Od našeg specijalnog izveštača Krf – U aprilu, 1999. godine, u vreme NATO bombardovanja SR Jugoslavije, na aerodrom na Krfu sleteo je transportni vojni avion, bez jasnih obeležja vojske kojoj pripada. Glas o tome brzo se proširio ovim grčkim ostrvom, izazvavši gnev žitelja što se njihova vazdušna luka koristi za operacije protiv Srba. Ogorčenje je ubrzo preraslo u masovne proteste – kolona Krfljana uputila se ka aerodromu. Predvodio ih je Janis Trepeklis, koji će kasnije, od 2011. do 2014, biti gradonačelnik Krfa. Demonstranti su blokirali aerodrom, a zatim i oštetili deo infrastrukture, kako bi onemogućili da NATO s njihovog ostrva na bilo koji način deluje. Svesno su naneli štetu svom aerodromu,

U 2.06 časova nakon ponoći navršilo se tačno 17 godina od kada je u napadu NATO na zgradu Radio-televizije Srbije ubijeno 16 radnika te medijske kuće. Porodice, prijatelj i radnici RTS zapalili su tačno u to vrijeme svijeće na spomenik simboličnog naziva “Zašto” i još jednom od međunarodne zajednice zatražili odgovor na pitanje zašto su nevini ljudi bili meta i kome je bila potrebna ta smrt. Brat stradalog Siniše Medića – Miroslav zahvalio je okupljenima što čuvaju sjećanje na poginule radnike RTS i poručio da potraga porodica za istinom i pravdom nikada neće prestati. “Svi oni su časno obavljali svoj posao. Njihov jedini zadatak je bio da iz ove zgrade

Udruženje novinara Srbije podsjeća da se večeras poslije ponoći navršava 17 godina od ubistva 16 medijskih radnika u NATO bombardovanju Radio-televizije Srbije. U noći 23. aprila 1999. u 2.06 časova NATO je u napadu na zgradu televizije usmrtio 16 radnika RTS-a, što je bio prvi slučaj u istoriji da je medijska kuća proglašena za legitimni vojni cilj. “Bombardovanjem RTS-a 1999. godine ustanovljena je praksa upotrebe vojne sile protiv medija u međunarodnim sukobima, uprkos tome što su oni civilni objekti i ne smeju biti vojni cilj”, saopšteno je iz UNS-a. Za ovaj ratni zločin, kako se napominje, do sada je jedino odgovarao tadašnji direktor RTS-a Dragoljub Milanović, koji je izdržao kaznu

Na današnji dan navršava se 17 godina od napada na putnički voz u Grdeličkoj klisuri, kada je avion NATO tokom agresije na SR Jugoslaviju 1999. godine gađao raketama voz dok je prelazio preko željezničkog mosta na Južnoj Moravi usmrtivši do sada još neutvrđen broj ljudi. Pronađeno je devet cijelih leševa i četiri dijela ljudskog tijela. Teže i lakše ranjeno je najmanje 16 putnika, a mnogi se vode kao nestali. Napad se dogodio oko 11.40 časova, a voz su pogodila dva projektila, pri čemu je prvi odvojio lokomotivu i prvi vagon od ostatka kompozicije, dok je drugi projektil, ispaljen nešto kasnije, uništio treći vagon, a četvrti, usljed visoke temperature, ostao zalijepljen

U organizaciji Andrićevog instituta, u Andrićgradu je održana promocija knjige “Smena” autora potpukovnika Đorđa Aničića. Ova knjiga je svojevrsni ratni dnevnik Trećeg diviziona 250. raketne brigade Protivvazdušne odbrane Vojske Jugoslavije. U knjizi su detaljno opisani svi događaji tokom 78 ratnih dana jedinice. Potpukovnik Đorđe Aničić kaže da knjiga bilježi njegova razmišljanja, borbene radnje, osjećanja… – Taj osjećaj kada ste uvedeni u rat protiv najmoćnijih zemalja svijeta, ostavljeni sami bez saveznika…Jedan realan zapis iz stanice za vođenje raketa – objašnjava Aničić. Zastavnik prve klase Dragan Matić kaže da ova knjiga nije ugledala svjetlo dana, zasigurno bi se i dalje vrtjela priča da je bila modifikacija sistema pomoću koje je oboren američki

U bioskopu “Doli Bel” u Andrićgradu večeras je promovisana knjiga potpukovnika u penziji Đorđa Aničića pod nazivom “Smena”, koja predstavlja njegov ratni dnevnik u vrijeme NATO agresije na Srbiju. U ovoj knjizi-dnevniku Aničića, koji je 1999. godine bio zamjenik komandanta Trećeg raketnog diviziona Protivvazdušne odbrane /PVO/, govori se o svakodnevnom životu njegove jedinice koja je pomoću ruskog raketnog sistema oborila američki bombarder “F-117”, takozvani nevidljivi. “Knjiga prati ratni put Trećeg raketnog diviziona i beleži moja razmišljanja, borbene radnje, osećanja, taj osećaj kad ste uvedeni u rat sa najmoćnijim zemljama sveta, ostavljeni sami bez i jednog saveznika. To je jedan realan zapis iz raketne stanice”, rekao je Aničić. On je istakao

Pripadnici 126. brigade vazdušnog osmatranja, javljanja i navođenja su na Maljenu odali poštu poginulim kolegama, potporučnicima Željku Savičiću i Siniši Radiću, posthumno unapređenim u čin poručnika, saopštila je Vojska Srbije. Na mestu pogibije na Maljenu, na Kraljevom stolu, u crkvi postavljenoj prošle godine u znak sećanja na poginule heroje, Njegovo preosveštenstvo episkop valjevski Milutin služio je liturgiju i parastos. (Foto Vojska Srbije) Na spomen-obeležje poginulim pripadnicima 126. brigade VOJIN juče su cveće položile porodice, kolege iz brigade, predstavnici Komande Ratnog vazduhoplovstva i protivvazduhoplovne odbrane, SUBNOR-a, Grada Beograda i opština Surčin i Požega. Komandant 126. brigade VOJIN pukovnik Predrag Đorđević je, obraćajući se prisutnima, podsetio na živote tragično stradalih Siniše i Željka i

Potpukovnik pilot Predrag Milutinović, za “Novosti”, o tome kako je u martu 1999. prvi uzleteo protiv alijanse. Kada Srbija zove, ne možemo reći ne. Nijednog trenutka se nismo uplašili NE, nijednog trenutka nisam razmišljao da li je to let u smrt i hoću li ću preživeti “susret” sa NATO avijacijom. Te večeri, 24. marta, poleteo sam sa aerodroma “Ponikve” da im dokažem da mi srpski piloti nismo “mačji kašalj”, da smo pilotski osposobljeniji od njih, da smo patriote, da imamo ponos i hrabro srce. Da ćemo junački braniti svoju otadžbinu svesni da su nadmoćniji i tehnički opremljeniji, ali da nas Srbija zove i da mi tom pozivu nikada nećemo reći

Roditelji vojnika, prve žrtve nato agresije na SRJ, o časnom potezu đaka iz Danilovgrada. Dušan i Milena Stajić: Nadamo se da ta deca neće biti kažnjena zbog sećanja na žrtve DRAGO nam je što su se barem maturanti iz Crne Gore setili godišnjice NATO agresije i stradanja našeg sina. Saša je stradao na straži kod vojnog hangara u kasarni “Milovan Šaranović” u Danilovgradu. Bio je prva žrtva “Milosrdnog anđela”, mada ga u Srbiji niko i ne pominje. Najviše boli i tišti saznanje da je zaboravljen. Ponosni smo na tu decu iz Crne Gore, jer je njihov gest dokaz da se omladina budi, da oni žale sa nama, saosećaju, dele našu

Dr Nebojša Srbljak, kardiolog iz Kosovske Mitrovice, o posledicama NATO bombardovanja. Svake godine beležimo porast broja obolelih od karcinoma za 25 odsto u odnosu na prethodnu UPOTREBOM osiromašenog uranijuma tokom NATO bombardovanja naneta je dugoročna šteta Srbiji i srpskom narodu. Jer, svake godine imamo porast broja obolelih za oko 25 odsto u odnosu na prethodnu. U prilog ovoj činjenici govore brojke na primeru obolelih u Kosovskoj Mitrovici, gde je 2011. registrovano njih 185, sledeće 225, a 2013. 250. Zato su se naše sumorne prognoze, izrečene još 2002, da će upotreba osiromašenog uranijuma tokom agresije Zapadne vojne alijanse na SRJ izazvati epidemiju malignih oboljenja, ispostavile tačnim. Ovim rečima dr Nebojša Srbljak,

Na današnji dan, prije 17 godina, jedinice Vojske Jugoslavije srušile su mit o neoborivom američkom “nevidljivom” lovcu bombarderu F-117, oborivši ga iznad sela Buđanovci, tokom NATO agresije na SR Jugoslaviju. Letjelicu F-117A oborili su pripadnici 3. diviziona 250. brigade protivvazduhoplovne odbrane 27. marta 1999. godine u 20.42 časa. Oni su, zahvaljujući sposobnosti jedinice, ispravnoj tehnici i “maloj tehničkoj inovaciji” uspjeli da letjelicu pogode sa zemlje. Avion je pao u atar sela Buđanovci, pošto je prethodno gađan sa dvije rakete tipa “neva”, a jedinicom koja ga je oborila komandovao je pukovnik Zoltan Dani. F-117A – “noćni soko” reputaciju je stekao borbenim letovima nad Irakom u Zalivskom ratu 1991. godine kada je,

Navršava se 17 godina od početka bombardovanja SRJ. Prisetimo se šta je Mihailo Medenica doživeo kao prvi Srbin koji je kročio na Košare posle 1999. godine, na mesto najžešćih borbi tokom rata na Kosovu. Sedeli smo dugo u noć – oblačno nebo nad Kosovom slutilo je loš dan, ali za Srbe ovde ni zvezdane noći, nažalost, ne nagoveštavaju neke bolje… „Nemoj, molim te, ne idi“, stoti put je ponovio kroz kratki gutljaj jake crne kafe, znajući da će na Kosmetu doveka biti tih nekoliko mesta zbog kojih će Albanci pre dati glavu, nego dozvoliti da na njih stane srpska noga. A Košare su svakako jedno od njih! Najvažnije od svih…

Pre nego što će poleteti u susret NATO avionima komandant 98. jurišnog puka Sreto Malinović obratio se svojim pilotima. Srbija zove “Sinovi moji dragi, Tigrovi 98. jurišnog puka! Letesmo do danas hiljade letova iznad naše otadžbine, letesmo i uživasmo u njenoj lepoti iz vazduha. Ali danas, danas vas ne vodim na jedan takav let, danas vas vodim na let sa kojeg se možda nećete vratiti. Možda je ovo let u smrt, ali ne običnu, već časnu, sa hiljadu kilometara na čas. To je privilegija samo nas odabranih. I danas, kao neobrojeno puta u našoj istoriji, ne naređuje naša komanda. Srbija nas zove, anđeli moji čelični! Ista ona u kojoj provedosmo naše najlepše

Centralna državna komemorativna ceremonija povodom Dana sjećanja na žrtve NATO agresije počela je Varvarinu kod Spomenika poginulim građanima na Varvarinskom mostu. Ceremoniju predvodi premijer Srbije Aleksandar Vučić, a prisustvuje i predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik. Skupu prisustvuju i predsjednik parlamenta Srbije Maja Gojković, šef diplomatije Ivica Dačić, ministar rada i boračko-invalidske zaštite Republike Srpske Milenko Savanović i ministar za ekonomske odnose i regionalnu saradnju Republike Srpske Zlatan Klokić. U prisustvu preživjelih, porodica žrtava, predstavnika vojske, sveštenstva Srpske pravoslavne crkve, diplomatskog kora i velikog broja građana Rasinskog okruga, komemoracija je počela tačno u podne kada su se oglasila crkvena zvona i održan vjerski obred. Skupu su se obratili i predsjednik opštine

Danas se navršava 17 godina od početka NATO agresije na Saveznu Republiku Jugoslaviju, koja je trajala punih 78 dana uz veliki broj žrtava SINOVI moji, dragi. Tigrovi 98. jurišnog puka. Letesmo do danas hiljade letova iznad naše otadžbine. Letesmo i uživasmo u njenoj lepoti. Ali, danas… danas vas ne vodim na takav let. Danas vas vodim na let sa kojeg se, možda, nećete vratiti. Možda je ovo let u smrt. Ali, ne običnu, već časnu. To je privilegija odabranih. I, danas, kao nebrojano puta u našoj istoriji, to ne naređuje naša komanda. To naređuje Srbija, vojnici moji čelični. Ista ona Srbija u kojoj provedosmo najlepše dane. Srbija zove! Znam, dragi

Navršava se 17 godina od NATO agresije i bombardovanja nekadašnje SR Jugoslavije i Srbije, a za žrtve, među kojima je bio veliki broj civila i djece, kao i za razaranje civilnih objekata, škola, bolnica do danas nije niko odgovarao, niti je otvoreno pitanje odgovornosti i ratne odštete. Odluka o bombardovanju tadašnje SRJ donesena je, prvi put u istoriji, bez odobrenja Savjeta bezbjednosti UN, a naredbu je tadašnjem komandantu NATO snaga, američkom generalu Vesliju Klarku, izdao generalni sekretar NATO Havijer Solana. SRJ je napadnuta pod izgovorom da je krivac za neuspjeh pregovora u Rambujeu i Parizu o budućem statusu pokrajine Kosovo i Metohija. U NATO operaciji, koja je u Srbiji poznata

“Kažu, prva je pala baš na nas. Ako je tako, onda sam ja prva žrtva NATO. Bilo je to u 20.03 sati. Brdo Obosnik, Bokokotorski zaliv, 235. Centar za stacionarnu vezu bivše Vojske Jugoslavije. Čuo sam zujanje i odmah posle toga eksploziju. Shvatio sam da letim tri ili pet metara i da udaram glavom o neki zid. Posle nisam znao ništa. Otvorio sam oči tek na VMA u Beogradu. Nisam znao ni koji je dan, ni mesec, ni godina. Oko mene neki generali koji su mi tu, u krevetu, uručili rešenje o unapređenju i medalju za posebne zasluge. Dali su mi i veliku plaketu sa Ukazom koji je potpisao Slobodan