Skočite na sadržaj
U manastiru svetog prvomučenika i arhiđakona Stefana u Slancima u nedelju 12.05.2019 godine reč su imali članovi udruženja Jadovno 1941 dr. Dušan Bastašić i Nikola Milovančev na temu „Pokolj Srba 1941-1945 godine“ Izvor: SLOBODNA HERCEGOVINA
Andrija Artuković je 13. maja 1941. godine dao zeleno svjetlo za genocid nad Srbima, Jevrejima i Romima… Samo u prvih sedam mjeseci ustaške vlasti prekršteno je oko 100.000 pravoslavnih, otvoren konclogor Jasenovac i počele deportacije Srba Ministar unutrašnjih poslova Nezavisne Države Hrvatske /NDH/ Andrija Artuković je 13. maja 1941. godine propisao “Provedbenu naredbu o ustrojstvu i poslovanju ravnateljstva za javni red”, čime je van zakona stavljeno oko dva miliona Srba i desetine hiljada Jevreja i Roma. Ta naredba iskorištena je kao pravni osnov za genocid koji je uslijedio, a na osnovu nje Srbi su proganjani, ubijani, prekrštavani i protjerivani. Otvoren je koncentracioni logor Jasenovac, ljudi su ubijani bez suđenja i
U Gradskoj biblioteci, ulica Dunavska 1, Novi Sad, u sredu 15. maja 2019. godine, u 19 časova, biće održana projekcija filma „Irodovi sinovi“ u produkciji Fondacije „Prijatelj Božiji“. O filmu će govoriti autor scenarija, publicista Hadži Bratislav Nikolić. Pozdravna reč: Batrić Ćalović, zamenik predsednika Udruženja „Obilić 1912-1918 “ Novi Sad. Organizatori proekcije filma su Udruženje ratnih dobrovoljaca 1912-1918 njihovih potomaka i poštovalaca „Obilić 1912-1918“ Novi Sad i Gradska biblioteka u Novom Sadu. Voditelj programa će biti Vesna Živković, urednik kulturnog programa Gradske biblioteke u Novom Sadu. Film „Irodovi sinovi“ je dokumentarno-analitička priča o genocidu nad srpskim narodom u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, koji je kroz minule decenije prikrivan, izlagan političkom embargu, zabranama i cenzuri. Nigde
U „Glasu Srpske“ sam pročitao intervju dr. Dušana Bastašića u kojem je istaknuto da stradanje srpskog naroda u Hrvatskoj bude imenovano POKOLj. Ovo ime odgovara stradanju najvećeg diječa srpskog naroda. Primjer: U mom rodnom mjestu Divoselu, 5. avgusta 1941. godine u zbjegu na Kruškovačama pobijeno je, najviše poklano, 907 mještana. Na najvećoj grobnici poklanog naroda napravljen je 1956. godine spomenik na kojem je pisalo: „Na ovom mjestu su ustaški zločinci 5. avgusta 1941. godine ne razlikujući dijete od odraslog i ženu od muškarca uz neobično mučenje pobili 907 ljudi, žena i djece.“ Tu mi je zaklana majka, braća Dmitar i Dušan, sestre Milica i Desanka i dosta rodbine. Ovaj pokolj
Istoričari usvojili novi termin za ustaško zatiranje Srba Sistematski državni zločin koji je nad pravoslavnim Srbima tokom Drugog svetskog rata počinila Nezavisna Država Hrvatska nazvan je – Pokolj. Ovom terminološkom odrednicom srpski narod pridružio se jevrejskom, koji je svoj genocid nazvao Holokaustom, odnosno romskom, koji svoje stradanje naziva Porajmos. Da zatiranje Srba u NDH dobije svoj termin i preciznu definiciju izborilo se Udruženje “Jadovno 1941”, koje je u izbor naziva i njegovu upotrebu uključilo i istoričare i istraživače. Novi termin u ponedeljak je promovisan u Beogradu, uz ocenu da su Srbi poslednji narod – žrtva genocida koji nije izabrao terminološki naziv za svoju golgotu. – Genocid nije najprikladniji izraz za
Udruženje „Jadovno 1941.“ organizuje konferenciju za medije na temu: „POKOLj“ Terminološka odrednica za Genocid počinjen nad pravoslavnim Srbima od strane Nezavisne Države Hrvatske Institucije srpskog naroda, naučna i stručna javnost kao i srpsko društvo u celini, do sada se nisu terminološki odredili prema zločinu Genocida koji je počinjen nad pravoslavnim Srbima od strane Nezavisne Države Hrvatske. Motivisani i vođeni navedenim činjenicama a želeći istaknuti važnost ovog pitanja, Skupština udruženja Jadovno 1941. iz Banjaluke odlučila je da zločin Genocida počinjen nad pravoslavnim Srbima tokom Drugog svetskog rata od strane Nezavisne Države Hrvatske imenuje kao Pokolj. Na konferenciji će biti predstavljen i obrazložen integralni tekst odluke koji pored ostalog sadrži definiciju ovog
Zovem se Milan Počuča. Živim sam u Bačkoj Topoli od aprila 1994.g. Ćerka i sin, sa svojim porodicama, žive u Beogradu i N. Sadu. Uzgred, suprug ćerke je stasavao i školovao se kao izbjeglica, uglavnom sam, jer i roditelji (izbjegli iz Drvara), u borbi za golo preživljavanje, nisu bili u mogućnosti da mu pomognu. Šira porodica, kao uostalom kod svih Ličana, živi rasturena po cjelom zemaljskom šaru, kao račija djeca. Mjesto i vrjeme rođenja, 1939. g. Divoselo, Općina Gospić, Kraljevina Jugoslavija. Kao i sam taj prostor sudbina čudna, jedinstvena i ne baš uobičajena. Visočica Potičem iz seosko pečalbarske porodice. Tragična sudbina Srba se na izvjestan način na najslikovitiji način odrazila na nas. Otac ubijen poč. II. sv. rata. Obe bake
Institucije srpskog naroda, naučna i stručna javnost kao i srpsko društvo u celini, do sada se nisu terminološki odredili prema zločinu genocida koji je počinjen nad pravoslavnim Srbima od strane Nezavisne Države Hrvatske. Dok je genocid nad Jevrejima imenovan i planetarno poznat kao Holokaust (ili Šoa) a genocid nad Romima već decenijama poznat kao Porajmos, genocid nad srpskim narodom do danas nije imao prepoznatljivu i ekskluzivnu terminološku odrednicu. Motivisani i vođeni navedenim činjenicama a želeći istaknuti važnost ovog pitanja, Skupština udruženja Jadovno 1941. iz Banjaluke odlučila je da zločin genocida počinjen nad pravoslavnim Srbima tokom Drugog svetskog rata od strane Nezavisne Države Hrvatske imenuje kao: Pokolj S tim u vezi,
Sjećanje na antifašističko-ustaničko heroj selo Divoselo kraj Gospića iz Drugog svjetskog rata 1941 – 1945. godine, koga, na žalost , više nema. Piše: Gojko Matić Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 4. naprila 2017. godine. Proljetni dan nad Divoselom kao i svi dani vedri, svježi, prozračni, kotrljao se u sunčanim nitima i laganom povjetarcu silazeći s visina u seoska dvorišta i vrtove, zazelenjele i procvale voćnjake, unoseći nemirnu jutarnju radost u oči i srca naroda, a posebno djece. Potjerali smo goveda kao i obično prolazeći dugim selom koje se budilo iz jutarnjeg drijemeža i usput skupljali svoje drugove, druge dječake – pastire koji
Kroz istoriju, Čitluk, Medak, Počitelj, Ornice i Divoselo su se nekoliko puta dizali iz pepela, ali dvadeset godina od zadnjeg rata, oporavak još nije započeo Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 9. novembra 2015. godine. Dvadeset godina nakon rata, život se nije vratio u sela okolice Gospića. Čitluk, Medak, Počitelj, Ornice i Divoselo samo su neka od sela s bogatom, ali i tragičnom istorijom ličkog kraja, a danas su potpuno pusta ili ih od zaborava čuva nekoliko staraca koji se mogu izbrojati na prste jedne ruke. Divoselo, poznato po ličkim okama, danas je gotovo pusto. Rodno selo narodne herojke Nade Dimić je 1931. godine
Početak priče mogao bi se smjestiti u proljeće 1947.g. Tada se moja majka Jela Počuča, samnom i sa sestrom Ljubicom vratila u Zavičaj, na popaljenu i opustošenu očevinu, pošto je dala ostavku na dužnost šefa kuhinje u Dječijem domu u Novim Kozarcima –bivši Hajfeld.. Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 22. avgusta 2016. godine. Uz nešto malo stvari, donijela je i par fotografija –crno bjelih formata 9×12, koje je brižno čuvala sa dokumentima. U toku odrastanja, povremeno i dosta rjetko bi pričala o svojim stradanjima u toku II.sv.rata. Osnova priče bila je da smo prošli kroz sedam ustaških logora, uz kojekave kalvarije. Bila je
Na ubogom panju moga zavičaja, Ne čuje se pjesma veselja i žetve.[1] Divoselo, srpsko selo u opštini Gospić ušlo je u istoriju kao najveće stratište i grobnica srpskog naroda 05.augusta 1941. godine. Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 8. septembra 2018. godine. „Ni na jednom stratištu u Lici, pa ni jednog datuma u toku 2.svjetskog rata nije palo toliko žrtava kao u Divoselu 5. augusta 1941.godine. I ne samo po broju žrtava, nego i bestijalnosti i zločinačkoj strasti kakvom je počinjen“.[2] Danas, 70 godina poslije, tragajući po spaljenim ognjištima za onima koji su nekada živjeli u Divoselu, ne nailazi se na preživjele, niti
Tribina je održana u Domu ratnih vojnih invalida Srbije – Klub „Tesla“ ( Savski trg 9.) u petak, 28. jula 2017. Tribinu je organizovalo Udruženje Srba iz Hrvatske – Beograd zajedno sa drugim izbjegličkim i zavičajnim udruženjima izbjeglih i prognanih Srba iz Hrvatske, povodom 76. godišnjice od ilindanskih ustaških pokolja nad Srbima u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj. Na tribini su govorili: Dr Nikola Žutić, dr Momčilo Diklić, prof. Mile Rajčević, prof. Dušan Đaković i istoričar Nikola Milovančev. Naučni rad dr Nikole Žutića pod naslovom “Koncentracioni logor Gospić i srpski ustanak 1941.”objavljen je u časopisu “Srpska slobodarska misao” (Broj 1-3, Beograd, Januar-jun 2017. godine.) Pogledajte video zapis sa tribine: Vezane vijesti: Nikola
Bilo davno -tamo negdje, u sred Like, ko na dlanu Čudno selo ko iz bajke Bilo mu je čudno ime -tako neko…Divoselo Kao ćilim šarenica, malo gaja malo bara Puno vrela i Vrelina – i rakita i vriština…. Ko sa slike da je sašlo U to doba dično selo – puno cike prela sjela… Lijepih cura i dičaka – puno svega…. Blaga, sijena… Ispod ličkog plavog neba, kud se djelo Šta ga snađe, kud nestade Zna li neko – gdje je selo Divoselo Na prostoru gdje je bilo samo šuma i tišina, a puteljci i putaci svi zarasli…. Kud se nestade ovo selo Ne čuju se klepke, zvona, muk goveda
U Beogradu, 17. oktobra 2013, u zajedničkoj organizaciji Beogradskog kulturnog kluba i Istorijskog projekta Srebrenica, održana je Tribina: «Srpske žrtve u 20. veku – Istorija i sećanje». Kao poslednji govornik, Aleksandra Saša Kuprešanin, govorila je o Jadovnu i izgovorila svoju novu pjesmu „Molitva majci Bogorodici“, pjesmu rođenu na Jadovnu. Saša je član UG Jadovno 1941. Hvala ti Saša, čedo naše Jadovničko!
U Beogradu će se u petak, 25. novembra 2016. u 19 časova u Kripti Hrama Svetog Save na Vračaru, održati promocija knjige „Oreoli i senke – rasprave iz istorije Srpske Pravoslavne Crkve u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj 1941-1945. godine“ autora Radovana Pilipovića. Knjiga kroz 22 rasprave na različite teme pokriva martirsku istoriju Srpske Pravoslavne Crkve u Drugom Svetskom Ratu na prostoru Nezavisne Države Hrvatske, satelitske državne tvorevine Hitlerovog „Novog poretka“. Rasprave i studije se odnose na stradanje srpskog vernog naroda, zatim sveštenstva i episkopata, uspone i padove kulture sećanja kod Srba, kao i spontano razvijanje poštovanja prosijavših novomučenika u drugoj polovini XX veka. Neki radovi su bili objavljivani u crkvenoj i
U Crkvi Svetog Marka u Beogradu danas je služen parastos povodom 75 godina od genocida nad Srbima u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj /NDH/. Generalni sekretar Udruženja Srba iz Hrvatske Milojko Budimir rekao je novinarima da je povod za parastos sjećanje na ilindanski pokolj Srba od aprila do avgusta 1941. godine na području NDH, ali i stradanja Srba do kraja Drugog svjetskog rata. Budimir je istakao da još nema preciznog broja žrtava, čak ni za Jasenovac, kao najveći logor smrti u NDH, te da bi bili potrebni sati da bi se pobrojali svi zločini počinjeni nad Srbima u to vrijeme. “Pomenuću samo Velebit i Jadovno kao velika mjesta stradanja za vrijeme NDH,
U Crkvi Svetog Marka u Beogradu u subotu, 30. jula, prvi put biće služen parastos povodom 75 godina od genocida nad Srbima u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj /NDH/, najavljeno je danas u Beogradu na konferenciji za novinare Udruženja Srba iz Hrvatske. Generalni sekretar Udruženja Milojko Budimir rekao je da su povod pomena ilindanski pokolj Srba od aprila do avgusta 1941. godine na području NDH, ali i stradanja Srba do kraja Drugog svjetskog rata. Budimir je istakao da još nema preciznog broja žrtava, čak ni za Jasenovac, kao najveći logor smrti u NDH, ali je istakao da je u ustaškim pokoljima “nestalo Potkozarje, dijelovi Like, Banije, Korduna…, a Srbi su odvođeni i
Divoselo – spomen ploča Divoselo, srpsko selo u opštini Gospić, ušlo je svesno u ustanak protiv ustaške vlasti Nezavisne Države Hrvatske, zbog terora i zločina nad srpskim narodom. Danas, 70 godina kasnije, u Divoselu nema nijednog stanovnika. Selo, koje je pred sam Drugi svetski rat imalo blizu 3.000 stanovnika, danas je etnički očišćeno. Na spomeniku u Spomen-domu boraca NOR u Divoselu bilo je upisano 1.307 poginulih antifašista u toku Drugog svetskog rata, od rodnog Divosela, Kozare, Sutjeske, Neretve, Beograda, Sremskog fronta, pa do Trsta… Najveći zločin od naseljavanja Divosela, totalnog uništenja i likvidacije srpskog naroda u ovome selu, dogodio se 5. avgusta 1941. godine, kada je samo u nekoliko dana
Lički zavet Kažu da je Lika zemlja vukova: opora, neprijatna, siva. Zimi severni vetar sa snegom briše trag ljudi i životinja, raznosi u magli granicu brda i dolova – leti, pod užarenim nebom, pukotinom, zeva crvena zemlja, vrvi kamenjar zmijama, jetko miriše oštra i retka trava. Branili smo mi svoju Liku, slobodu i ponos, ne samo u „Balvan revoluciji“, već vekovima. A, onda su nas 1995. godine svetski moćnici ote- rali s naših ognjišta. Ali, ona lička cesta, kojoj je Li- čanin mlad i plećat često odlazio u svet i kojom se se i pogrbljen vraćao u zavičaj, u zemlju predaka svojih, če- kaće nas do sudnjeg
Poslije poraza Turske pod Bečom 1683 g. i njihovog povlačenja oslobođena je Lika. 1689.g. ispod Turskog stotinušezdeset godišnjeg ropstva i došla pod vlast Austrije. Oslobođenjem od Turaka prestala je potreba postojanja Vojne krajine. Povlačenjem Turaka jedan dio hrišćana iz Turske krajine odlazi s Turcima. Već 1690. godine javlja se novo naseljavanje tako Medak 1700.g. ima 110 kuća pravoslavnog stanovništva. Novo stanovništvo je naselilo iz raznih krajeva: iz Hrvatske krajine, od Otočca i Brinja…, neki dolaze od Kupresa, Glamoča, Sarajeva i drugih krajeva. U to vrijeme u Medak dolazi i sarajevski vladika Atanasije Ljubojević i osniva svoje vladičanstvo u Metku. On se zalagao za očuvanje krajiških povlastica i jedinstvo pravoslavnog naroda
Arhiv Srba u Hrvatskoj Arhiv Srba u RH svojim radom, a kroz arhivsko gradivo kao izvor povijesti, želi prikazati položaja Srba na ovim prostorima, kako bi to ostalo na uvid i budućim generacijama. Zahvaljujući dobroti pojedinaca Arhiv posjeduje lijepe zbirke gradiva koje se stalno popunjavaju. Gojko Matić uputio nam je jedan apel i ustupio je Arhivu sve svoje zapise i memoarsko gradivo o selima Divoselu, Čitluku i Ornicama. Dobiveno gradivo nije samo lokalna povijest, već iz njega dobivamo prikaz srpskog postojanja i tragedije na ovim prostorima. Željeli bismo mu zahvaliti, ponovivši njegov apel. Prije II svjetskog rata, Divoselo, Čitluk i Ornice bila su sela u kojima su Srbi na ovim
G. Gojko Matić ustupio je Arhivu Srba u Hrvatskoj svoje zapise i memoarsko gradivo o selu Divoselu. Željeli bismo mu zahvaliti, ponovivši njegov apel. Osnovna poruka, o kojoj javnost malo zna, a što bi se željelo istaknuti je da se 05.08.1941.g. u selu dogodio strašan zločin. Ustaše su izvršile masovan pokolj u kojem je stradalo 907 nevinih duša, žitelja sela Divosela, te susjednih Čitluka i Ornica. Mnoštvo ljudi okupljeno je u predjelu Kruškovače. Narod je došao, ne sluteći zlo. Kad je pokolj počeo, nastao je paničan vrtlog, uplašena lica, izbezumljena od straha, dozivanja i krici. Za g.Matića, živog svjedoka ove tragedije, tada dječaka od 12 godina, slika je ostala neizbrisiva. Sva ta tužna
U pripremi je knjiga prof. Mile Rajčevića: ” Divoselo, Čitluk i Ornice u vremenu i trajanju “. Uz saglasnost autora, prenosimo dio sadržaja u kome se navodi imenični popis žrtava. Jedan pjesnik rodom iz Like, u znak sjećanja na mučenike Jadovna, napisao je: „Na svakom mjestu, i s leva i s desna Sve vas, braćo, sretam i činim Vam pomen!“ Drugi pjesnik napisao je: „Da nikad zaborav ne padne na žrtve, od ustaške ruke palog miliona“. Hrvatske ustaše su u logor Jadovno odveli 100 Divoseljana, Čitlučana i Orničana gdje su likvidirani na najsvirepiji način bez ikakvog razloga, samo zato što su bili Srbi. Podaci o stradalim u logoru Jadovno uzeti
Ovih dana obišao sam selo Divoselo. Moja tuga i bol za nestalim narodom plemenitog, antifašističkog Divosela je neizmjerna. Sve je pusto, nigdje ništa, nema kuća ni ognjišta. Gdje je naše Divoselo, gdje su drage bake naše i djedovi s kosom bijelom, zar i oni život dadoše u plamenu s Divoselom. U Divoselu, tom velikom lijepom selu sa svojim zaselcima, uključujući Čitluk i Ornice, nekada je živjelo 2.800 stanovnika, a sada žive duše nema zbog ljudske nemani. Poznavao sam svaku kuću mog rodnog Divosela, tog divnog naprednog sela. Svaka obiteljska kuća bila je antifašistička tvrđava koja je tokom Drugog svjetskog rata ugostila na stotine znanih i neznanih antifašističkih boraca NOV-a i antifašista, bez obzira na
Da li će se učenici u Metajni zapitati ko su bila ta djeca i te majke i žene što su posljednje dane života provele u njihovim učionicama? Piše: Zorica Ćoković
Stradanja Srba Kusonjčana u Drugom svjetskom ratu vežu se za 13. 08. 1942. godine i to je najtužniji dan u istoriji ovog mjesta u blizini Pakraca. Na taj dan je
Udruženje Jadovno 1941. je formiralo Centralnu bazu žrtava, koju možete pretražiti unosom pojedinih podataka o žrtvama.
Odaberite godinu ili mjesec i pretražite sve događaje koji su se desili u tom periodu.
Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
