Adam Pribićević (Kostajnica, 1880 – Windsor, 1957) je bio srpski političar i publicista, bavio se u emigraciji sa istraživanjem naše političke prošlosti, gde je objavio i ovaj studiozni članak. Uredništvo „Glasa Kanadskih Srba“ preštampavalo je izvesne studiozne i zapažene članke Adama Pribićevića iz svojih ranijih izdanja (u br. od 20 i 27 maja 1971).Članak je važan iz dva razloga: on će osvežiti naša sećanja i poštovanje prema milionskim i nevinim žrtvama novih srpskih mučenika u tragičnom HH stoleću, u isto vreme članak će upozoriti rodoljubive Srbe na nove opasnosti, koje nam prete od poltronskog beogradskog internacionlističkog i izvesnog zapadno-evropskog i američkog establišmenta, koji je u izvesnoj meri pod komandom američkog

Partizanska ubistva nisu vršena tajno, bez svjedoka, već naprotiv, tu je riječ o teatralnim ubistvima, sa puno svjedoka, svojevrsnom „publikom“. (Radački brijeg na Ljubomiru, Jasenik kod Gacka…). Akteri tih zločina nisu se skrivali, već isticali u ubijanju srpskih civila, što je ratni zločin bez presedana u istoriji Hercegovine. Ovi zločini su ranije tumačeni da su počinjeni u cilju zastrašivanja srpskog naroda, kako bi se priključio komunističkom pokretu. Danas se sa sigurnošću može tvrditi da su ovi zločini vršeni sa ciljem uništenja srpskog naroda, njegovog nacionalnog i duhovnog (svetosavskog) identiteta. To potvrđuje i činjenica da se najveći dio hercegovačkih Srba poslije ovih partizanskih zločina priključio Ravnogorskom pokretu – četnicima i protjerao

Sudovi su počeli da rehabilituju pripadnike ovog ustaškog pokreta. Jedinica domaćih Švaba važila za jednu od najokrutnijih. SUDOVI su počeli da rehabilituju pripadnike ustaškog pokreta i ozloglašene SS Princ Eugen divizije, a država je, posle odluke Upravnog suda, u obavezi da im vrati kuće i njive! Po rečima direktora Agencije za restituciju Strahinje Sekulića, ovakvih slučajeva je sve više, ali će se Agencija ipak oglušiti o odluku Upravnog suda. – Zakon decidirano kaže da imovina ne može biti vraćena pripadnicima stranih okupacionih snaga, a za nas su to i ustaše i članovi SS Princ Eugen divizije, bez obzira na to što su sudovi neke od njih rehabilitovali. Ukoliko Upravni sud

On je znao šta ga očekuje na kraju rata, jer drugog puta i izlaza za srpstvo nije bilo. To se bar danas vidi. Znao je da svoj život mora žrtvovati za narod i žrtvovao ga je mirno i svesno… Sudbina je prema generalu Nediću zaista bila nemilosrdna. Uzela mu je u ratu i njegovog jedinca sina i najmilijeg brata Milutina. Lik i delo Milana Nedića, pokušaću da obradim u ovom tekstu kroz drugačiju sliku viđenja njegovog lika i dela… iz jednog ugla sagledavanja svakako jeste bio izdajnik i kvisling… ali… Jasno je da je u delu javnosti oklevetan Milan Nedić, od strane komunista… ali, to je čovek koji se borio

U Crnoj Gori, posle brisanja jednog od najslavnijih perioda njene istorije – herojske borbe crnogorskih junaka u Prvom svetskom ratu protiv Austrougarske, uz prethodno izvojevane pobede protiv dugovekog Otomanskog carstva, a u tim borbama crnogorski narod podneo je ogromne žrtve, i posle neki dan u Skupštini Crne Gore izglasane odluke da se poništi odluka crnogorske Skupštine o prisajedinjenju sa Srbijom i ulaska u Kraljevinu SHS, 1918. godine – javljaju se ideje da sadašnja Skupština Crne Gore proglasi ništavnim 13. jul 1941, Dan ustanka crnogorskog naroda protiv fašizma. A sve zbog želje da se čim pre uđe u Evropsku uniju. U koju su po zaista hitnim i prekim postupcima primljene zemlje

Sremski front… ili stradanja Srpske omladine. Sremski front je formiran u Drugom svetskom ratu, krajem oktobra 1944. godine, od strane nemačke vojske koja se povlačila iz  osloboćenog Beograda i trajao je sve do njegovog proboja 12. aprila 1945. Sremskom frontu prethodilo je „oslobađanje Srbije“ u kome je učestvovalo 400.000 pripadnika Crvene Armije zajedno sa oko 45000 partizana. Nemci su formirali front u sremskoj ravnici s namerom da zaustave prodor partizanskih i sovjetskih snaga prema zapadu, odnosno da svojim snagama sa juga omoguće izvlačenje kroz Bosnu. Na jugoslovenskom području i dalje se nalazilo oko 400.000 Nemaca i njihovih saradnika. Zadatak Jugoslovenske armije je bio da preseče ostupnicu nemačkim snagama na području Jugoslavije, kako bi pomogli Rusima