bilo dvesta ili trista hiljada manje nego što je opšteprihvaćeno, da li je time zločin genocida postao manji i oprostiviji? Ni u kom slučaju! Treba se okanuti nemoralnog licitiranja brojem žrtava, molitveno poštovati sve žrtve bez izuzetka i poštovati sve časne Hrvate koji osuđuju zločinačku, genocidnu tvorevinu zvanu NDH.
Izvor: PEČAT /SPC
Vezane vesti:
Udruženje zatočenika i potomaka: Otvoreno pismo u vezi sa brojem žrtava logora Jasenovac (2006)
Danas, 80 godina od početka Pokolja, sećanje na žrtve se vulgarizuje, a njihov broj umanjuje
Ković: Istoričari protestuju zbog umanjivanja broja ubijenih u Jasenovcu
