VEČERNjIM bogosluženjem u Crkvi Bogorodice Ljeviške u Prizrenu, predavanjem na temu „Hiljadu godina Prizrenske eparhije“, liturgijom u Sabornom hramu Svetog velikomučenika Georgija koju je episkop raško-prizrenski Teodosije služio sa arhijerejima Srpske pravoslavne crkve, tokom protekla dva dana Eparhija raško-prizrenska proslavila je hiljadugodišnji jubilej, od prvog pisanog spomena eparhije. Ova eparhija se u pisanom zapisu prvi put spominje u hrisovulji vizantijskog cara Vasilija Drugog, 1019. godine, kada je ušla u sastav Ohridske arhiepiskopije, dok je krajem 18. veka, spojena sa Raškom u Eparhiju raško-prizrensku. – Prizrenska eparhija se u periodu od 1019. do 1219. nalazila pod jurisdikcijom Ohridske arhiepiskopije. Car Vasilije II je odmah po osvajanju Ohrida izdao tri povelje ohridskom

Većini je malo poznato da pregovori sa Albancima traju već dugo godina, a početak tih pregovora datira još iz davne 1911. godine. Naš glavni pregovarač je čovek sa priložene fotografije – Vojsilav Tankosić. On je u tradicionalnoj srpskoj nošnji iz Stare Srbije otišao na pregovore. U pregovorima je odneo nedvosmislenu pobedu, pa se zatim u njoj ponosno slikao ispred kuće albanskog vojskovođe sa kojim je pregovarao. Zašto sa puškom i opasanom bombom i kako je znao da je iz ovih „pregovora“ sigurno odneo pobedu, saznaćete u sledećih nekoliko rečenica. Pre sukoba sa Turskom i početka konačnog oslobođenja srpske teritorije od dugogodišnje okupacije pomenute države, Srbiji je veoma bilo bitno da

Pod naslovom “Nasilje i nesnošljivost prema Srbima”, Srpsko narodno vijeće popisalo je niz slučajeva nasilja, nesnošljivosti i govora mržnje koji su se kroz 2014. godinu događali u Hrvatskoj. U uvodu ovog šokantnog materijala, iz Srpskog narodnog vijeća ističu kako je primjetno da su se necivilizacijske pojave od 2012. godine proširile cijelom Hrvatskom. Slider ubi Srbina Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 08. oktobra 2015. godine. Tom trendu “značajno je pridonio društveno-politički kontekst koji se od dolaska koalicije predvođene SDP-om na vlasti, a potom i nakon pridruživanja Hrvatske EU, sve više radikalizira i poprima revizionističko-desničarska obilježja”. Ovaj izvještaj, koji upozorava na novu fašizaciju hrvatskog

Na današnji dan, 13. decembra 1955. godine, umro je Episkop bački Irinej Ćirić, jedan od najznačajnijih arhijereja SPC u prošlom veku. Iz zloglasnog mađarskog koncentracionog logora Šarvar spasao je 2.800 dece, a umro od batinanja. U godini koja je na izmaku navršilo se šezdeset i dve godine od upokojenja episkopa Irineja Ćirića (1884-1955), jednog od najznačajnijih i najtragičnijih arhijereja SPC ne samo svog doba, no celog prošlog veka. Na čelu Eparhije bačke Ćirić je, naime, bio tokom Drugog svetskog rata, kada je ona, okupana u nevinoj srpskoj krvi, bila pod mađarskom okupacijom. To će ga, docnije, praktično koštati života. – Posle rata, komunističke vlasti su ga zbog navodne saradnje sa

Veliki naučnik Milutin Milanković, prema kojem su nazvani neki od kratera na Mesecu i Marsu, neće dobiti bistu ispred Treće gimnazije u Osijeku zato što je Srbin. Osiječka Gimnazija ima praksu da postavlja biste slavnih učenika. Ali, ta čast ne može biti ukazana i Milankoviću. Dvojici poznatih učenika osiječke Treće gimnazije Miji Kišpatiću, koji se bavio prirodnim naukama, i Milutinu Milankoviću, geofizičaru i astronomu, date su različite počasti. Kišpatiću će biti postavljena bista ispred ove slavne osiječke srednje škole, u Parku hrvatskih velikana. Milankoviću u čast upriličen je naučni skup povodom 60 godina od njegove smrti u njegovu rodnom Dalju, nadomak Osijeka. I to je sve. Antun Tucak, predsednik Organizacionog

Reprezentativac Bosne i Hercegovine Ognjen Vranješ nije doputovao u Zagreb na utakmicu svog Anderlehta protiv Dinama u Ligi Evrope. Prema informacijama iz Belgije, Vranješ nije povređen, već je odluka kluba da ne doputuje zbog čestih ispada koje pravi. On je samo jedan od mnogih fudbalera Anderlehta koji neće igrati na “Maksimiru” i jedan od razloga za to je verovatno tetovaža četničkog vojvode Momčila Đujića koju ima na ruci. U redovima belgijskog predstavnika verovatno nisu želeli da rizikuju probleme i incidente u Zagrebu. Izvor: B92

Zbog masovne tučnjave koja se dogodila u bjelovarskom noćnom klubu ‘Tilt’ u subotnjim noćnim satima, naprasno je prekinut koncert srpskog pop-folk pevača Mitra Mirića koji je onde nastupao. Prema informacijama kojima raspolaže portal bjelovar.live u tučnjavi su sudelovali gotovo svi gosti kluba među kojima su se našli i policijski službenici u civilu što im je i službeno potvrđeno iz PU bjelovarsko–bilogorske. bjelovar.live u posedu je i kratkog video snimka te večeri. Snimak je navodno nastao odmah nakon što su brojna policijska vozila blokirala deo ulice ispred noćnog kluba u koji su prvi uleteli pripadnici Interventne jedinice. Bjelovar navodno već dugo nije imao prilike videti tučnjavu takvih razmera poput one koja

Deljenje lekcija o prošlosti uvek je najlakše, ali treba prvo krenuti iz vlastitog dvorišta. Pogotovo ako te lekcije dolaze iz Hrvatske. U SRBIJI i dalje nema političke volje za suočavanjem sa prošlošću, tvrdi šefica hrvatske diplomatije Marija Pejčinović Burić, što neki tumače i diskretnom najavom moguće nove hrvatske blokade u pregovorima Srbije i Evropske unije. Ne prve, jer Hrvatska je i do sada u više navrata blokirala komšije, uz sve zvučne najave kako će zdušno podržavati put Srbije u ujedinjenu Evropu. Da ta konstatacija dolazi od Angele Merkel, nemačke kancelarke, koja je ceo svoj život kroz bavljenje politikom imala sasvim jasan, krajnje kritičan stav o nemačkoj prošlosti i najcrnjem vremenu

Zoran Erceg rekao da kao građanin Hrvatske ima pravo da iskaže svoj stav prema bilo kojoj političkoj opciji pa tako i prema nekadašnjem predsedniku Hrvatske. Ratni veteran iz Splita, Zoran Erceg, koji je pretučen na skupu povodom otkrivanja spomenika, Franji Tuđmanu, zbog povika da je prvi predsednik Hrvatske zločinac, kaže da kao neko ko se borio u ratu nije mogao da dozvoli da se osobi koja je toliko zla nanela hrvatskom narodu podiže spomenik, da se glorifikuje njegov lik i delo i njegovo političko nasleđe. Erceg je za regionalnu N1 tv rekao da je iza Tuđmana ostalo puno nesreće, mrtvih, jako puno zločina koje je, kako kaže, on direktno ili

Na fasadi zgrade zadarskog veća mesnog odbora osvanuo je grafit “Ubi Srbina”, koji je jedan Zadranin prepravio, dodavši slovo “lj”, pa je grafit pretvoren u “Ljubi Srbina”. ZAGREB – Na fasadi zgrade zadarskog veća mesnog odbora osvanuo je grafit “Ubi Srbina”, koji je jedan Zadranin prepravio, dodavši slovo “lj”, pa je grafit pretvoren u “Ljubi Srbina”. “Ne trpim govor mržnje i zato sam sinoć ispravio grafit. Puno je lepše gledati poruke ljubavi, nego poruke mržnje ili kako bi to Zadrani rekli – mosa bavlju”, napisao je Zadranin Jure Zubčić pored fotografije ksenofobnog grafita koji je popravio, prenosi hrvatski portal Index.hr. Portal navodi da je “nimalo maštovit, ali i nepismen”, grafit

Muke beogradske porodice koja živi u dvorištu crkve. Ugovor o korišćenju objekta imaju čak od 1955. DRUŽBA sestara milosrdnica iz Zagreba tužila je Branka Mirkovića, njegovu ženu i maloletnog sina, tražeći da se isele iz kuće u kojoj je Branko rođen i živi celog života. Kuća se nalazi u dvorištu Crkve Svetog Antuna, na beogradskoj Zvezdari. – Moj otac Željko uselio se u ovu kuću od blata, koja je tada imala 34 kvadrata, još 1948. Došao je iz Slavonskog Broda i služio je u crkvi. Prvi ugovor o korišćenju stana je iz 1955, mada se očevo ime pojavljuje na spisku stanara još 1948. – kaže Mirković. Prema papirima do kojih

Na osnovu svih knjiga koje sam pročitao, a nije ih malo, znam samo jednu stvar: kroz istoriju smo imali samo jednog saveznika, a to je Rusija. I ne zbog toga što smo braća nego, između ostalog, i što je to bio njihov interes. Emir Kusturica u razgovoru za „Blic“ na Mećavniku, napravljen na Dan republike, jubilej pretposlednje od svih počivših Jugoslavija, priča o nekadašnjem stanju u bivšoj državi, Slobodanu Miloševića, odnosima Srbije sa Rusijom. “ …skrati jezik, mogu te čuti“. Dan republike! Nisam o tome razmišljao, ali sam jedan od onih koji su do kraja slavili taj dan. Sjećam se, jednom sam ga proslavio sa nekoliko drugova – jedan od njih

Momci srpski iz Stare Srbije, Makedonije i Zete neće junaštvom izostajati iza braće iz Šumadije i Crne Gore. Aktuelna crnogorska vlast diči se priznanjem lažne države Kosovo* i poručuje kako je otimanje južne srpske pokrajine „završena stvar“, što je u potpunoj suprotnosti sa politikom i stavovima koje je imala kraljevina Crna Gora. Tako je kralj Nikola više puta isticao ulogu Crne Gore u oslobađanju, kako je navodio, Stare Srbije. Prenosimo odlomak govora kralja Nikole, u Skupštini Crne Gore na Cetinj, nakon pobjeda u Balkanskom ratu i oslobođenja Kosova i Metohije od turske okupacije: „Bog je podario napaćenoj srpskoj duši slogu i slobodu za kojom je toliko vjekova vapila. Crna Gora i Srbija

Priča o Vladeti Milićeviću, važnom obaveštajcu prve Jugoslavije. RANI prepodnevni sati na južnoj železničkoj stanici “Zid banof” u Beču, 14. januara 1929. godine. Najavljen je dolazak voza iz Zagreba. Dvojica gospodina u redengotima koji neodoljivo podsećaju na ogrtače viših oficira bivše Austrougarske vojske pogledima traže spavaća kola. Prvi je Stjepan baron Sarkotić od Lovćena, habzburški general-pukovnik, a drugi, mlađi po činu, Ivan fon Perčević, potpukovnik. Obojica su ostala upamćena po strahovitim zločinima nad srpskim življem u Prvom svetskom ratu. Sa nestrpljenjem očekuju svog istomišljenika, Antu Pavelića, koji je šestog dana po uvođenju diktature kralja Aleksandra Karađorđevića odlučio da beži iz zemlje. Na susretu bivših bečkih časnika, sa čovekom koji će

Književnici veličaju „heroja nad herojima” i „kormilara nacije”. Političari porede ono što je on uradio sa delima Bizmarka i Čerčila. Slikari ga slikaju kako kao Bog silazi s neba ispred svetog horizonta. Bezbrojni umetnici veličaju ga na bezbrojnim proslavama: na Dan oružanih snaga, na Dan domovinskog rata, na Dan palih heroja, na Dan pobede, uvek postoji neki povod da se izrazi zahvalnost „velikom sinu hrvatskog naroda”. Istina, neki su ti datumi proslava sada ujedinjeni, ali Franjo Tuđman, bivši komunista i general JNA, prvi predsednik Republike Hrvatske izvan Jugoslavije, šef partije HDZ, vrhovni komandant hrvatske vojske, nekadašnji predsednik „Partizana”, počasni predsednik svih mogućih fondacija i udruženja i dalje je otac svih

Od područja na kojima su Hrvati u većini Italiji su pripali ”samo” Istra, Zadar te kvarnerski otoci, Lastovo i Palagruža. Da nije stvorena Jugoslavija, realno je pretpostaviti da bi od hipotetičke samostalne Hrvatske Italija otela znatno više, vjerovatno cijelo Hrvatsko primorje i Dalmaciju (a i Srbija bi uzela ono što je smatrala da je njen dio) Dana 1. decembra, u subotu, bilo je tačno sto godina otkako je nastala prva jugoslovenska država – isprva službeno Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, a kolokvijalno prva (monarhistička, karađorđevićevska) Jugoslavija. Danas, više od četvrt vijeka otkako je nestala i druga (socijalistička, Titova) Jugoslavija, naoružani nak­nadnom pameću, ali i dalje emotivno određeni prema toj državi

Po­vo­dom od­lu­ke da se po­dig­ne spo­me­nik kra­lje­vi­ma Pe­tru i Alek­san­dru Ka­ra­đor­đe­vi­ću že­lim da iz­ne­sem svo­je mi­šlje­nje. Sma­tram da spo­me­ni­ku ni­je me­sto iz­me­đu dva dvo­ra, iz pro­stog raz­lo­ga što su tu ubi­je­ni i ma­sa­kri­ra­ni kralj Alek­san­dar i kra­lji­ca Dra­ga Obre­no­vić. Na ža­lost, me­sto gde se to do­go­di­lo ni­čim ni­je obe­le­že­no, a tre­ba­lo bi. Mo­žda bi nji­ma tre­ba­lo po­di­ći spo­me­nik. Ta­ko­đe bi bi­lo do­bro da se bo­lje obe­le­ži i me­sto na ko­jem je ubi­jen knez Mi­haj­lo. Mi­slim da 90 od­sto Be­o­gra­đa­na ne zna gde su sa­hra­nje­ni knez Mi­loš, Mi­haj­lo i dru­gi Obre­no­vi­ći. Autor: Bran­ko Vi­do­vić, Be­o­grad Izvor: Politika Vezane vijesti: Predata inicijativa za podizanje spomenika kralju Petru I i kralju Aleksandru I Karađorđeviću

Otvorena izložba u zgradi Magistrata, odakle su kretale srpske komande u revolucionarnim godinama 1848-1849. Pančevo – „Proleće naroda” – revolucionarna 1848–1849. godina zahvatila je sredinom 19. veka čitavu Evrope, a posebno odjeknula na teritoriji koju je obuhvatao deo Kraljevine Ugarske. Srbi su se pridružili revoluciji tražeći jednakost i svoje mesto pod suncem, ravnopravnost da ispovedaju svoju veru i neguju svoju kulturu, a Pančevo bilo centar vojnih operacija srpskog pokreta. U zgradi nekada Magistrata, sedišta Okružnog odbora odakle su kretale sve komande, upriličena je povodom 170 godina revolucije, Majske skupštine i prvog pominjanja Srpske Vojvodine kao političko-teritorijalna jedinice, izuzetna postavka originalnih dokumenata, umetničkih radova, slika… „Pančevo u Revoluciji 1848–1849.” zajednički su priredili

Izveštaj Unmika o „Žutoj kući“ imamo u arhivi Radne grupe, a imao ga je i Dik Marti, kao i Karla del Ponte kada je pisala svoju knjigu. Znači, on jeste bio zataškavan svojevremeno, ali smo uspeli da dođemo do toga, otkriva za Sputnjik Milovan Drecun, predsednik Odbora za KiM Skupštine Srbije. Kopija poverljivog izveštaja Unmikove kancelarije za nestala lica od 18. juna 2004. godine, koji je objavio medijski centar „Ruski ekspres“, a iz kog proizilazi da je ekipa Unmikovih istražitelja i forenzičara bila na licu mesta u „Žutoj kući“ u okolini Burelja na severu Albanije i tamo prikupila određene dokaze važne za dalju istragu trgovine ljudskim organima Srba sa Kosova i Metohije u periodu od 1998. do 2001. godine, nije nepoznat srpskim

Dok se ovih da­na za­tr­pa­nim isto­rij­skim go­di­šnji­ca­ma tra­ži i od­go­vor na pi­ta­nje šta nas je to sna­šlo u po­sled­njih sto go­di­na, stal­no sam pod uti­skom da ana­li­ti­ča­ri pre­vi­đa­ju či­nje­ni­cu da su u tom pe­ri­o­du bal­kan­ski na­ro­di pro­la­zi­li kroz evo­lu­cij­ski pro­ces kroz ko­ji su ne­ki evrop­ski na­ro­di pro­šli pre nas. Ako po­đe­mo od evo­lu­cij­ske te­o­ri­je o na­šoj vr­sti, ko­li­ko se se­ćam, po­či­nja­la je sa gru­pom zva­nom hor­da, na­sta­vlja­la ple­me­nom pa dr­ža­vom, da bi se da­nas na­sta­vi­lo pre­ko EU (ne­kom za­jed­ni­com dr­ža­va). Uz to bi tre­ba­lo do­da­ti i Du­či­će­vu de­fi­ni­ci­ju otadž­bi­ne „da ona ni­je ni tlo ni va­zduh, već duh na­ro­da”, kao i vla­da­ju­ću pa­ra­dig­mu svih na­ro­da sve­ta (kao ne­ki vid ko­lek­tiv­ne