Jedan službenik u Berlinu dobio je otkaz pošto je otkriveno da je na poslu čitao originalni tekst “Majn kampfa” Adolfa Hitlera. Muškarac je u smjeni, u sobi za odmor, čitao izvorni primjerak u Njemačkoj zabranjene knjige “Majn kampf” (Moja borba) u kojoj je Hitler izložio svoju rasističku ideologiju i antisemitizam, prenose njemački mediji. Službenik je tužio državu tvrdeći da je prije otkaza trebalo da dobije opomenu, ali je sud za radne sporove danas odlučio da je otkaz zakonit. Sudija je objasnio da poslodavac u slučaju tako teškog prekršaja nije zakonski obavezan da da opomenu pred otkaz i da je imao pravo da otpusti službenika po kratkom postupku. Zaposleni radi u

Dokumenta sa kojih je skinuta oznaka „poverljivo“ pokazuju da se 1955. godine njihov doušnik hvalio o susretu koji je imao sa Adolfom Hitlerom i priložio fotografije na kojima su on i firer — deset godina posle Hitlerovog samoubistva. U dokumentima stoji da je 1955. godine šef „Divizije zapadne hemisfere“ CIA primio tajnu belešku, zbog čijeg naslova je sasvim sigurno popio nešto za smirenje. Naslov je bio „Operativni: Adolf Hitler“. Kako je naslov nagovestio, vršilac dužnosti šefa stanice u Venecueli je tvrdio da je od jednog svog kontakta dobio obaveštenje kakvo se dobija jednom u životu — deceniju posle svog navodnog samoubistva u bunkeru, Hitler je i te kako živ i nalazi se u Argentini. Jeste Hitler ili nije? Ukratko, sa jednim

Vojni novinar Aleksandar Korolenko osvrnuo se na neverovatnu priču kako je jedan sovjetski T-28 srednji tenk smelo sproveo iznenadni napad u nacistima okupiranom Minsku u prvim nedeljama Velikog rata. Rusija je 10. septembra proslavila Dan tenkista, zvanični praznik posade tenkova, koji je ustanovljen davne 1946. godine u čast dostignuća oklopnih i mehaničkih snaga u Velikom patriotskom ratu. U svetlu ove proslave, dopisnik RIA Novosti Aleksandar Korolenko napisao je članak o jednoj od najupečatljivijih epizoda herojske tenkovske posade tokom rata: neverovatan napad jednog sovjetskog tenka T-28 u okupiranom Minsku u julu 1941. godine. Bio je 12. dan rata Početkom jula 1941. godine, srednji tenk T-28, kojim je rukovodio major Dmitrij Malko, pogođen je u napadu oružanih snaga nacističke

Austrijski sud danas osudio je čoveka zbog fotografije gde nosi šešir sa slikom kukastog krsta i mrtvačkih glava, a pored je poruka: “drage izbeglice, prepoznaćete vaše socijalne radnike po ovim šeširima” Austrijski sud danas osudio je čoveka na deset meseci uslovne kazne i izrekao mu novčanu kaznu u iznosu od 7.500 evra zbog toga što je putem aplikacije za dopisivanje “vocap” poslao svoju sliku na kojoj je uz poruku -“drage izbeglice, prepoznaćete vaše socijalne radnike po ovim šeširima” – pozirao noseći šešir sa slikom kukastog krsta i mrtvačkih glava. U skladu sa austrijskim zakonima o zaštiti privatnosti, identitet čoveka nije objavljen, navodi AP. Pored toga što je poslao svoju sliku,

Njemačka je 1. septembra 1939. godine počela Drugi svjetski rat okupacijom Poljske i zločinima nad Poljacima. Invaziju je izvršila nacistička Njemačka, a SSSR se pridružio, na osnovu dogovora Adolfa Hitlera i Josifa Staljina, i zauzeli dio Poljske. Invazija je poznata kao “Septembarska kampanja”, a završena je 6. oktobra 1939. godine. Pošto je Poljska bila saveznik Zapada, 3. septembra Velika Britanija, Australija i Novi Zeland objavljuju rat Njemačkoj, a uskoro ih slijede i Francuska, Južnoafrička Republika i Kanada. Sedam dana prije invazije ministri spoljnih poslova Njemačke i SSSR-a Joahim fon Ribentrop i Vjačeslav Molotov potpisali su ugovor o nenapadanju. Nakon insceniranog “poljskog napada” na njemačko stanovništvo 31. avgusta, Hitlerove snage su

Osamdesetosmogodišnja Ursula Haverbek, poznata kao “naci baka”, kažnjena je sa još dvije godine zatvora zbog negiranja Holokausta i izazivanja mržnje.  Ona uporno, uprkos svim dokazima i svjedocima, tvrdi da koncentracioni logor Aušvic nikada nije bio korišten za masovno istrebljenje ljudi. Presuda je donesena pošto je Haverbekova uložila žalbu na odluku nižeg suda koji ju je prethodno osudio na dvije i po godine zatvora, takođe, zbog negiranja Holokausta. “Naci baka” je svoje tvrdnje objavljivala u desničarskom časopisu “Glas Rajha”. Ona tvrdi da Aušvic nikada nije služio kao logor za istrebljenje već samo kao radni logor. U Njemačkoj je za javno zagovaranje, negiranje ili umanjivanje masovnih zločina protiv Jevreja i ostalih grupa

Na čijim temeljima se zasniva Republika Hrvatska?, pita se u saopštenju Savez antifašističkih boraca i antifašista Republike Hrvatske povodom evropskog dana sjećanja na totalitarne režime 23. avgusta, kada su, kako kažu, najviši predstavnici državne vlasti Hrvatske masovno požurili odati počast poraženim ustaškim i domobranskim snagama u II. svjetskom ratu. „Žrtvama ustaškog, četničkog, nacističkog i fašističkog režima odala je počast i to samo u Jasenovcu ministrica kulture RH“, istakli su. „Prema ponašanju organa vlasti proizlazilo bi da se Ustav RH temelji na tekovinama NDH, a ne na tekovinama antifašizma. Evo kako je to izgledalo. Ministar hrvatskih branitelja g. Medved je u Macelju položio vijenac na grob ubijenih ustaša i raznih njihovih

Njemačka policija odobrila je ekstremnim desničarima da sutra u Berlinu održe skup povodom 30 godina od smrti Rudolfa Hesa, desne ruke Adolfa Hitlera i zamjenika šefa Nacionalsocijalističke partije. Hes je bio zamjenik šefa nacističke partije sve dok nije zarobljen 1941. godine. Berlinska policija poručila je organizatorima da mogu da marširaju, ali da ne smiju da veličaju Hesa, koji je umro u zatvoru Špandau prije 30 godina. Neonacistima je dozvoljeno da nose transparente, ali samo po jedan na 50 učesnika, a vojna muzika je strogo zabranjena. “Sve što je zastrašujuće je zabranjeno”, rekao je Sven Rihvin, advokat iz Berlina. To znači da palice, kacige i štitovi, koje su nosili neonacisti na

Njujork — Fotografija starije žene sa protesta protiv neonacista u Njujorku obišla je svet i postala simbol skorašnjih dešavanja u SAD. Marijana Rubin (89) fotografisana je u centru Njujorka na protestu koji je usledio nakon marša “Ujedinimo desnicu“ u Šarlotsvilu u Virdžiniji na kojem su izbili neredi, a jedna osoba je izbubila život. “Već sam jednom pobegla od nacista. Nećete me poraziti sad“, pisalo je na transparentu koji je nosila Marijana Rubin. Fotografija je podeljene stotine hiljada puta na Tviteru, a prvi ju je objavio novinar CBS Set Lemon. Rubinova je Lemonu ispričala kako je kao 12-godišnja devojčica pobegla od nacista u Nemačkoj. “U Nemačkoj, naravno… Odgurnuli su mog oca,

U Estoniji u gradu Talinu udruženje izviđača organizuje „Marš Erna“ u čast nacističke diverzantske grupe koja je to ime nosila tokom Drugog svetskog rata. Na nacističkom maršu će učestvovati oko 150 izviđača i „ljubitelja turizma“, izjavio je organizator manifestacije, prenosi RIA novosti. U pribaltičkim državama Estoniji, Letoniji i Litvaniji su uobičajeni nacistički marševi od kako su te zemlje izašle iz SSSR-a. Istoričari i aktivisti nevladinih organizacija upozoravaju da su takve manifestacije nespojive sa evropskom antifašističkom tradicijom i da ukazuju na opasnost od oživljavanja nacizma, no uprkos svemu baltički revizionisti ne prestaju sa svojim nacističkim performasima. Analitičar Aleksandar Pavić ovako objašnjava zašto nema reagovanja Evrope na marševe neonacista: „Evropi ne smetaju

Pre svega, treba se upoznati sa kaplarom Brandhuberom. On nije bio klasičan primer dezertera koji hvata prvu priliku za beg. Naprotiv, kao skroman i poslušan farmer iz austrijskog sela La an der Taja, na granici sa današnjom Češkom, Brandhuber je bio iskusan soldat i u vermahtu je već prošao tri ratne godine u Čehoslovačkoj, Francuskoj i Poljskoj. Tačno 10 dana pre no što će osvanuti kao dezerter u Švajcarskoj, kaplar Brandhuber se nalazi čitavih 2.600 kilometara dalje ka istoku, beznadežno zaglavljen u snegu na minus 40 stepeni u Aleksandrovki, 400 kilometara južno od Moskve. „E sad mi je stvarno dosta!“ „Velika hladnoća, snežne mećave. Stojimo već drugi sat i čekamo

Pre tri godne pozvali smo grupu studenata iz Srbije da učestvuju u međunarodnoj ekspediciji na ostrvu Hogland u Finskom zalivu. Tamo smo pronašli ostatke poginulih pilota jednog ruskog aviona za koje se smatralo da su nestali bez traga. Potom smo na osnovu određenih dokumenata uspeli da otkrijemo njihova imena i o sudbini pilota obavestili rodbinu. Saradnja Ruskog geografskog društva i nedavno otvorenog Srpsko-ruskog geografskog centra predviđa mnogobrojna dešavanja, ali jedno od najinteresantnijih je svakako razmena studenata i učešće naših geografa u brojnim ekspedicijama koje se organizuju širom Rusije. Sputnjik intervju – Artjom Manukjan https://video.img.ria.ru/Out/MP3/20170808/2017_08_08_SerbiaIntervjuArtjom_ogbngfpl.atg.mp3 Jedna od tih ekspedicija, na kojima su učestvovali mladi srpski geografi bila je na ostrvu Hogland u Finskom zalivu, gde se još

Memorijalni park Mir nalazi se u centru Hirošime i njime dominira skeletna kupola. Tu je izložen i Buda, čije je kameno lice istopila eksplozija američke atomske bombe. Priredio: Nenad TADIĆ Američka atomska bomba “Dječak” bačena na Horišimu 6. avgusta 1945. godine ubila je, prema procjenama, 78.000 ljudi, a zdravstvene posljedice potomaka stradalih stanovnika ovog japanskog grada osjećaju se i danas. Radioaktivne crne kišne kapi, koje su kasnije padale, odnijele su još života. Prema procjenama Japana iz 1968. godine, 250.000 stanovnika Hirošime umrlo je odmah nakon eksplozije ili u roku od pet godina od bolesti uzrokovanih radijacijom. Mnogi od preživjelih kasnije su umirali ili još umiru od posljedica bombardovanja, kao što

Predsedniče vlade Izraela, dragi Bibi, hvala vam za vaše reči. Članovi vlade, Predsedniče Reprezentativnog saveta jevrejskih institucija u Francuskoj, Predsedniče Udruženja sinova i kćeri Jevreja deportovanih iz Francuske, Predsedniče Unije deportovanih u Aušvic, Predsedniče Fondacije sećanja na Holokaust, Predsedniče Francuskog komiteta za Jad Vašem, Veliki rabini, Gradonačelnice Pariza, Narodni poslanici, Prefekti, Predstavnici diplomatskog kora, Izabrani predstavnici, Dame i gospodo, Ovde sam danas sa vama, ovim tmurnim i svečanim povodom, kako bih sledio put kojim je 1995. godine krenuo Žak Širak, kome danas posebno želim da odam počast, a kojim su nastavili Dominik de Vilpen 2005, Nikola Sarkozi i Fransoa Fijon 2007, i konačno Fransoa Oland 2012.1 Nedavno su francuski politički

Namerno, tačnije zlonamerno, emitovan je natoovski prilog o tzv „šumskoj braći“, kako se nazivaju zločinci iz nekadašnjih nacističkih formacija Waffen SS, u kojima su kao dobrovoljci bili Estonci, Letonci, Litvanci, Nemci iz Istočne Pruske, Poljaci i Ukrajinci, uz mnogobrojne zapadnoevropske borce za „novu Evropu“! Oni su pre naredbe o povlačenju na teritoriju Trećeg Rajha, 1944. godine pisali Hitleru da žele da dobrovoljno ostanu u sovjetskoj pozadini, i nanose gubitke mrskom neprijatelju. Nacističko je rukovodstvo zato i ostavilo brojna skladišta hrane, municije, lekova, eksploziva, u šumama i močvarama toga dela okupirane sovjetske teritorije, gde su se po Hitlerovom ličnom odobrenju sklonili i ti teroristi, pripadnici 20-e divizije Waffen SS, propuštajući sovjetsku

Zakon o restituciji kojim bi se Jevrejima u BiH vratila imovina oduzeta tokom Drugog svjetskog rata još uvijek nije donesen i, uz Poljsku, naša zemlja jedina je potpisnica Terezinske deklaracije koja još nije počela vraćati taj dug jevrejskoj zajednici. Vrijednost imovine koja je oduzeta Jevrejima u BiH od 1941. do 1945. godine procjenjuje se na blizu šest milijardi KM. Prije rata u BiH je živjelo 14.000 Jevreja kojima je ustaško-nacistička vlast tokom rata oduzela svu imovinu koja je za vrijeme socijalizma nacionalizirana, a kasnije i privatizirana. Svi ovi procesi doveli su do toga da je nemoguće povratiti tu imovinu stvarnim vlasnicima bez zakona o restituciji. “Po pitanju restitucije u BiH

Ruska duma i izraelski Kneset zajedno protiv rušenje spomenika sovjetskim vojnicima u Poljskoj. “Sramotna” namera Varšave da sruši obeležje oslobodiocima od nacizma MOSKVA-OD STALNOG DOPISNIKA „NOVOSTI“ Ruski predsednik Putin izrazio je zahvalnost svima koji u Izraelu osuđuju skrnavljenje i rušenje spomenika sovjetskim vojnicima poginulim u borbama protiv fašista u istočnoj Evropi. Govoreći u Joškar Oli u republici Mari El na Savetu za međunacionalne odnose, Putin je istakao da je nedopustivo prepravljanje istorije, jer se zna da je SSSR imao veliki broj poginulih vojnika u oslobađanju Poljske od nemačkih okupatora. Izraelski Kneset i ruska Duma istog su dana raspravljali o tom problemu i obratili se svetskoj javnosti dokumentom “Zadaci očuvanja istorijskog

Švajcarska je iz Drugog svetskog rata izašla nepokorena, ali ne i neokrznuta. Ona je opstala kao slobodna, demokratska zemlja u Evropi koja je drhtala pod nacističkom čizmom, ali je i sarađivala sa Trećim rajhom. Tačno je da je Švajcarska čuvala milijarde dolara u zlatu koje su nacisti oteli žrtvama Holokausta, ali je ne treba olako oceniti kao nacističku marionetu. Štaviše, Nemačka je umalo izvršila invaziju na Švajcarsku. “Švajcarska ima najodvratnije i najjadnije ljude i politički sistem”, žalio se Hitler Musoliniju u junu 1941. Nakon poraza Francuske u leto 1940. što je Treći rajh učinilo dominantnom silom Zapadne Evrope, Nemci su planirali da pokore i Švajcarsku. Operacija Tanenbaum trebalo je da

Piše: Gordan Duhaček NATO je na svojim profilima na društvenim mrežama objavio osmominutni propagandni uradak, koji opisuju kao „dokumentarnu dramu“, pod naslovom „Forest Brothers – Fight for the Baltics“ (Šumska braća – borba za Baltičke države). U opisu tog kratkog filma na Ju tjubu stoji sljedeće: „Poslije Drugog svjetskog rata, partizani sa svih strana Baltika vodili su krvavi gerilski rat protiv okupacijskih sovjetskih snaga.“ U filmu se mogu vidjeti intervjui s nekim od tih „partizana“, a ističe se i da su današnje specijalne snage baltičkih republika duhovni nasljednici Šumske braće. S obzirom na napetosti između NATO-a i Rusije na tom područuju, nije iznenađujuće što je vojni savez kojeg je dio i Hrvatska