Mladi ljudi u vreme prijema u SKOJ morali su da ubiju nekog svog kao znak odanosti. Bolesti su dolazile pojedinačno, nenajavljeno, a potom u serijama Nikola Simov Vujačić poveo je četrnaestogodišnjeg sina Radojicu Bolesti, glad, iscrpljenost, umor bili su stalna pratnja odstupnika. Bolesti su dolazile pojedinačno, nenajavljeno, poslije i u serijama, kako to biva kod epidemija i u uslovima kakvi su bili te jeseni i zime 1944. Jednu tragičnu priču s početka bosanske golgote, saopštio je u svojoj knjizi “Od Berana do Blajburga” Milić J. Osmajlić, koji je penzionisan kao prosvjetni radnik u Beranama. Kao dvadesetogodišnjak, Milić se sa svojim ocem Jovanom i ostalima svojima, kao i brojnim plemenicima krajem

Žestoka propaganda rušila je mostove za prevazilaženje bratoubilačke borbe Mitropolit Joanikije povlačio se sa svojim narodom U Velikom zbjegu koji se u Farmacima kod Podgorice spremao na veliki put čiju trasu gotovo niko nije pouzdano znao, nalazio se i priličan broj ljudi iz Lješanske nahije. Prema kazivanju Blagote P. Vukčevića u feljtonu koji su objavile podgoričke “Vijesti” (april i maj 2009.) pod nadnaslovom “Svjedočanstva o stradanju crnogorskih četnika i civila u Sloveniji 1945. godine” “bilo je ukupno mojih plemenika od Sitnice do Stavora dvije stotine vojnika”. Od 67 njegovih bratstvenika, samo se dvanaest vratilo svojim kućama. Tri njegova starija brata, Milutin, Mirko i Boško zauvijek su ostali u šumama Pohorja,

Komunisti su u Drugom svetskom ratu pobili više od 480 srpskih sveštenika Ikona iz cetinjskog manastira U situaciji terora, nasilja, masovnih likvidacija nevinih i nedužnih, koju su stvorili komunisti počev od kraja 1941, pa nadalje tokom rata i okupacije zemlje, posebno je stradala Pravoslavna crkva i Mitropolija crnogorsko-primorska. O tome rječito govori izvještaj koji je mitropolit crnogorsko-primorski Joanikije (Lipovac) uputio Svetom sinodu Srpske pravoslavne crkve 2. februara 1944. godine (preuzeto iz trotomne publikacije protojereja Velibora Džomića “Stradanje Srpske Crkve od komunista”, treći tom, izdanje Svetigora 2003. godine). U izveštaju između ostalog stoji: a) Na teritoriji ove eparhije tokom protekle tri godine dana porušeni su i zapaljeni sljedeći manastiri: Reževići, Gradišta,

Zbog čega su sveštenici i mitropolit odlučili da napuste Crnu Goru Otac Luka Vukmanović sa učenicima Bogoslovije na Cetinju 1937. godine Na suštinsko pitanje, kako je i zašto gotovo polovina Mitropolije-crnogorsko-primorske s mitropolitom na čelu pošla na put bez povratka, a sa sveštenstvom i veliki broj civila, vjernika, svakako mogući odgovor, na temelju radova svoga oca, daje profesor dr Čedo Vukmanović, sin uglednog sveštenika, koji će dobar dio života i energije utrošiti u nastojanjima da rasvijetli kako očevo tako i stradanije ostalih iz Velikog zbjega. – Sveštenstvo naše pravoslavne, svetosavske crkve znatno prije te tmurne jeseni 1944. bilo je dobro upoznato sa temeljnim stavovima i principima komunista i marksističke nauke,

Sukobi među ljudima retko gde su tako doživljeni kao kod nas, u našem narodu Rodna kuća Oca Luke i narodnog heroja Tempa Vukmanovića Još jedan otac i sin krenuli su na beznadni put nade. Sveštenik dr Luka Vukmanović, zaljubljenik vjere, oličenje hrišćanskog morala, skroman, a široke kulture i obrazovanja, kako ga sjenči u uvodu Lukinih sabranih djela Pavle Kondić, monah Mitropolije crnogorsko-primorske, poveo je sa sobom najstarijeg sina Čeda, četrnaestogodišnjaka. Kod kuće su s majkom ostala mlađa djeca Kosara, Nikola i Roksanda. Čedo će preživjeti pakao Bosne, Hrvatske i Slovenije, a sveštenomučenik Luka, kojega će Srpska pravoslavna crkva više decenija kasnije proglasiti za sveca, biće pogubljen u Kamničkoj Bistrici, o

Po kojima su to kriterijumima partizani u Baru likvidirali osamdeset ljudi. Risto Knežević je uzviknuo: “Ja za mene grob kopati neću”, a onda se dao u bijeg Barska gimnazija nemi svedok krvoprolića Naredba o izmjeni puta, koja je podrazumijevala povratak “skadarske grupe” u kojoj je bilo oko 800 ljudi samo sa Primorja, izazvala je pravu pometnju. – Tada je puklo zlo među nama – sjeća se Stevo Boreta. – Neki su bili za to da se ipak nastavi put prema Grčkoj, dio je bio odlučan da se vratimo kućama, bilo je i onih koji su htjeli da ispoštuju naredbu i vrate se na zborno mjesto oko Podgorice. Saznali smo da

Niko ne zna zbog čega se, umesto u Grčkoj put spasenja pronašao u Sloveniji Pavle Đurišić je poslušao pogrešno naređenje ODLUKOM Vrhovne komande Jugoslovenske vojske u otadžbini vojvoda Pavle Đurišić postavljen je za komandanta svih četničkih snaga Crne Gore, Boke i Sandžaka. Još krajem avgusta te 1944. kružile su vijesti o predstojećoj anglo-američkoj invaziji na Balkan, pa je Đurišić, kako navodi Goran Kiković u svojoj knjizi “Vojvoda Pavle Đurišić”, dobio zadatak da sa svojim snagama krene prema Primorju i izvrši pripreme za doček zapadnih saveznika. Poslije više sukoba s partizanima i privremenog zauzimanja više gradova na sjeveru Crne Gore, Đurišić se našao u Podgorici gdje je pozvao nacionalne borce i

Milo Lompar U sredu, 8. aprila u 18 časova, u Multimedijalnoj sali UK „Palilula“ biće održana promocija knjige „Povratak srpskom stanovištu“ dr Mila Lompara. Knjiga „Povratak srpskom stanovištu“, koja je doživela već drugo, dopunjeno izdanje, sadrži najbitnije intervjue koje je Milo Lompar dao poslednjih godina. Na pitak i svima razumljiv način, Lompar proširuje i dodatno objašnjava ključne pojmove vezane za ideju srpskog stanovišta, što ovu knjigu čini preko potrebnom dopunom „Duhu samoporicanja“ (u pripremi). Promocija će biti održana u sredu, 8. aprila u 18 časova, u Multimedijalnoj sali UK „Palilula“. Govore: – Dr Milo Lompar, autor; – Predstavnik izdavača. Na tribini će knjiga prof. dr Mila Lompara biti na popustu i koštaće samo 500 dinara!

Tumači “nove vere”, ostaviće krvave tragove u jamama i neobeleženim grobnicama u Sloveniji Dragoslav Mihailović i kralj Petar Prvi Karađorđević Poslednja ratna jesen, četvrta po redu, bijaše puna vlage u čijim gustim pramenovima se krilo breme neizvjesnosti. Naročito za one koji nisu ljubili komunizam, pa su, iako u dobrom broju neokrvavljenih ruku i čistih duša, već bili označeni u svojim sredinama kao neprijatelji zemlje i naroda. U vokabularu pojedinaca, koji će postati “svojina” i važnih drugova na vlasti, ali još više “pravovjernika” kojih je, kako se rat bližio kraju bivalo sve više, bile su riječi poput ovih: okupatorske sluge, izdajnici i izrodi, peta kolona, kulačka ološ, kokošari i jajare, makaronaši

Mnogo građe je uništeno. Možda i zbog toga da se ne sazna istina i da se ne prizna zločin Grupa crnogorskih četnika početkom 1944. godine POSLjEDICE rata u Jugoslaviji, i posebno u Crnoj Gori bile su veoma teške, stoji, između ostalog, u feljtonu nedjeljnika “Monitor” – koji je rađen po knjizi dr Branislava Kovačevića, krajem proljeća 2009. – Još su ih više uvećavale likvidacije poslije rata. Razoren je građanski moral, prenebregnut pravni poredak, nastradala je okosnica domaćinskih gazdinstava, umanjena biološka supstanca naroda, promovisana sila nad pravom i pravdom, demonstrirana je “revolucionarna pravda”, kao vrhovna i neprikosnovena, koja je bila iznad humanizma i prava, uvjerena da “pobjedniku ne sude”. Sve je

Četnici su ubijeni dva puta: prvi put od partizana, drugi put zabranom da imaju grob Porodice već sedamdeset godina čekaju da saznaju šta se desilo sa njihovim bližnjima OTKOPAVANjE istine u Srbiji je, dakle, započeto. Sve žrtve dobiće pravo na grobno mjesto. Uskoro bi trebalo da se ostvari tješnja saradnja sa slovenačkim vlastima radi otkrivanja i obilježavanja grobnica u toj zemlji, u kojima su stradali stanovnici Srbije. Vojnici i civili. I to, nakon što je svijet obaviješten da je Drugi svjetski rat završen. A da će biti i te kako poteškoća u tom obimnom i složenom poslu, ne samo kada je u pitanju Srbija, potvrdio je istoričar dr Bojan B.

Slovenija, kao i Srbija, vedeće su posleratne grobnice Titove Jugoslavije. Tajne grobnice su arheološki biljezi vremena zla i provalije naše budućnosti Dragoslav Mihailović i Siniša Kovačević PARLAMENTARNA skupština Savjeta Evrope (PSSE) usvojila je još 1996. rezoluciju 1096 o mjerama za demontiranje nasljeđa bivših komunističkih totalitarnih sistema. Ova rezolucija je značajna zato što je preteča svih ostalih dokumenata. Pa je tako PSSE, na zasijedanju održanom 23-27. januara 2006. godine na predlog kluba Evropske narodne stranke, osuđujući zločine totalitarnih komunističkih režima, čijim žrtvama je iskazano saučešće, razumijevanje i priznanje, donijela Rezoluciju 1481 o “potrebi za međunarodnom osudom zločina totalitarnih komunističkih režima”. Ova rezolucija ima 14 tačaka. Evropski parlament je 2. aprila 2009.

Velika većina ljudi koje su Britanci vratili iz Austrije bili su obični seljaci. Milovan Đilas: Među ubijenima bilo i onih koje bi i najstroži i najnepravedniji sud poštedeo Milovan Đilas među prvima progovorio o masakrima u Sloveniji “Milovan Đilas je u to vrijeme”, piše Nikolaj Tolstoj u svojoj knjizi “Ministar i pokolji”, “bio rangom visoki funkcioner u Titovom Politbirou i jedan od njegovih najdražih saradnika. Iako tada nije imao direktne veze s najvećim masakrima, u više prilika je jasno dao do znanja koliko mu se oni gade i koliko je ogorčen.” Tolstoj navodi Đilasove riječi: “Naši neprijatelji, koji su sarađivali sa zavojevačem ili su svoje sudbine povezali s fašističkim snagama

Organizovane i sistematske likvidacije zarobljenika kontrolisale su Ozna i Knoj. Obećanje da će biti suđenja protivnicima dao je Tito, ali ga je brzo pogazio Slovenci su šetali iznad stratišta Svjedoci koji o vremenu poratnog zla na prostoru Slovenije govore za ovaj feljton uveliko se slažu u jednom – masovne likvidacije su obavljene bez suđenja. A suđenja su bila, bar usmeno, obećana početkom maja za one za koje se sumnjalo da su “okrvavili ruke”. Iako, bar zasad, takav dokument nije izašao iz arhiva, oni koji su preživjeli slovenačku dramu vjeruju da je takvo obećanje dao upravo Josip Broz, koji ga je tako brzo i pogazio. Neki istoričari, naročito oni komunističke provenijencije,

Kosturi su sakriveni betonskim pregradama i zaliveni krečom. Nevinost nedužnih niko i dalje ne ističe, niti se utvrđuje krivica stradalnika Simo Dubajić devedesetih godina prošlog veka Po Sloveniji se decenijama hodalo po jamama, prepunim kostiju – kaže Ivan Pristovnik, bivši visoki funkcioner, a sada penzionisani slovenački policajac, za vrijeme obilaska brojnih grobnica u okolini Krena i Kočevskog Roga, koje su obilježene drvenim i metalnim krstovima. Na jednoj od njih, u podnožju obilježja piše na slovenačkom: “Naj bom še dolgo, dolgo, bakla nema”, u potpisu Janez Balantić. (“Neka bude još dugo, dugo, baklja nijema”). Opomenu u stihovima ispisao je slovenački sveštenik i pjesnik iz Kamnika. – Veoma često smo na ovom

Masovna ubistva nenaoružanih zarobljenika govore da je u pitanju ratni zločin. Likvidacije nisu urađene bez naloga Tita i njegovih najbližih saradnika Stratišta se nalaze širom Slovenije KARDELjEVA depeša, iz Beograda, Borisu Kidriču od 25. juna 1945, u kojoj tadašnji predsjednik savezne vlade nagoveštava da će najkasnije za tri nedjelje biti raspušteni sudovi nacionalne časti i da će vojni sudovi suditi samo vojnim licima, a sve ostalo redovni sudovi, da će biti proglašena nova amnestija, i da zato nema nikakvog razloga da se bude sporo u “čišćenju”, kao što je do tada bilo, jedan je od dokaza da je za masovna ubistva zarobljenih vojnika i civila poslije Drugog svjetskog rata, odgovorna

Prema najnovijim istraživanjima, u Sloveniji je u proleće 1945. ubijeno oko 80.000 ljudi, ratnih zarobljenika i civila Ako se pažljivo prate događanja u tom periodu, koja dobrim dijelom rekonstruišemo i na osnovu novinskih zapisa iz tog vremena, očigledno je da sve ovo nije moglo da se dogodi bez znanja čelnih ljudi partizanskog i komunističkog pokreta. Iako ima dosta kontroverzi, naročito u istupima Josipa Broza, nameće se neminovni zaključak da je njegova bila odlučujuća, kao i mnogo puta prije, a naročito poslije toga. Došao sam do podatka da je između 13. i 14. maja održan sastanak svih komandanata Armije i Ozne u Zagrebu, gdje se, po svoj prilici, razgovaralo o izbjeglima

U Andrićevom institutu u Andrićgradu danas je promovisana knjiga “Serbia”, koju su priredili Sanja Ćosić, Novo Tomić i Ratomir Damjanović. Profesor na Filozofskom fakultetu u Nišu Jovan Pejčić rekao je da se ova knjiga prvi put pojavila 1995. godine. “Reč je o delu koje okuplja ono što su strani autori o Srbima i srpskoj državi govorili od 19. veka do danas. Knjiga je obimna i sadrži tri tematska dela. Jedna je srpski narod, drugi srpska zemlja i treći srpska duhovnost”, istakao je Pejčić. On je naveo da su zastupljena uglavnom velika imena svjetske kulture i književnosti, koji su izbliza poznavali srpsku istoriju i koji su u svojim tekstovima htjeli da

Promovisan roman Srpsko srce Johanovo u Srebrenici Istina o srpskom stradanju nakon rata na Kosovu i Metohiji širi se u svijetu jer je prenose “srpska srca” koja su presađena stotinama ljudi, kao što je Nijemac Johan koji je saznao da je njegovo sadašnje srce pripadalo Srbinu Jovanu sa Kosova i o tome sada svjedoči, rekao je danas u Srebrenici autor romana “Srpsko srce Johanovo” Veselin Dželetović. Predstavljajući ovaj roman i srpska stradanja u miru, Dželetović, koji je porijeklom sa Kosova, naveo je da je ova priča nastala 2004. godine kada je prilikom posjete Kosovu i Metohiji upoznao Nijemca Johana koji je došao da vidi porodicu čovjeka čije srce mu je

Izdavačka fondacija Srpske pravoslavne crkve (SPC) Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke objavila je knjigu “Post i sveto pričešće u pravoslavnoj crkvi” blaženopočivšeg patrijarha srpskog Pavla. Proučavajući post i odnos pravoslavnih prema postu, patrijarh Pavle odgovorio je na savremene nedoumice vjernika, nastale usljed dugogodišnje “duhovne gladi” i nepoznavanja duhovnih vrijednosti srpskog naroda, saopšteno je na sajtu SPC. Šta je cilj i smisao posta, kada i kako treba postiti – samo su neka od pitanja savremenog čovjeka, čiji se odgovori mogu naći u ovoj knjizi. U knjizi piše da je post neprestano bdenje nad čistotom duše i tijela. “Post je promena uma i načina života kao evanđelski metod preporoda i preobražaja ljudskog bića”, navodi se

U Centru za kulturu i informisanje u Foči promovisana je knjiga “Mitropolit Sveti Petar Zimonjić 1866-1941”, čiji je autor sveštenik Ranko Bilinac. Knjiga je Bilinčev doktorski rad na Filozofskom fakultetu u Istočnom Sarajevu i predstavlja zbir istraživanja, članaka i arhivskih podataka o mitropolitu dabrobosanskom Petru Zimonjiću, koji je mučenički postradao 1941. godine, nakon što je u Sarajevu odbio da ispoštuje ustaško naređenje o ukidanju ćirilice. Mitropolit je odveden u logor Kerestinac u Hrvatskoj i tu je mučen, a najvjerovatnije je postradao na Velebitu, gdje je bačen u jednu od masovnih grobnica, rečeno je sinoć na promociji knjige. Profesor istorije crkve na Bogoslovskom fakultetu u Foči Dalibor Petrović rekao je da

U Doboju je sinoć predstavljena knjiga “Srpsko srce Johanovo”, autora Veselina Dželetovića koji na osnovu istinitog događaja svjedoči o stradanju Srba na Kosovu i Metohiji, trgovini ljudskim organima i onima čija dobrota ne poznaje vjeru i naciju. Dželetović je rekao da roman govori o zločinu nad srpskim civilima koji su “čerečeni” u periodu mira po dolasku UNMIK-a na Kosovo i Metohiju, kada je, kako je naveo, dozvoljen “lov na Srbe”. Autor opisuje istiniti događaj kada je bogati Nijemac, nakon što je dobio srce Srbina otetog na Kosovu, otkrio istinu o trgovini ljudskim organima. Nijemac je, nakon ovog saznanja, usvojio sina Srbina čije srce nosi i prešao u pravoslavlje. “Istina je

Zbog velikog interesovanja, specijalna predavanja o enciklopediji Catena mundi biće održana u Republici Srpskoj, Sloveniji i Austriji.   Banja Luka Čast nam je da Vas pozovemo na svečanu promociju enciklopedije Catena mundi, koja će se održati 18. februara u 19 časova u Banskom dvoru u Banjoj Luci. Govore: Boško Obradović, urednik u IK “Catena mundi” Ratko Dmitrović, novinar, glavni i odgovorni urednik i direktor ”Večernjih novosti” iz Beograda prof. dr Radivoje Kerović, predsjednik Filozofskog društva Republike Srpske dr Miša Đurković, naučni saradnik na Institutu za evropske studije iz Beograda Branimir Nešić, direktor IK “Catena mundi” Dušan Bastašić, predsjednik udruženja ”Jadovno 1941.” iz Banjaluke Nebojša Mastilović, autor duhovne muzike i član grupe ”Pirg” iz Beograda Program

Pozivamo Vas, na promociju petog  broja  “Kninske Krajine” i  knjige “Riđane i bratstvo Trifunovića“, prof. Mirka Trifunovića u izdanju SKD Zora Knin-Beograd.   Promocija će se održati 13. februara u 17 sati u Domu RVI Srbije u Beogradu, Savski trg 9 (kod Željezničke stanice).   U uvodnoj rubrici Kninske Krajine 5, “Kalendar”, je podsjećanje da su 2015, godišnjice nekoliko događaja iz istorije Kninske Krajine, Sjeverne Dalmacije i Tromeđe Dalmacije, Like i Bosne.   Navršava se četiri  vijeka od  1615, kada je osnovana Bogoslovija Sveta tri Jerarha u manastiru Krka (proslava u Kistanjama biće održana na Preobraženje, 19. avgusta ove godine).   U ljeto 1875. je počeo srpski ustanak na Tromeđi Like, Bosne i Sjeverne Dalmacije,  odbori za pomoć

Deo hrvatske javnosti knjigu profesorke Zlate Bojović „Istorija dubrovačke književnosti” protumačio kao „iredentistički, imperijalistički pokušaj uzimanja ne samo tuđe baštine, već i tuđe teritorije” U Hrvatskom saboru žučno se raspravljalo o knjizi prof. dr Zlate Bojović „Istorija dubrovačke književnosti”, u izdanju „Srpske književne zadruge”, u kojoj se, kako je rečeno, dubrovačka književnost i njeni pisci Držić, Gundulić i ostali, proglašavaju srpskim. Prošle nedelje, poslanik Frano Matušić zatražio je od premijera Zorana Milanovića da se izjasni da li je pročitao ovo delo, i da li je na sednici vlade reagovao povodom „imperijalističkih težnji srpske naučnice”. Snimci iz Hrvatskog sabora, uz izjave hrvatskih naučnika, emitovani su u emisiji „Pola ure kulture”, preksinoć