Stanite vi, verni malo u stranu. Vama se obraćamo svakoga Božića. Vi znate šta je milost i istina, pa se samo trudite da time život svoj osvetljavate. A sad hoćemo da progovorimo reč otpalim od vere naše, barjaktarima bezboštva, braći po krvi i jeziku no tuđincima po duhu i mislima. Vi zaglušiste svet vikom, da je vera opijum naroda, ali za dokaz toga ne pokazaste od svoje strane ništa drugo do krv, okove i tirjanluk. Zašto se nikad ne zapitaste: ako je vera opijum za prostake kako se njome opiše najslavniji filosofi: Dekart, Kant, Fehner, Solovjev? i mislioci kao Paskal i Mancioni? Ako je vera opijum za glupake, kako se

Slika Uroša Predića na kojoj je ovekovečen lik patrijarha Lukijana Bogdanovića, svedoči o dramatičnim godinama uoči ukidanja srpske autonomije u Vojvodini, ali i o nesrećnoj sudbini jednog od najmlađih poglavara SPC Srpski politički prvaci u Vojvodini, naročito predstavnici radikala, optuživali su ga za razbacivanje crkveno-narodnog novca i šurovanje sa ugarskim vlastima. Predstavnici ugarskih vlasti vršili su pritisak na njega da izmesti svoje sedište iz Sremskih Karlovaca u Budimpeštu i da uvede pomoćnog episkopa sufragana, sve kako bi ograničili njegovu vlast i odvojili ga od naroda. Patrijarh Lukijan Bogdanović (1867-1913) nije ispunio želje nijednih ni drugih: niti je predao narodnim predstavnicima na upravljanje bogato crkveno dobro u Dalju niti je ikada

Duhovno blago severoistočnog dela Niša koje datira još iz 12. veka, naći će se uskoro u dokumentarnom filmu Niš – Uoči najvećeg hrišćanskog praznika Božića potvrđeno je da se uveliko snima dokumentarni film o bogatom nasleđu severoistočnog dela Niša pod nazivom „Duhovno blago Panteleja”. Veliki deo grada na desnoj obali Nišave – Pantelej je prebogat istorijskom i kulturnom baštinom, a najviše je poznat po mestu susreta velikog srpskog župana Stefana Nemanje i nemačkog cara Fridriha Barbarose 1189. godine. Dvojica srednjovekovnih vladara sreli su se u porti crkve u Panteleju u vreme kada je nemačka vojska kroz ovaj deo Srbije prolazila na putu za Jerusalim, tokom trećeg krstaškog pohoda. Crkva u

Nepoznata lica su oskrnavila spomenik tako što su skinula krst sa ovog obilježja junacima u Mojkovcu, koji je ovih dana u znaku jubileja – 100 godina od čuvene bitke. Ovaj vandalski čin dogodio se juče na Bojnoj njivi gdje je prije 100 godina crnogorska vojska ispoljila nečuven primjer samožrtvovanja, pobijedivši daleko tehnički i brojno nadmoćniju vojsku Austrougarske imperije. Sa spomenika, kamene gromade na kojoj je uklesano “Mi smo pali da bi Crna Gora i Srbija živjele”, koji je nedavno obnovljen, skinut je krst. Predsjednik opštine Mojkovac Dejan Medojević najavio je uklanjanje krsta pravnim sredstvima, objasnivši da na spomeniku nikada nije bilo krsta. Svojim sugrađanima koju su oskrnavili spomenik mojkovačkim junacima,

Jugoslavija je za nas istorijski mrtva – rekli su slovenački intelektualci svojim srpskim kolegama dve godine pre Miloševićeve Osme sednice i četiri i po godine pre Tuđmanovog izbora za novog poglavnika Hrvatske, a Mihailo Marković, Ljubomir Tadić i Dobrica Ćosić su se tri sata kasnije u čudu pitali: jesmo li ih dobro čuli… Olako se … zaboravlja da je nogu prva povukla Slovenija, i to mnogo pre nego što su na političkom nebu iznad Hrvatske i Srbije zasijale zvezde Franje Tuđmana i Slobodana Miloševića. Još s jeseni 1985, dve godine pre Miloševićevog „krštenja“ na Osmoj sednici i četiri i po godine pre nego što Hrvati u Tuđmanu prepoznaju svog novog