Savezničko bombardovanje Beograda 1944. Navršava se 71 godina od najvećeg savezničkog bombardovanja Beograda u Drugom svjetskom ratu 16. i 17. aprila 1944. godine. Bombardovanja Beograda aprila 1944. bila su u izuzetno razorna, prema brojnim tumačenjima razornija od njemačkih vazdušnih napada na Beograd 6. aprila 1941. godine, na samom početku Drugog svjetskog rata u Jugoslaviji. Istina, bombardovanje je vršeno sa velikih visina, otuda i znatna nepreciznost. Evidentirano je da je samo tokom ta dva saveznička vazdušna napada poginulo 1.160 Srba civila i 18 Nijemaca, ali tačan broj nikada nije utvrđen, dok je u bombardovanju ranjeno 1.400 stanovnika prestonice. Prvog dana bombardovanja, 16. aprila 1944, na pravoslavni Vaskrs, bačeno je na Beograd

Novosadska racija: vješanje nevinih civila Predsjednik Društva za očuvanje sjećanja na holokaust Aleksandar Veljić izrazio je žaljenje što nigdje u Vojvodini nisu održani komemorativni skupovi povodom 74 godine od “aprilskog pokolja” koji su 1941. godine počinile trupe mađarskog namjesnika Mikloša Hortija nad nedužnim i nenaoružanim civilnim stanovništvom Bačke. “Nažalost, nije upriličen nijedan komemorativni skup, iako su pre 74 godine hortijevske okupatorske trupe zauzele Bačku, inscenirale navodne sukobe sa nepostojećim četnicima i u mestima te vojvođanske regije surovo pobile 3.500 nedužnih i nenaoružanih Srba, Jevreja, Roma, kao i ostalih nemađarskih naroda”, naveo je Veljić u saopštenju. On je istakao da je u junu 2013. godine uputio zahtjev Narodnoj skupštini Srbije da

Na današnji dan prije 74 godine, jedan mladi Hercegovac sjeo je za komande lovačkog aviona IK-3, vinuo se put nebeskih visina nad Beogradom i zaslužio da uđe u legendu. Međutim, sud istorije često neopravdano zaobiđe junake i prepusti ih zaboravu. Milisav Semiz Ovo je priča o tom mladom Hercegovcu, Milisavu Semizu, vazdušnom asu i čovjeku koji je u kratkotrajnom Aprilskom ratu 1941. godine oborio četiri njemačka aviona, te tako postao najuspješniji pilot Kraljevine Jugoslavije. Podaci o njegovom porodičnom porijeklu vrlo su šturi. Zna se da je rođen u Ljubuškom 1912. godine, gdje je završio osnovnu školu. Semizi su u Ljubuški doselili u drugoj polovini 19. vijeka, vjerovatno iz Popova polja.

Polaganje vijenaca poginulim u njemačkom bombardovanju Beograda 1941. (Tanjug) Beograd mora da se sjeća 6. aprila 1941. godine kada je bio potpuno uništen i kada je ubijen veliki broj građana, što je uslovilo da se srpska prijestonica ne razvija kao drugi gradovi koji nisu bili izloženi razaranju, izjavio je danas gradski menadžer Goran Vesić. Vesić je naglasio da su Beograd i Srbija uvijek bili na pravoj strani, na strani antifašizma i da Srbi nikada ne treba da dozvole da se april 1941. godine ponovi. “Nije bilo, ni vojnog, ni političkog opravdanja za bombardovanje, u kojem je poginulo 2.274 ljudi, a nezvanično se smatra da je stradalo više od 4.000 građana.

Srušena Narodna biblioteka u Beogradu Dan sjećanja na rušenje Narodne biblioteke Srbije tokom bombardovanja u Drugom svjetskom ratu biće obilježen sutra. Narodna biblioteka Srbije pozvala je građane da ostave po jednu knjigu na lokalitetu Kosančićev venac, kao simbolično vraćanje knjige na mjesto gdje je 6. aprila 1941. godine uništen dio srpske i svjetske kulturne baštine. Predviđeno je da prikupljene knjige budu kasnije poklonjene bibliotekama u Srbiji koje imaju najsiromašniji knjižni fond. Centralna manifestacija povodom Dana sjećanja na rušenje Narodne biblioteke Srbije u Drugom svjetskom ratu biće održana u 11.00 časova na starom lokalitetu biblioteke na Kosančićevom vencu. Narodna biblioteka Srbije osnovana je 1832. godine. Prilikom njemačkog bombardovanja Beograda 6. aprila

Savezničko bombardovanje Beograda na Vaskrs 1944. godine ostalo je urezano u srpsku kolektivnu svest kao jedna od tragičnih stranica naše istorije. Nedelju dana nakon njega, tadašnji predsednik srpske vlade pod okupacijom, obratio se svom narodu putem radija, izražavajući duboki gnev i bol zbog ogromnih ljudskih i materijalnih žrtava. Njegov govor predstavlja isečak iz jedne istorijske epohe iz koje, po svemu sudeći, nismo izvukli pouke. Izveštaj u novinama o krvavom piru savezničkih bombardera 1944. godine Jedna od karakteristika istorijske sudbine srpske prestonice jesu njena brojna razaranja. Od njegovog nastanka do današnjih dana Beograd su mnogo puta pustošili razni zavojevači, donešeni ratnim vetrovima sa svih strana sveta. Samo u 20. veku, Beograd

U zloglasnoj “Novosadskoj raciji” u januaru 1942. godine samo u Novom Sadu surovo je ubijeno i bačeno pod led Dunava više od 5.000 nedužnih ljudi mahom srpske, jevrejske nacionalnosti, a ne oko 3.300 ljudi kako je to na predavanju u Budimpešti naveo penzionisani novosadski novinar Marton Matuška, izjavio je predsjednik Društva za očuvanje sjećanja na holokaust Aleksandar Veljić. Veljić ističe da Matuškine tvrdnje vrve lažima i da nemaju utemeljenja u dokazanim činjenicama. “Učesnik tog skupa, penzionisani novosadski novinar Marton Matuška, izneo je podatak, da su u zimu 1942. godine u Delvideku, što je revizionistički izraz neohortijevaca za današnju Vojvodinu, tokom racije na partizanske jedinice mađarski honvedi i žandari likvidirali oko

Projekcijom filma “Moj otac, Mirko Fuks” i radionicom “Mirko Fuks, građanin Novog Sada” završen je sedmodnevni program pod nazivom “Ledena tišina govori”, koji je održan u Novom Sadu. Film su napravili učenici novosadske Srednje škole za kadrove uslužnih djelatnosti “Svetozar Miletić”, a govori o novosadskom Jevreju, koji je uspio sačuvati dostojanstvo i ljudskost, prolazeći kroz golgotu holokausta. Program “Ledena tišina govori” bio je posvećen Međunarodnom danu sjećanja na žrtve i heroje holokausta i na zloglasnu “Novosadsku raciju”. Tokom trajanja programa održano je sedam radionica, tri izložbe i prikazan ciklus igranog filma pod nazivom “Da se ne ponovi”. Program “Ledena tišina govori” počeo je u srijedu, 21. januara, na dan kada

“Narodni sud” u Novom Sadu simbolično je danas proglasio krivim mađarskog regenta Mikloša Hortija za genocid, koji je mađarska vojska pod njegovom komandom počinila nad 100.000 nedužnih civila – žitelja Bačke. U tom genocidu počinjenom tokom Drugog svjetskog rata od 13. aprila 1941. godine do 15. oktobra 1944. godine, najviše je stradalo Srba, potom Jevreja, Roma, kao i drugih nemađarskih naroda. Na komemoraciji održanoj kasno poslije podne na plaži Štrand pored Dunava, stratištu za nedužne Srbe i Jevreje u zloglasnoj “Novosadskoj raciji”, presudu Hortiju pročitao je predsjednik Društva za očuvanje sjećanja na holokaust Aleksandar Veljić. “Sud proglašava krivim Hortija za zločin genocida nad 100.000 nedužnih ljudi, žena, dece i staraca

Pomen stradalim u novosadskoj raciji U Novom Sadu danas je održana komemoracija povodom 73 godine od “Novosadske racije”, zloglasne akcije mađarske okupatorske vojske u Drugom svjetskom ratu u kojoj je pobijeno i pod led Dunava bačeno nekoliko hiljada ljudi, uglavnom Srba, Jevreja i Roma. Komemoracija je održana na platou Sunčanog keja pored Dunava, kod spomenika “Porodica”. Novosadski gradonačelnik Miloš Vučević rekao je da Novi Sad danas polaže ispit o životu i praštanju. “Ako ga položimo, zauvek ćemo živeti u suživotu, miru i sreći, jer ludilo fašizma, nacizma i ostalih ideologija usmerenih protiv čoveka i slobode donosi samo smrt i nesreću”, rekao je Vučević u obraćanju građanima na Keju. On je

U Kulturnom centru Novog Sada danas počinje sedmodnevni program “Ledena tišina govori”, koji je posvećen sjećanju na više hiljada žrtava “Novosadske racije”, uglavnom Srba, Jevreja i Roma. Riječ je o vojnoj akciji mađarske okupatorske vojske izvedene u januaru 1942. godine u Novom Sadu u kojoj je surovo i brutalno ubijeno i bačeno u ledeni Dunav više hiljada nedužnih ljudi. Program počinje danas u 12.00 časova otvaranjem izložbe “Pravednici među narodima” u novosadskom Malom likovnom salonu. U 17.00 časova biće održana radionica “Mapiranje grada”, autora Gordane Todorić, na kojoj će biti riječi o mjestima stradanja nedužnih žrtava tokom “Racije”. Poslije radionice, u Velikoj sali Kulturnog centra Novog Sada u 19.00 časova

S obzirom na pritisak da Srbija uvede sankcije Rusiji, treba povući paralelu sa još težim vremenom, sa pritiscima nacista 1941/2 godine da se srpski vojnici pošalju pod Staljingrad, na ruski front. – Tada je predsednik okupacione vlade u Srbiji bio general Milan Nedić. Da zaštiti narod, prihvatio je da bude saradnik okupatora. Ali, u toj ključnoj stvari – slanja srpske vojske na Istočni front, pod Staljingrad – nije odstupio od svog stava: nijedan srpski vojnik neće pucati na rusku braću – Vršili su se pritisci na njega, ali nije popuštao, ni po cenu svog smenjivanja ili smenjivanja vlade. Zadnji pokušaj okupatora bio je simboličan: da srpska vlada pošalje na ruski front tri

U toku operacije, koja je trajala od 14. do 22. jula, uhvaćeno je oko 440 muškaraca, uglavnom seljaka, 13 njih je ubijeno, a spaljena je 21 kuća Godina 1943,  jul,mesec žetve i svitaca. Okupator garantuje srbskim seljacima bezbednost pod uslovom da obrađuju zemlju i ne učestvuju u pokretu otpora.  Kao i uvek kad su Srbi u pitanju, ovo obećanje ne mora da važi. Nemačka obaveštajna služba javlja da se đeneral Draža Mihailović prebacio iz Bosne na teritoriju ispod Suvobora, Maljena, Povlena i Medvednika. U sredu, 14. jula, dva dana po velikom crvenom slovu, Petrovdanu, u sela Koštunići, Leušići, Pranjani, Gojna Gora, Družetići, Kamenica, Bogdanica, Duškovci, Ljutice, Mršelji, Mušići,Mionica, Rosići, Skakavci,

Istorija beleži da je pukovnik Dragoljub Draža Mihailović 11. maja 1941. godine na Ravnoj gori osnovao Komandu četničkih odreda Jugoslovenske vojske, prvi gerilski pokret protiv nacista u okupiranoj Evropi. Zametak nove vojske u otadžbini bila je grupa od sedam oficira i 24 podoficira koja je sa svojim komandantom Brzog odreda (Draža ga posle nazvao Gorski) iz Bosne prešla u Srbiju. Međutim, malo je poznato da su za Dražino imenovanje za komandanta Jugoslovenske vojske u otadžbini. U vreme kada se u Srbiji 1941. godine palila iskra otpora prema okupatoru, u šumama Srbije bilo je više visokih jugoslovenskih oficira koji su odbili da se predaju 17. aprila. Na primer, veteran iz Prvog

Ubijeno više od dve hiljade srpskih civila. Beograd brutalno rušili tri dana uzastopno tako da ni žrtve nisu mogle da budu sahranjene. Partizansko vođstvo podsticalo ovakve akcije Pašino brdo u Beogradu najviše oštećeno KRVAVI Uskrs, kako je nazvano savezničko bombardovanje Beograda 16. i 17. aprila 1944. u kome je poginulo više od 2.000 ljudi, dugo je bio tabu tema, a ni danas sa njega nije potpuno skinut veo tajne. Dosijei Balkan er-forsa, koji je 1944. pod britanskom komandom 11 puta bombardovao Beograd i druge srpske gradove, i dalje su zapečaćeni. Britanski obaveštajac Majkl Liz bio je član vojne misije u Jablaničkom okrugu 1944. i gorko je zaključio da se Staljin

Danas se navršavaju 73 godine od izbijanja Drugog svjetskog rata na tlu nekadašnje Jugoslavije, koji je Njemačka otpočela iznenadnim bombardovanjem gradova 6. aprila 1941. godine. Tokom takozvanog Aprilskog rata, koji je okončan potpisivanjem kapitulacije Vojske Kraljevine Jugoslavije 17. aprila iste godine, stradalo je više hiljada civila. U masovnim i višednevnim bombardovanjima uništeno je više hiljada stambenih i drugih objekata. Bombardovanje Beograda, koji je nekoliko dana ranije vlada proglasila nebranjenim gradom, obuhvatilo je i uništavanje bolnica, gusto naseljenih gradskih četvrti, ali i potpuno razaranje zdanja Narodne biblioteke Srbije na Kosančićevom vencu. Narodna biblioteka Srbije bila je jedina nacionalna biblioteka koju su nacisti svjesno napali i uništili u Drugom svjetskom ratu. Tokom bombardovanja Beograda ubijeno je

Posle četiri decenije, u SAD dato zeleno svetlo za objavljivanje knjige pukovnika Roberta Mekdauela „Streljanje istorije“. Mihailović se, za razliku od Tita, borio protiv nacista od prvog do poslednjeg dana rata… KADA je američki istoričar i bivši vojni obaveštajac Robert Mekdauel početkom 1970. godine u SAD pripremao objavljivanje svoje knjige „Streljanje istorije“ o generalu Draži Mihailoviću, maršalu Titu i borbi četnika i partizana protiv nacista u Drugom svetskom radu, CIA je zabranila štampanje i distribuciju ovog dela. U strahu za život i sudbinu rukopisa, profesor Mekdauel je knjigu tada dao prijatelju Blagoju Radenkoviću, iz Los Anđelosa, sa preporukom: „Uradi šta možeš da istina izađe na videlo!“ Tek 42 godine kasnije,

Beograd obeležava 72. godišnjicu bombardovanja 6. aprila 1941. godine. Centralna komemorativna svečanost biće održana kod spomenika stradalim pilotima u Aprilskom ratu na Zemunskom keju. Polaganje venaca na više lokacija. Navršava se 72. godišnjica od nemačkog bombardovanja Beograda, 6. aprila 1941. godine. Napad, koji je označio početak Drugog svetskog rata u Kraljevini Jugoslaviji, počeo je u 6.30 časova bez prethodne objave rata Centralna komemorativna svečanost održaće se u 12 časova kod spomenika stradalim pilotima u Aprilskom ratu na Zemunskom keju. Uz državne i vojne počasti, svečanost će predvoditi načelnik Generalštaba Vojske Srbije general Ljubiša Diković. Cveće i venaci položeni su kod fontane “Vrelo života”, ispred Palate “Beograd”, kod granitnog krsta u porti Vaznesenjske

ČURUG – Parastosom žrtvama racije, u Čurugu je u petak, 4. januara obeležena 71. godišnjica početka velikog stradanja civilnog stanovništva Šajkaške oblasti i Novog Sada, u akciji koju su organizovale i sprovele mađarske okupacione snage u januaru 1942. godine. Posle bogosluženja koje su, u Topalovom magacinu – budućem Muzeju žrtava racije, održaili lokalni sveštenici Petar Trivunović i Slobodan Lazić, prisutnima su se obratili ambašador Mađarske u Beogradu Oskar Nikovic i savetnica predsednika Republike Srbije Jasmina Mitrović Marić, saopštilo je Memorijalno društvo “Racija 1942”. Ambasador Nikovic je pozvao na praštanje i izmirenje, poželevši da se to dogodi u budućem muzeju žrtava racije u Čurugu. Nikovic je, kako se navodi u saopštenju, obećao

Prosuđivanje o vlastitoj istoriji u srpskom narodu je prepuno predrasuda. Svi se smatraju pozvani da komentarišu, hvale ili osuđuju a da pri tom nisu uložili ni najmanji napor da se upoznaju sa činjenicama o događajima ili ličnostima o kojima donose zaključke. Moj deda-stric Milan Nedić jedna je od ovih ličnosti. Voljen i osporavan, odlikovan i osuđivan, skončao je najzad svoj život samoubistvom uz pomoć UDB-e februara 1946. godine. U kvalifikovanju generala Nedića kao izdajnika važno mesto zauzima i referat koji je on podneo novembra 1940. godine a nakon čega je smenjen sa dužnosti ministra vojske i mornarice i penzionisan. Ovim referatom se decenijama mahalo kao krunskim dokazom njegovog germanofilstva i