Stavljanje na javnu raspravu izmena i dopuna Zakona o jeziku i pismima nailazi i na podršku i na osporavanja, koja su ponekad dosta oštra. Juče mi se javila novinarka jednog tabloida sa željom da prokomentarišem predlog izmena i dopuna Zakona, koje ona vidi kao nametanje ćirilice i zbog kojeg se pita da li Ministarstvo za kulturu zaista nema preča posla od bavljenja ćirilicom. Nisam joj ništa odgovorio, zbog pogrešno postavljenih i tendencioznih pitanja, ali se na jedan kasniji dobronameran predlog da kažem šta o tome mislim ne mogu oglušiti iako sam o statusu ćirilice više puta pisao, pa će ovo u neku ruku biti dopuna i sažetak onoga što sam

O predloženim merama Ministarstva kulture za zaštitu ćirilice, intervju za N1 je dao Momčilo Mirić, predsednik UO Udruženja za odbranu ćirilice “Dobrica Erić”. Gost u studiju je bio lingvista, profesor Ranko Bugarski. Mirić je podsetio da je još u septembru mesecu 2008. godine, vašingtonska Kongresna biblioteka, međunarodno telo za standardizaciju jezika i pisma – ovlašćena od ISO – međunarodne organizacije za standardizaciju, donela odluku da se do tada zvanično standardizovano međunarodno priznat srpsko-hrvatski i hrvatsko-srpski jezik sa svojim šiframa SRC i CRS i pismima ćirilicom i latinicom ukidaju i da se umesto njih uvodi hrvatski jezik sa šifrom HRV i pismom latinica i srpski sa šifrom SRB i pismom ćirilica.

IZJAVA ZA JAVNOST PREDSJEDNIKA SRPSKOG NACIONALNOG SAVJETA CRNE GORE Reagujući na izjavu Njegove svetosti patrijarha srpskog gospodina Irineja, predstavnici državnih institucija Crne Gore nijesu ni pokušali da demantuju navode Njegove svetosti o njihovom odnosu prema srpskom narodu i Srpskoj pravoslavnoj crkvi u Crnoj Gori. A kako bi i mogli kada su sve državne institucije u Crnoj Gori za Srbe zatvorene, kada su srpskom narodu pretpostavili sve manjinske zajednice, bez obzira da li ih ima jedan, pet ili sedam posto i tako im omogućili da imaju daleko veći i društveni i politički uticaj. Kada su preimenovali većinski srpski jezik, kada su ćirilično pismo u potpunosti zapostavili i eliminisali iz službene upotrebe,

Mediji su upravo kao i devedesetih godina odigrali ulogu branitelja domovine, ne samo pred evropskim fudbalerima nego i pred zakletim unutrašnjim neprijateljem. Piše: Heni Erceg „Biće to Oluja svih oluja!“, najavio je posljednju utakmicu u Moskvi reporter Hrvatske televizije i time tačno detektovao politički proizvedenu fudbalsku histeriju koja je imala sva obilježja one ratne od prije 23 godine kada je u akciji Oluja Hrvatska oslobodila svoj teritorij od mrskih srpskih građana. Nepodnošljiva atmosfera kolektivnog zanosa u kojoj je mučnu stvarnost, dešperaciju zbog socijalnog i ekonomskog kolapsa države potpuno preuzela fudbalska lopta, pretvorena je u konačnici u ridikulozni, populistički cirkus kojemu je osnovni ton davala politička elita. Ona koja je bezobzirno,