Šabac – Planina Cer na kojoj se 1914. godine odigrala čuvena bitka, u kojoj je, u prethodnim balkanskim ratovima, potpuno iscrpljena vojska Kraljevine Srbije do nogu potukla brojniju i opremljeniju austrougarsku soldatesku, trebalo bi da postane trajni spomenar ne samo prvog velikog uspeha saveznika Antante već i celokupnog stradanja srpskog naroda i njegove velike pobede u Velikom ratu. Cer jeste već stotinu godina duhovna vertikala Srbije, ali je u svakom drugom pogledu bio skrajnut. Izgradnja memorijalnog kompleksa na ovoj izrazito šumovitoj planini, obrasloj cerom i grabom – koja se kao ostrvo izdiže na obodu panonskog basena – projekat je koji je podržao predsednik Srbije Aleksandar Vučić,  konačno će ispraviti ovu veliku

Komplet s ordenjem Karađorđeve zvezde, Belog orla, Jugoslovenske krune i Svetog Save, koji je bio u vlasništvu poslednjeg kralja Jugoslavije Petra Drugog, prodaje se po početnoj ceni od 30.000 evra. Među stotinama odlikovanja, koja će se 14. decembra naći na aukciji kuće „Andreas Tis” iz Nemačke, biće ponuđena i četiri ordena koji su bili u vlasništvu Petra Drugog Karađorđevića (1923–1970), saznaje „Politika”. Ordene Karađorđeve zvezde, Belog orla, Jugoslovenske krune i Svetog Save kolekcionari će moći da kupe možda već za 30.000 evra. Toliko iznosi početna cena kompleta koji, osim znamenja, sadrži i nekoliko ličnih predmeta i pisama, ali i pehar kojim su ova četiri odlikovanja nagrađena u SAD 1977. godine

Istoriografi već ceo vek pokušavaju da proniknu u ratnu 1915. i 1916. U Skadru počele međusobne optužbe o uzrocima stradanja vojske i naroda. U FANTAZMAGORIČNOJ kristalnoj kugli svekolikog sveta, nema granice između prošlosti, sadašnjosti i budućnosti, između smrti i života. U tamnim prostorima galaksija, iskrsavaju povremeno pokojnici kao živi i stvarni, kao i ljudi koji se kreću oko nas. Nismo li svedoci, baš ovih dana, koliko su ove reči velikog srpskog reditelja Saše Petrovića, zapravo, istorijski refren, često potisnut, poziv da ne zaboravimo na velika dela i velike žrtve predaka. Nije li sadržaj pisma francuskog predsednika Emanuela Makrona, upućenog u Beograd kolegi po funkciji, upravo njihova potvrda: “Znam koliko je

Spomenik će iz Umetničke livnice “Jeremić” u Vrčinu do Srpske Atine biće prevezen specijalnim transportom u pratnji policije. SPOMENIK kralju Petru Prvom Karađorđeviću u petak posle podne stiže u Novi Sad. Iz Umetničke livnice “Jeremić” u Vrčinu do Srpske Atine biće prevezen specijalnim transportom u pratnji policije, a već do večeri biće postavljen na mermerni postament na Trgu republike. Otkrivanje spomenika, kako je planirano, biće u nedelju na svečanosti obeležavanja 100 godina od prisajedinjenja Vojvodine Kraljevini Srbiji. Pripreme za ovaj važan, nesvakidašnji transport, prema rečima Slobodana Jeremića, počele su u četvrtak ujutru, premeštanjem spomenika iz livnice do puta odakle će, danas oko devet časova, kralj Petar Prvi “krenuti” prema Novom Sadu. – Nije bilo

Kći inženjera Fridriha Kriknera, Švajcarca nemačkog porekla, Lujza, rođena je u Beogradu 1865. godine. Šesnaestogodišnja devojka za koju su imućni roditelji imali velike planove leta 1881. godine, boraveći u porodičnom letnjikovcu u okolini Aranđelovca, na balu oficira upoznaje mladog potporučnika Živojina Mišića. Sa prvim taktovima koje je zasvirao orkestar mladi potporučnik Mišić je prišao Krinkerovima, duboko se poklonio i zamolio za dozvolu da igra sa Lujzom. Devojka je kažu, nevoljno ustala, a ni roditelji nisu bili oduševljeni kavaljerom. Ali, te letnje noći dogodilo se ne samo poznanstvo dvoje mladih, nego i ljubav na prvi pogled. Argumenti da je on seljački sin, da su plate poručnika male, a vojnici osuđeni na

Prateći različite dokumentarne emisije povodom obeležavanja stogodišnjice završetka Velikog rata, primetio sam da, nažalost, monumentalnih, sakralnih artefakata posvećenih našim stradalnicima, kako vojnicima tako i civilima, po zemljama okruženja, ima jako, jako malo, a i tamo gde ih ima, da su u lošem, zapuštenom stanju, prepušteni zubu vremena, zaboravu (čast izuzecima, poput Zejtinlika u Solunu, naravno). Mislim da je najmanje što Srbija kao država koja drži do sebe, poštuje svoje pretke, slavi heroje i odaje počast nevinim žrtvama, može i treba da učini, jeste da preko svojih diplomatsko-konzularnih predstavništava, a u saradnji sa zemljama u kojima se groblja nalaze, pokrene akciju uređenja svih postojećih grobalja sa našim stradalnicima iz Velikog rata.

Film obuhvata Cersku i Kolubarsku bitku, put preko Albanije. Priča o najvoljenijem srpskom kralju, ali i o običnim vojnicima, koji su zajedno proživeli pakao Prvog svetskog rata. Istorijska drama “Kralj Petar Prvi”, reditelja Petra Ristovskog, koja će premijerno biti prikazana 5. decembra u Sava centru, na velikom platnu će predstaviti priču i o najvoljenijem srpskom kralju, ali i o običnim vojnicima, koji su zajedno proživeli pakao Prvog svetskog rata. – Osnovna nit je griža savesti kralja Petra Karađorđevića, koji smatra da je rat mogao da se izbegne – kazao je, za “Novosti”, reditelj Petar Ristovski, na premijernom predstavljanju trejlera za ovaj film. – Kralj oseća svaku žrtvu rata na svojim

Nemački general August fon Makenzen posle osvajanja Beograda 1915. naredio je da se srpski branioci, njih 36, sahrane među nemačkim vojnicima. “Vojnici, vi ne polazite ni na Italijanski, ni na Ruski, ni na Francuski front. Vi polazite u borbu protiv jednog novog neprijatelja, opasnog, žilavog i oštrog. Vi polazite na Srpski front i na Srbiju, a Srbi su narod koji iznad svega voli slobodu i koji se bori i žrtvuje do poslednjeg. Pazite da vam ovaj mali neprijatelj ne pomrači slavu i ne kompromituje dosadašnje uspehe slavne nemačke armije.” Tako je u saopštenju pruskim ratnicima koji su 1915. godine prebačeni sa Istočnog fronta da se bore u Srbiji na položajima

„Niko nije za rat, nikome nije stalo do toga da stane pred topovsku ili puščanu cev, pred bombu i mitraljez, a ratuje. Zašto? E to zašto je neobjašnjivo”, pisao je Vuković Užice – Vojevao je hrabro za otadžbinu oficir Dragoljub T. Vuković (1880–1930), a kad bitke utihnu vodio ratni dnevnik. Beležnica je čuvana u porodici dugo posle Dragoljubove smrti, da bi je njegov sin Momčilo, kao knjigu „Golgota i vaskrs Srbije” (uz podnaslov „Očev dnevnik Prvog svetskog rata”), objavio u Minhenu 1979. godine. No ta knjiga nikad nije bila publikovana kod nas. Šest dnevničkih beležnica i Vukovićeve vojne zapise nastale u Vojsci Kraljevine Jugoslavije sačuvala je Momčilova poćerka Anamari Her. I

Ljubičasti cvet koji se 11. novembra nosi na grudima podseća na kraj Velikog rata, ali i na Nataliju Obrenović, ženu kralja Milana i majku Aleksandra, poslednjeg srpskog vladara iz te dinastije. Školarci se 11. novembru raduju jer znaju da tog dana neće biti nastave. I odraslima ovaj datum prija jer je radna sedmica za jedan dan kraća. Ali mnogi, osim naziva praznika Dan primirja u Prvom svetskom ratu, ne znaju šta se tačno praznuje, zbog čega se na grudima nosi značka s malim ljubičastim cvetom i po kome je on dobio naziv. Svakog 11. novembra obeležava se dan kada je 1918. u Prvom svetskom ratu u Francuskoj potpisano primirje. U

Anita Hohenberg, prapraunuka austrijskog prestolonasljednika Franca Ferdinanda i Branislav Princip, potomak rođaka Gavrila Principa rukovali su se danas simbolično na stogodišnjicu od završetka Prvog svjetskog rata. Tokom susreta u Gracu potomci Habsburga i Principa pružili su ruke u sklopu događaja nazvanog “Rukovanje za mir”, prenose beograedski mediji. Austrijski umjetnik Igor Petković organizovao je u Gracu niz kulturnih događanja povodom sto godina od završetka Velikog rata i pozvao najbliže rođake dvije porodice koje su bile direktno upletene u njegov početak. “Bio je to njihov prvi susret. I bio je emotivan”, rekao je Petković. Gavrilo Princip ubio je austrijskog prestolonaslednika Franca Ferdinanda i njegovu suprugu Sofiju u Sarajevu 28. juna 1914. godine.

Đorđe Stojanac u razgovoru za “Novosti”: Moj pradeda svoje seljane stavljao ispred katedre na vojnim školama. Mom pradedi su bili važniji njegovi seljani od katedre na vojnim školama, a u mojoj porodici se s kolena na koleno prenose njegove vrline – skromnost, čast i poštenje. To u razgovoru, za “Novosti”, ističe praunuk slavnog vojvode Živojina Mišića Đorđe Stojanac, koji danas živi u Parizu. – Rastao sam pored babe Olge koja mi je od malih nogu, od kako znam za sebe, pričala o svom ocu, o njegovom detinjstvu, ratovanju, golgoti preko Albanije. Živela je najduže od sve Živojinove dece, sve do 1977. godine. I kasnije, kada bih dolazio iz Francuske da

Srbija će stogodišnjicu pobede u Prvom svetskom ratu obeležiti sutra – velikom vojnom vežbom “Vek pobednika”. Reč je o jednoj od najvećih vojnih vežbi u regionu u kojoj će učestvovati 8.000 pripadnika Vojske Srbije sa oko 645 borbenih sistema. Sve je spremno a starešine i vojnici su izuzetno posvećeni zadacima, kaže za RTS general-major Ilija Todorov. Prenos vežbe na RTS-u. Istovremeno na deset lokacija izvodiće se planske, vežbovne i borbene aktivnosti na kojima će učestvovati 100 tenkova, 100 oklopnih borbenih vozila, 100 artiljerijskih i raketnih sistema, kako zemaljskih tako i PVO. http://www.rts.rs/upload/storyBoxFileData/2018/11/09/12693579/todorov-091118.mp4 Načelnik Uprave za obaveštajno-izviđačke poslove Generalštaba Vojske Srbije general-major Ilija Todorov rekao je, gostujući u Dnevniku RTS-a da

Gradonačelnik Novog Sada, Miloš Vučević, i predsednik Skupštine Grada, Zdravko Jelušić, položili su vence na spomen obeležje stradalim ratnicima u Prvom svetskom ratu. Gradonačelnik Novog Sada, Miloš Vučević, i predsednik Skupštine Grada, Zdravko Jelušić, položili su vence na spomen obeležje stradalim ratnicima u Prvom svetskom ratu i to je bio prvi događaj obeležavanja oslobođenja Novog Sada, 9. novembra 1918. godine. „Svi mi u Novom Sadu ponosni smo na razvoj grada za ovih 100 godina slobode i što je uspeo da se oporavi od stradanja u Drugom svetskom ratu. Novi Sad je uvek bio spreman da prihvati sve ljude, sačuva Srbe koji su u njemu našli utočište, a da ne ugorzi

Učestvovala je u oslobađanju Kosova, a na Kajmakčalanu zarobila čak 30 bugarskih vojnika. Gestapo je uhapsio čim je okupirao Beograd, jedva je preživela strahote u logoru na Banjici RANjENA je 12 puta i 12 puta odlikovana za hrabrost. A to koliko je hrabra, dokazala je i pre nego što je uzela pušku u ruke, predstavivši se kao Natalija Bjelajac. Od tog trenutka više nije bila Slovenka Antonija Javornik, već žena koja se pod novim imenom i prezimenom bori za slobodu srpskog naroda. Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 16. aprila 2016. godine. Rođena je 1893. godine u Mariboru, gradu u kojem je završila

Istoričar iz Beograda Predrag Marković rekao je da to što je Jugoslavija dva puta propadala može da znači da je od početka bila loša ideja, ali i da su bile prevelike sile koje su se namjerile da je unište. “Oba puta nije propadala sama od sebe već pod pritiskom nekih velikih sila”, rekao je Marković na tribini “Za i protiv Jugoslavije”, održanoj sinoć u Doboju povodom stotinu godina od završetka Prvog svjetskog rata. Marković smatra da ne treba biti veliki jugonostalgičar, ali ocjenjuje da je Jugoslavija bila san najboljih ljudi, prvenstveno Srba, koji se nije ostvario. On je istakao da kritičari Jugoslavije danas najčešće potcjenjuju srpskog političara Nikolu Pašića koji

Grupa novosadskih umjetnika uradila je najveći mural u Srbiji, posvećen Kralju Petru Prvom Karađorđeviću. Mural se nalazi na Bulevaru Kralja Petra Prvog, u novosadskom naselju “Blok”, i prostire se na oko 150 m2, prenijela je RTV Vojvodine. Kako ističu iz udruženja “Bute dobri”, koje je organizovalo oslikavanje, na ovaj način su željeli da obilježe 100-godišnjicu od oslobođenja Srbije u Prvom svjetskom ratu. “Želimo da nas ljudi prepoznaju po društveno-korisnim aktivnostima u interesu Novog Sada i svih dobrih ljudi koji u njemu žive. Izuzetno smo ponosni što smo doprineli da naš grad bude bogatiji za umjetničko djelo ovakvih razmjera. Pored činjenice da se mural nalazi na istoimenom bulevaru, jako je važno