Epopeja u režiji Predraga Antonijevića. Melodrama o herojstvu, moralu i žrtvi našeg naroda u Velikom ratu. POSLE premijere u okviru programa centralne proslave kojom je Srbija 1. novembra obeležili sto godina od oslobođenja Beograda u Velikom ratu, film “Zaspanka za vojnike” reditelja Predraga Gage Antonijevića u petak veče je u Sava centru imao i bioskopsku premijernu projekciju. Istorijsku epopeju o herojstvu i žrtvi našeg naroda Antonijević je snimio po motivima “Srpske trilogije” Stevana Jakovljevića, scenario potpisuje zajedno sa Natašom Drakulić, a “Zaspanka za vojnike” danas stiže na repertoar bioskopa širom Srbije. Ovaj svojevrstan filmski spomenik generaciji naših predaka počinje scenom Nebojše Glogovca, koji u “Zaspanci” igra Seljaka koji otkopava kosti

Spomenik kralju Aleksandru Karađorđeviću biće podignut u centru Beograda, najavio je danas zamjenik gradonačelnika Beograda Goran Vesić. “Bio je glavnokomandujući tokom Velikog rata i istrajavao je sa srpskom vojskom do poslednjeg dana u svim velikim bitkama i povlačenju preko Albanije. Takođe, bio je prva žrtva fašizma u Evropi i zaslužuje da dobije spomenik u našoj prestonici”, rekao je Vesić, izrazivši nadu da bi to moglo da se bude realizovano naredne godine. Podsjetivši da je juče obilježeno stotinu godina od završetka Prvog svjetskog rata, Vesić je istakao da će se Beograd odužiti kralju Aleksandru tako što će mu podići spomenik, saopšteno je iz Gradske uprave. On je dodao da je predsjednik

U prvim mesecima Prvog svetskog rata (baš negde ovih dana navršilo se 102 godine od tih sudbonosnih događaja), Austrougarska vojska je poslala ultimatum odbrani Beograda tražeći bezuslovnu predaju. Odgovor koji je komandant odbrane srpske prestonice dao neprijateljima odjeknuo je ratnom Evropom! U prvim mesecima Prvog svetskog rata (baš negde ovih dana navršilo se 102 godine od tih sudbonosnih događaja), Austrougarska vojska je poslala ultimatum odbrani Beograda tražeći bezuslovnu predaju. Odgovor koji je komandant odbrane srpske prestonice dao neprijateljima odjeknuo je ratnom Evropom! Tokom celog septembra 1914. godine Beograd je bio pod jakom austrougarskom paljbom. Grad je bio potpuno razrušen, a šteta u svim delovima ogromna. Ipak, Srbi su i dalje

Izaslanik predsednika Srbije Nikola Selaković, gradonačelnik Užica Tihomir Petković i doskorašnji načelnik Generalštaba VS general Ljubiša Diković otkrili su juče u Užicu spomenik velikoj pobedi Srbije u Prvom svetskom ratu. Spomenik koji je sa postamentnom visok oko 7 metara postavljen je u kružnom toku i ubuduće će dočekivati sve one koji stižu u grad iz pravca Čačka odnosno iz pravca Beograda. Spomenik je delo vajara Svetomira Radovića a urađen je po uzoru na spomenik čiji je autor arhitekta Đorđe Jovanović i od koga je ostala samo jedna fotgrafija. Gradonačelnik Užica Tihomir Petković, podsećajući da je Užice u Balkanskim ratovima i u Prvom svetskom ratu izgubilo oko 3.000 ljudi, rekao je

Državna sekretarka Ministarstva Ženevjev Darijesek u četvrtak će predvoditi delegaciju na obeležavanju stogodišnjice oslobođenja Beograda. TOKOM četiri godine užasnih sukoba u Prvom svetskom ratu, 900 francuskih vojnika ginulo je svakoga dana. Da ne spominjemo milione ranjenih, onesposobljenih i osakaćenih. Bila je to trauma koju svaka zajednica i dalje nosi u sećanju kroz hiljade spomenika stradalima, pred kojima su Francuzi pozvani da se okupe 11. novembra. Vi ste, u Srbiji, izgubili skoro jednu trećinu vašeg muškog stanovništva tokom ovog strašnog sukoba, i bolje od bilo koga razumete značaj ovog pamćenja. To, u razgovoru za “Novosti”, ističe francuski državni sekretar Ministarstva vojske i član Vlade Francuske Ženevjev Darijesek, koja će predvoditi delegaciju

U januaru 1916. godine srpska vojska stigla je na Krf, a grčki zemljoradnik Janis Janulis iznemoglim srpskim vojnicima ustupio je svoju zemlju kako bi na njoj napravili vojni logor. Na njegovom imanju vojnici su se oporavljali nakon golgote koju su prošli u Albaniji. Oni koji nisu izdržali sahranjivani su, takođe na njegovom imanju. Ekshumacijom, godinama kasnije, otkriveno je da je na tom zemljištu kosti ostavilo 560 srpskih vojnika. Njihova tela prenesena su nakon ekshumacije na ostrvo Vid. Ovaj Grk je i tada naglasio, a njegovi potomci i danas to poštuju – to imanje ne sme da služi nijednoj drugoj svrsi. Beograđani su odali počast Janulisu, koji od danas dobija ulicu

U Spomen-hramu Svetog mučenika kneza Lazara i svih mučenika srpskih biće služen parastos za sve stradale, a potom slijedi otvaranje stalne muzejske postavke. Gradske organizacije Udruženja “Kraljevina Srbija” i Udruženja potomaka i poštovalaca ratnih dobrovoljaca 1912-1918. godine već niz godina organizuju obilježavanje 10. novembra – Dana sjećanja na oslobođenje Bijeljine i semberskog kraja od austrougarske okupacije. Taj dan je simbol i narodnom voljom izabranog puta ka ujedinjenju sa Kraljevinom Srbijom. Prema riječima predsjednika Udruženja “Kraljevina Srbija” Branislava Tomića, ovaj datum se između dva svjetska rata slavio nizom zvaničnih ceremonija, što je obnovljeno tokom posljednjih nekoliko godina. “I ove godine pripremamo bogat program proslave, te ćemo u Spomen-hramu Svetog mučenika kneza

Prilozi osvetljavanju pozadine napada na Aleksandra Karađorđevića. Predsednik Vlade Uzunović nije hteo da plati 20.000 dolara za obezbeđenje. BEOGRAD, 2. oktobra 1934. godine. Prestonica živi uobičajenim životom. Građani, pogotovo činovnici i oficiri, pripremaju se za sezonu slava i balova. Dnevni listovi punili su stupce o predstojećoj poseti kralja Aleksandra zemlji galskih petlova. Na dvoru vlada “putna groznica”, pakuje se garderoba. Kancelarija ordena inventariše odlikovanja koja će u Francuskoj lično uručiti jugoslovenski monarh. Daleko od očiju javnosti, u kabinetu ministra policije, Vladeta Milićević, šef kontraobaveštajne službe Jugoslavije, sa uzbuđenjem referiše Živojinu Laziću, prvom čoveku tog resora. Pokazuje mu dve kopije naredbi Ante Pavelića, predvodnika ustaške ekstremne organizacije, iz kojih su se

Ipak, istina je da je mesec dana ranije Regent Aleksandar lično odlikovao narednika Blagoja Krušića ordenom Zlatne karađorđeve zvezde sa mačevima. U knjizi „Vitezi slobode“ novinara „Politike“ Milana Šantića, objavljene davne 1938. više nego zasluženo mesto među koricama osvojio je i Blagoje Krušić. Autor je tekst o Krušiću počeo sa Naredbom načelnika štaba Vrhovne komande od 23. aprila 1917. u kojoj se iznose sva herojstva narednika Blagoja Krušića a na kraju naredbe lično vojvoda Bojović daje zaključak: „Narednika Krušića iznosim za primer i izvor junaštva i pohvaljujem ga celoj vojsci.“ Ipak, istina je da je mesec dana ranije Regent Aleksandar lično odlikovao narednika Blagoja Krušića ordenom Zlatne karađorđeve zvezde sa

Srbija je u Prvom Svjetskom ratu izgubila 1.247.435 stanovnika ili 28 posto cjelokupne populacije.  Priredio Đorđe Bojanić Ukupno je Srbija izgubila u Prvom svetskom ratu, prema podacima Konferencije mira u Parizu 1919., što vojnika što građana, 1.247.435 lica, odnosno 28 posto od celokupnog broja stanovnika koje je imala po popisu iz 1914. god. Srbija je u Prvom svetskom ratu pretrpela više nego ijedna druga učesnica tog rata. U Prvom svetskom ratu Srbija je mobilisala 852.000 vojnika, što je činilo 15 posto od ukupnog broja stanovnika ili 30 posto svih muškaraca. Srbija je izgubila 62 odsto muškog stanovništva od 18 do 55 godina, od čega je 60 odsto poginulo, a deset odsto je

Do 1914. godine veliki trgovački centar sa oko 14.000 stanovnika, Šabac je kraj globalnog sukoba dočekao sa upola manje stanovnika, da bi godinama kasnije u gradu živelo svega 1.300 stanovnika. Tim povodom jedan od profesora Šabačke gimnazije je rekao “ko je video Šabac, taj ne može da prašta”. Zverstvo okupatora, Sabornu crkvu pretvorenu u logor, kuće i njive razrušene bombama, ali i junaštvo ratnika Cerske bitke. Nijedan kraj naše otadžbine nije toliko propatio kao Šabac i Mačva u toku Velikog rata. Masovna silovanja “Ubeđen sam da je broj silovanih žena i mladih devojaka veoma veliki, a sudeći po onome što sam prilikom istrage video, mislim da ne grešim u konstataciji

Zašto je baš tokom nekoliko prethodnih godina vlast u Crnoj Gori toliko snažno i sa mnogo nerazumne strasti počela da kritikuje stupanje Crne Gore u sastav ujedinjene srpske i nešto kasnije jugoslovenske države? Ponekad mi se učini da je 1918. ustvari bila pre dve ili tri godine. Kao da četvrt veka kasnije nije nastupio Drugi svetski rat u kome su crnogorski separatisti praktično nestali pred dva jugoslovenska, u suštini srpska pokreta. Kako to da posle 1945. odnos prema ujedinjenju iz 1918. nikada nije bio tako negativan kao danas? Da li je moguće da oni koji su bliskost sa Srbijom potvrđivali više puta tokom šezdesetih, sedamdesetih i osamdesetih godina. Upravo oni koji su devedesetih prihvatili

Brnabić je rekla da su nam naši najslavniji preci pokazali dva puta – jedan da stalno žalimo i sažaljevamo sebe i drugi da damo sve od sebe, kao što su oni dali. Srbija je danas jača nego što je bila juče, a slabija nego što će biti sutra, poručila je predsednica vlade Ana Brnabić na otkrivanju spomenika Gvozdenom puku u Prokuplju, gde se obeležava stogodišnjica oslobođenja grada. U tom gradu, u koji su 1918. umarširale jedinice Prve srpske armije na čelu sa vojvodom Petrom Bojovićem, otkriven je spomenik Drugom pešadijskom puku srpske vojske, poznatiji po svom nazivu “gvozdeni”, koji je učestvovao u ratovima od 1912. do 1918. godine, a u

U Bečeju je danas otkriven obnovljeni spomenik kralju Petru Prvom Karađorđeviću. Akademik Matija Bećković rekao je da se period vladavine kralja Petra Prvog od 1904. do 1914. godine smatra najdemokratskijim u istoriji Srbije. “Kralj je upravljao, a nije vladao. Neka je čast i slava građanima i gradu Bečeju što o stogodišnjici Velikog rata podižu spomenik najvoljenijem srpskom kralju. Kad već ima spomenik u Parizu, na Jelisejskim poljima, nedaleko od trijumfalne kapije, neka ga ima i u Bačkoj, u Bečeju. Sin knežev, unuk voždov, otac kraljev, bio je vladar najsrećnije zvezde”, istakao je Bećković, koji je otkrio spomenik zajedno sa predsjednikom Skupštine opštine Bečej Nenadom Tomaševićem. Tomašević, koji je i predsjednik

Njegovo preosveštenstvo vladika šumadijski Jovan služio je danas Svetu arhijerejsku liturgiju i pomen u kraljevskom mauzoleju Crkve Svetog Đorđa na Oplencu povodom 84 godine od smrti njegovog veličanstva kralja Aleksandra Prvog, koji je ubijen u atentatu u Marselju. Nakon liturgije vijence na grob kralja Aleksandra položili su članovi porodice Karađorđević, predstavnici Krunskog savjeta, lokalne zajednice, Vojske Srbije i građani koji su se okupili da odaju poštu voljenom kralju, saopšteno je iz kancelarije Karađorđevića. Kralj Aleksandar Prvi mučki je ubijen tokom državne posjete Francuskoj u Marselju 9. oktobra u 1934. godine, a u atentatu je ubijen i francuski ministar inostranih poslova Luj Bartu. Kralj Aleksandar Prvi rođen je 16. decembra 1888.

Piroćanci i Francuski institut slave vek od završetka Velikog rata. Obeležavaju i 140 leta od prisajedinjenja ovog kraja Srbiji. Lokalna samouprava i Francuski institut u Beogradu – povodom veka od završetka Velikog rata i oslobođenja Pirota – organizuju tematsku izložbu pod nazivom “Naše uspomene – naša sećanja”. Postavka od nekoliko desetina autentičnih fotografija iz tog slavnog doba je otvorena 3. oktobra u galeriji “Čedomir Krstić”. Potom će biti i pred publikom u drugim srpskim gradovima, a 1. novembra – na dan oslobođenja prestonice u prvom ratu – moći će da je vide i Beograđani. Pomoćnik gradonačelnika Pirota Bojan Ranđelović kaže da će ljudi na krajnjem jugoistoku Srbije moći da vide

Pozorište Prijedor će u subotu, 6. oktobra, premijerno odigrati predstavu “Kolubarska bitka” rađenu po romanu Dobrice Ćosića “Vreme smrti” i dramatizaciji Borislava Mihajlovića Mihiza, najavljeno je danas na konferenciji za novinare. Glumac Dean Batoz rekao je da je ovo, nakon predstave “Sabirni centar”, druga premijera u 66. sezoni Pozorišta Prijedor. “Na najbolji način smo iskoristili novi tonski i svjetlosni park koji smo dobili zahvaljujući grady Prijedoru”, dodao je Batoz. Režiser Aleksandar Dunđerović kaže da je ovo kolektivni projekat koji je iznijelo Pozorište Prijedor, a u kojem učestvuju još i Narodno pozorište Republike Srpske, Beogradsko dramsko pozorište, dizajner svjetla iz Zagreba, dizajner tona iz Beograda i on koji predaje na Kraljevskoj

U susret obeležavanju stogodišnjice proboja Solunskog fronta. Okupili se potomci srpskih ratnika i grčki domaćini. Venci i cveće na svakom belegu stradanja. ZEMLjICE crna, budi im laka. A vi, deco, polako… Svaka stopa je, ovde, njihova. I kost. I krv je ispod. Stotinak potomaka i poštovalaca starih ratnika pristiglih iz Srbije, peške, lagano i u tišini pristupa spomen-ploči u Guviji, na Krfu, prvom pristaništu srpskog spasa i nade posle albanske golgote. U mukloj tišini polažu vence i cveće unuci i praunuci junaka, predstavnici udruženja koja neguju tradiciju ratnika. Onih koji su ispisali uzvišene lekcije borbe za slobodu porobljene otadžbine. Ovako je na Krfu, poslednjem utočištu srpske vojske i naroda, pred