LOZNICA, 7. SEPTEMBRA /SRNA/ – Ceremonijom polaganja vijenaca i odavanja počasti danas je u Gučevu kod Loznice obilježeno 100 godina od Drinske bitke, u kojoj su pripadnici srpske vojske pokušali da spriječe invaziju Austrougarske u Kraljevinu Srbiju 1914. godine. Ceremoniju je u ime Vlade Srbije predvodio ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Aleksandar Vulin, koji je na spomen-kosturnicu nastradalima položio vijenac zajedno sa predstavnicima Ministarstva odbrane i Vojske Srbije, grada Loznice i udruženjima građana posvećenim očuvanju sjećanja i njegovanja tradicije oslobodilačkih ratova Srbije. Vulin je poručio da srpski vojnici i građani nikada neće biti zaboravljeni. “Nisu isti ni posle 100 godina oni koji su na Srbiju nasrnuli i

FOČA, 5. SEPTEMBRA /SRNA/ – Kod obnovljenog spomenika na brdu Šište iznad Foče sutra će biti služen pomen mještanima Čelebića, koje su prije 100 godina strijeljale austrougarske vlasti. Na brdu Šište 6. septembra 1914. godine strijeljano je pedeset dvoje Srba. Pored njih je na tom mjestu sahranjeno i 19 srpskih žrtava, koje su četiri dana ranije Austrougari ubili na lokalitetu Crna stijena. Pomen kod obnovljenog spomenika na brdu Šište biće služen u 11.00 časova. Povodom 100 godina od stradanja fočanskih Srba sutra će biti promovisana knjiga Milenka Todovića “Adresar mrtvih Fočana – srpske žrtve u 20. vijeku” u kojoj su obuhvaćena imena 2.500 Srba stradalih u oba svjetska i u

English Na lokalitetu Crna stijena, u blizini fočanske Bolnice, danas je služen pomen za 19 Srba sa područja Čelebića koje su na tom mjestu na današnji dan 1914. godine strijeljali austrougarski okupatori. Uoči i na početku Prvog svjetskog rata Austrougari su u Fočanskom srezu ubili oko 200 Srba, a dosta ih je završilo u logorima u Aradu i u Doboju. Hapšeni su i ubijani ugledni stanovnici Foče, ponajviše seljaci iz čelebićkog kraja, na granici sa tadašnjom kraljevinom Crnom Gorom. Samo četiri dana nakon stradanja na Crnoj stijeni, na brdu Šište iznad Foče strijeljana su 52 mještana Čelebića. Potomak stradalih Ljubomir Todović kaže da su Austrougari ubijali nedužne mještane, a u

Poseta znamenitom mestu naše istorije nikog od nas nije ostavila ravnodušnim. Obilazeći poprište Cerske bitke i odavajući počast našim junacima želeli smo se da se na ovaj, barem simboličan način, odužimo njima za sve što su oni učinili za nas. Devetnaesti avgust 2014. godine, Preobraženje Gospodnje. Petnaestak Srba sa severa Kosova, uključujući i autora ovih redova, nervozno cupka u centru Leposavića iščekujući dolazak minibusa iz Raške. Iako je druga polovina avgusta, sveže je i prohladno kao u novembru, da čovek ne poveruje. Negde oko 4 časova ujutru minibus je stigao, a putnici su se na brzinu „ukrcali“, što zbog hladnoće, što zbog želje da se što pre stigne tamo. Na

„„Moramo prvo biti potomci, da bi bili preci.“ Dolazili su stranci, Nemci, Francuzi, Austrijanci, dolazili su čas i Hrvati da snime prilog. Naši retko svrate. Ove reči je, onako uzgred, bez imalo oporosti jer je to valjda već odavno postalo sasvim uobičajeno, izgovorio prota Miroslav Jakovljević. Razgovarao je sa nama u prelepoj, savršenoj sređenoj porti hrava Sv. Ilije u Mačvanskom Prnjavoru. Na samo nekoliko metara od dugačkog stola ispod razgranate lipe stajale su biste dr Arčibalda Rajsa i kralja Aleksandra Karađorđevića. Ispod jedne od njih video se osušen venac na čijoj je lenti, izbledeloj od kiše, pisalo da ga je tu položio načelnik Generalštaba general Diković. Dobro je, bar se

Danas se obilježava 100 godina od Cerske bitke, prve velike savezničke pobjede u Prvom svjetskom ratu. Udarni dio Cerske bitke, koju je izvojevala srpska vojska, odigrao se u noći 15. na 16. avgust 1914. godine. Činjenica da je malena Srbija uspjela da na Ceru porazi austrougarske trupe izazvala je tada nevjericu u Beču i Berlinu, ali i oduševljenje među saveznicima, a ugled Srbije neočekivano je porastao. General Stepa Stepanović dobio je čin vojvode kao nagradu za komandovanje koje je dovelo do odlučne pobjede na Ceru. Kod Tekeriša, na jugozapadnim obroncima planine Cer, u noći 15. na 16. avgust, dogodio se žestok sudar dvije vojske, koji će se poslije ogorčenih borbi, završio odlučnom srpskom pobjedom. Pošto su 12. avgusta

TREBINjE, 12. AVGUSTA /SRNA/ – Njegovo preosveštenstvo vladika zahumsko-hercgovački i primorski Grigorije i umirovljeni episkop Atanasije, uz sasluženje eparhijskog sveštenstva, večeras su u Sabornom hramu u Trebinju služili parastos povodom stogodišnjice od pogubljenja 79 Trebinjaca koji su stradali od austrougarske vlasti. U prigodnom obraćanju vladika Grigorije je istakao da se treba sjećati onih koji su bili najbolji među nama, našim precima, nastradalim u pogromu, onih koji su izdržali strašne muke i ostali vjerni svom narodu i svojoj opredijeljenosti za slobodu. “Naša sjećanja bi trebalo oživljavati i podsjećati na veliku žrtvu u Prvom ratu koja je nastavljena i u Drugom, pa i na kraju ovog vijeka čega smo i mi sami

Proti Stevanu Pravici (1854–1925) i trebinjskim Srbima stradalim avgusta 1914. g Bijelač je tipično selo Trebinjske šume, neveliko, sa svega desetak jednostavnih prizemnih kuća. Kuće su kamene, sa širokim terasama i odrinom koja u sparnim ljetnim danima pruža prijatan hlad. Kao i ostala sela toga kraja, i Bijelač je podignut na prostranoj čistini, pažljivo biranoj, gdje je zemlja izdašna i plodna, na domaku Trebišnjice. Domaćinstva povezuju krivudavi puteljci, ograđeni kamenom ili samoniklom dračom, gdjekude kaldrmisani. Kuće su okružene baštama i vrtovima Stanovnici ovog podneblja bistri su i otresiti, dovitljivi i radni, ali i urođeno nepovjerljivi. Teškim trudom sticali su ono od čega su živjeli – sir, med, duvan i vino.

Spomenik, delo poznatog beogradskog vajara tog vremena, za 94 godine, od kada je izgrađen, preživeo je Drugi svetski rat i sve nedaće vremena Spomenik, podignut 1920. godine u Jagodini borcu Kolubarske bitke Živojinu Gligorijeviću, jedan od najlepših spomenika krajputaša u Srbiji, koji je bio u veoma lošem stanju, obnovio je njegov praunuk da u novom sjaju dočeka stogodišnjicu pogibije i Velikog rata. Spomenik, delo poznatog beogradskog vajara tog vremena, za 94 godine, od kada je izgrađen, preživeo je Drugi svetski rat i sve nedaće vremena. Nemci su iz desne ruke figure Gligorijevića išcupali karabin a Bugari ga gađali iz pušaka. Izdržao je kiše, mrazeve, nebrigu, jake vibracije vozova na međunarodnoj

U Sloveniji je u toku neumoljivo revidiranje istorije kako bi se Austrougarska predstavila kao država koja ne samo da nije bila ugnjetač različitih naroda koje je potčinila već, štaviše, kao država koja je bila „na putu transformacije u trilateralnu federaciju“ gde bi slovenački narod, zajedno sa Hrvatima, postigao punu ravnopravnost. A tu „mirnu tranziciju“ i sve slovenačke snove je, pogađate, prekratio metak Gavrila Principa, ispaljen u Ferdinanda u Sarajevu Prošlo je 100 godina otkako je vođa, koji nikada nije bio biran na izborima, pozvao mnoge vaše zemljake da krenu u agresiju na jednu malu zemlju koja je tako postala žrtva osvajačkih ambicija tadašnje svetske sile. Na kraju tog poduhvata prebrojali

U dvorištu crkve Svetog proroka Ilije na Rudištima, u opštini Vlasenica juče je svečano otkiven i osveštan spomenik “Srpskom ratniku“, koji simbolizuje stradanje srpskih rodoljuba na ovim prostorima u svim ratovima u kojima su se borili za slobodu i svoju otadžbinu. Podizanje spomenika pomogle su opštinska Boračka organizacija, Ministarstvo rada i boračke zaštite Srpske i lokalna zajednica . Nakon liturgije i litije, u porti crkve Svetog proroka Ilije na Rudištima, u Vlaseničkoj mjesnoj zajednici Cikote, otkivena je i osveštana spomen ploča, spomen soba i Spomenik, koji su podignuti u znak sjećanja na sve srpske rodoljube koji su stradali u Odbrambenim ratovima od 1804. do 1995. godine. Gradnja spomenika i ostalih

Kraj juna 2014. doneo je živu diplomatsku aktivnost u odnosima Vatikana i Srbije. Na poziv ministra Ivice Dačića, u posetu Beogradu stigao je papin ministar spoljnih poslova, nadbiskup Dominik Mamberti. Dačić je izjavio da bi pontifeksova poseta Beogradu bila u državnom interesu, a Tomislav Nikolić da bi mu bilo drago da, kao predsednik Srbije, poželi dobrodošlicu papi (1). Nadbiskup se sastao i sa patrijarhom Irinejem i nekim episkopima. Tvrđeno je da je tom prilikom patrijarh navodno uputio protestno pismo papi Franji povodom najavljene „univerzalizacije“ Stepinca koji, od „blaženog“, treba da postane „sveti“. (Povremeno se sticao utisak da je „samo“ Stepinac prepreka da papa poseti Srbsku Crkvu; jer, to je, a ne poseta državnom vrhu

BEOGRAD, 30. JULA /SRNA/ – Na beogradskom Kalemegdanu otvorena je izložba “Prvi dan Velikog rata”, povodom obilježavanja stogodišnjice početka Prvog svjetskog rata, uz ocjenu da se stradanja Srba u tom ratu često kriju. Izložbu, ispred paviljona “Cvijeta Zuzorić” je organizovao Muzej žrtava genocida, a čini je 15 panoa, na kojima se mogu vidjeti prizori zločina austrougarske vojske nad srpskim narodom, brod sa kojeg su ispaljeni prvi hici na Beograd, kao i tadašnja austrougarska prljava medijska propaganda protiv Srba. Izložbu je otvorio sekretar za kulturu grada Beograda Vladan Vukosavljević koji je istakao da je smisao niza izložbi koje Beograd i Srbija organizuju povodom godišnjice Velikog rata da podsjeti na ogromna stradanja srpskog naroda. “Srbija je po statistikama,

Regent Aleksandar Karađorđević je 29. jula 1914. uputio ratnu proklamaciju Srbiji i srpskom narodu, sa pozivom da brane svoje „ognjište i srpsko pleme“.   Telegram od koga su svi strepeli je stigao 28. jula 1914. godine, u 11 časova ujutru, kao obična poštanska pošiljka. Austro-Ugarska je Kraljevini Srbiji objavila rat. Srbiji nije bilo suđeno da uživa u plodovima pobede iz balkanskih ratova iako joj nikako nije bilo do rata. Oskudevalo se u svemu, naročito u hrani i ratnom materijalu. Trebalo je zbrinuti na hiljade vojnih invalida i ratne siročadi, popuniti ispražnjenu državnu kasu, okrepiti iscrpljenu zemlju. Ipak, rat je bio nametnut, a zemlja se morala braniti. Dan nakon austro-ugarske objave

Nenad Janković alias dr Nele Karajlić, legendarni frontmen “Zabranjenog pušenja” i jedan od idejnih tvoraca kultne “Top-liste nadrealista”, kaže da današnje Sarajevo više nije onaj grad koji nosi u sećanjima i koji je opisao u svojoj nedavno objavljenoj autobiografskoj knjizi “Fajront u Sarajevu”. Ističući da naslov knjige, čija će promocija sledećeg meseca biti održana i u gradovima Republike Srpske, ne sugeriše da se “doktor Nele definitivno oprostio od svog rodnog grada”, Karajlić u intervjuu za Press tvrdi da je predratno Sarajevo bilo slobodno, dok ovo današnje, prema njegovim rečima, to nije i sve više liči na koloniju. – Ja se od svog grada nisam oprostio niti smo se ikad rastali. Ali, nemojte pomisliti da je to

BEOGRAD – Državna ceremonija obeležavanja  togodišnjice početka Prvog svetskog rata biće održana danas na Kalemegdanu, kod spomenika Pobedniku. Srbija se obeležavanjem ovog događaja, ujedno odazvala i pozivu Predsedništva Saveta ministara Italije upućenom svim bivšim zaraćenim stranama da učestvuju u projektu Obeležavanja stogodišnjice početka Prvog svetskog rata i istovremeno odaju dužnu počast svim žrtvama tog rata. Kako je saopštilo Ministarstvo za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja, Italija je predložila da se Srbija uključi u projekat koji predviđa angažovanje trubača iz svih zemalja koji će sutra izvoditi numeru „Il Silenzio” (Tišina) na simboličnim lokalitetima u svakoj državi. Početak ceremonije najavljen je za 19 sati, a programom je predviđeno obraćanje ministra za rad, zapošljavanje, boračka i

Dario Špelić, urednik HRT razgovarao je u studiju sa suvoditeljem emisije Treća istoriju prof. dr sc. Tvrtkom Jakovinom.   O ovoj temi kroz emisiju govorio je i Tihomir Ponoš, publicist i novinar. U emisiji se čuo i istoričara Kristofer Klara, koji predaje istoriju na Kembridžu. Prošle godine objavio je knjigu “Mjesečeri – kako je Evropa 1914. otišla u rat”. “Mjesečari” su izazvali veliku pažnju i postali pravi hit. Uvodno poglavlje izazvalo je burne reakcije, pogotovo u Srbiji, zbog teze da atentat u Sarajevu nije samo povod, već i uzrok rata. Zanimljivo, tokom cele emisije nisu spomenute ogromne srpske civilne žrtve (oko milion mrtvih stanovnika Kraljevine Srbije), niti se pričalo o austrougarskim

Goran Vukčević o svom doku-igranom filmu „Čujte Srbi“: Povod jeste bila knjiga, ali smo krenuli, ne u  kranizaciju te knjige, već u sklapanje mozaika Rajsovog života i u čitavu genezu koja je dovela do njegovog razočarenja  OD DETINjSTVA fasciniran čovekom koji je želeo da mu srce ostane u Srbiji, reditelj Goran Vukčević privodi kraju realizaciju igrano-dokumentarnog filma „Čujte Srbi“, o životu i radu švajcarskog forenzičara i kriminologa, osvedočenog prijatelja Srba – Arčibalda Rajsa (Baden, 8. jul 1875 – Beograd, 8. avgust 1929). – Nisam smislio bolji naslov – „pravda se“ Vukčević. -Povod jeste bila knjiga „Čujte Srbi“, ali smo krenuli, ne u ekranizaciju te knjige, već u sklapanje mozaika Rajsovog života i u

Posle Majskog prevrata 1903. jačala je aktivnost srpske omladine u Austro-Ugarskoj. Novi duh u Srbiji, slom režima grofa Kuena u Hrvatskoj, teška kriza režima u Bosni posle smrti Kalajeve, buran protestni pokret u Dalmaciji, ustanak u Makedoniji i sporazum o reformama turske uprave  u Evropi zaključen u Mircštetu sve je to budilo nove nade.  U tome času održana je krajem septembra 1903. skupština srpske akademske omladine  u Sremskim Karlovcima, da rešava o „novim zadacima omladine“. Na sastanku su učestvovali đaci iz svih srpskih pokrajina i pratili svoje reči živim primerima iz Dalmacije, Vojvodine, Bosne i Makedonije. Osnovan je  Srpski soko u Sremskim Karlovcima, a osnivač njegov Laza Popović, predložio je 

Rekonstruisana rodna kuća vojvode Stepe Stepanovića otvorena je danas u Kumodražu uz poruku da bi to mesto trebalo da posluži podsećanju i čuvanju srpske tradicije i identiteta     Rekonstruisana rodna kuća vojvode Stepe Stepanovića otvorena je danas u Kumodražu uz poruku da bi to mesto trebalo da posluži podsećanju i čuvanju srpske tradicije i identiteta. Zdanje u kome je rođen slavni srpski vojvoda otvorili su gradonačelnik Beograda Siniša Mali, ministar odbrane Bratislav Gašić, srpski patrijarh Irinej, predsednik opštine Voždovac Aleksandar Savić i gradski menadžer Goran Vesić. Gašić je na svečanosti podsetio da je Stepanović u dva navrata bio ministar odbrane, te da je bio hrabar i istrajan starešina, koji

Kažem da sam čuvar groblja od 1960. godine, ali sam ja, otkad sam stasao, bio pomoćnik mog oca, tako da ja ovde radim već oko sedamdeset godina, svaki božiji dan. A ovaj posao može da se radi samo srcem. Dok god ima Srba, ima i rata, ima borbe. Kada je srpskom narodu bilo teško, na kraju prošlog veka, neko reče – nemamo sad Mišića i Petra Bojovića. Uvek u Srba ima neki Mišić, to zapamtite. Uvek kad zatreba. Dok god je Srba Tradiciju jednog naroda moguće je čuvati na mnogo različitih načina. Zanimanje Đorđa Mihailovića je svakako najneobičnije u očuvanju Srpstva i srpske tradicije. On je čuvar Srpskog vojničkog groblja

Žestoki oficir kraljevske vojske Dragutin Dimitrijević Apis i danas izaziva polemike. Osnovao tajno udruženje “Crna ruka”. Njegovi agenti prikupljali su na teritoriji Austrougarske važna obaveštenja  OD kada je pukovnik Dragutin Dimitrijević streljan na osnovu presude vojnog suda, 14. juna 1917. u Solunu, do danas traju polemike i pokušaji rehabilitacije ovog tajnovitog oficira. Apis i grupa njegovih pouzdanika uhapšeni su krajem 1916. u Solunu zbog pokušaja atentata na regenta Aleksandra Karađorđevića, 11. septembra kod mesta Ostrova, u pozadini Solunskog fronta. Tom prilikom je na regentov automobil ispaljeno više puščanih plotuna. Apis, glavni organizator Majskog prevrata i najzaslužniji za smenu Obrenovića, doživeo je da mu presudi ruka dinastije Karađorđević koju je doveo