Tvorci jedne Hrvatske turističke brošure zaboravili na nekad većinsko stanovništvo Kninske krajine. Izbačeno sve što podseća na doprinos pravoslavnih Kninjana ZAGREB OD STALNOG DOPISNIKA „NOVOSTI“ U turističkoj brošuri o Kninu, koja se ovih dana pojavila na internetu, a uskoro će biti i odštampana, Srbi kao da nisu nikada postojali u tom gradu, a nisu navedeni ni sakralni objekti poput Sabornog hrama Pokrova Presvete Bogorodice. Turistička zajednica grada Knina naprosto je “izbrisala” iz sećanja sve što ima veze sa Srbima u ovom gradu, a istorija je prekrojena na takav način da se učešće naroda koji je do 1995. bio većinski uopšte ne vidi. Dok se do detalja opisuje istorija grada od desetog

Zamenik predsednika Odbora za dijasporu i Srbe u regionu Miodrag Linta, danas je, u hramu Uspenja Presvete Bogorodice u Šibeniku, prisustvovao ustoličenju novoizabranog dalmatinskog vladike Nikodima. – U Dalmaciji nikad nije bilo lako biti Srbin. Danas je čini se teže nego ikad. Vladika Fotije je u prethodnom veoma teškom periodu odolio mnogim iskušenjima i kao duhovni pastir na ovom prostoru ostavio dubok trag. Mnoge crkve su obnovljene što je doprinijelo boljoj vezi Eparhije Dalmatinske sa ljudima u dijasporim koji sada sve češće koriste priliku da se okupe u zavičaju – rekao je Linta i uputio čestitke vladici Nikodimu na ustoličenju u tron Episkopa dalmatinskih. Linta je, kako je saopšteno, ocenio

‘Novosti’ u poddinarskom selu Laktac koje je platilo danak ratnim događanjima i iseljavanju: U Laktacu uobičajenih dilema o broju stalnih žitelja nema već godinama, od kada se Nikola Vinčić sa svojom Stanom evidentirao kao jedini povratnik Laktac, jedno od srpskih sela podno Dinare, doživio je u pravom smislu te riječi, sudbinu knjige iz narodne uzrečice koja je ‘spala na dva slova’. Od prijeratnih trideset i nešto ‘dimova’ i 124 stanovnika, kako su pokazivali podaci popisa iz 1991. godine, danas se u Laktacu život odvija samo u jednom domu i to zahvaljujući supružnicima Nikoli i Stani Vinčić, jedinim povratnicima nakon posljednjeg rata. Prva stanica za autobus je u selu Dabar, a do tamo imam

KNIN – Korisnici društvenih mreža u Hrvatskoj primetili su da je na tabli koja se nalazi na ulazu u Knin, na kojoj je predstavljen kralj Zvonimir sa natpisom „Kraljevski grad Knin – dobrodošli (Welcome)”, prikaz kralja različit u odnosu na original po tome što su na njegovoj desnoj šaci doslikana dva prsta. RTS prenosi da mali i domali prst koji se vide na tabli nisu ispruženi na originalnom prikazu. Navodi se da se u Kninu redovno održava manifestacija „Zvonimirovi dani”, tokom koje se posetioci upoznaju sa baštinom tog grada. Organizatori navode da ceo događaj vraća Knin u atmosferu iz doba kralja Zvonimira, tačnije u kraj 11. veka. U tom gradu je

Nekadašnji predsednik Srpskog kulturnog društva Prosvjeta iz Knina i jedan od osnivača Srpske demokratske samostalne stranke (SDSS) Dragoljub Čupković ocenjuje da se Srbi u Hrvatskoj suočavaju sa dramatičnim problemom nestanka i asimilacije koja je najvidljivija u urbanim sredinama. – Na rapidnom smanjenju Srba sistematski se radi raznim pritiscima i metodama: redukuju se spiskovi, Srbi su negde izbrisani, a drugde prekobrojni… Tiha i podmukla asimilacija posebno je uočljiva u urbanim sredinama, gde se Srpska pravoslavna crkva i srpski politički predstavnici nisu proslavili u zaštiti svog naroda – objašnjava u intervjuu za “Vesti” Čupković, koji je jedan od retkih srpskih predstavnika koji je i ratno i poratno vreme proveo u rodnom Kninu.

Piše: Vladimir Frolov Srpska Krajina se od avgusta `95 godine, po zlu opet seća planiranog progona svog celokupnog stanovništva iz jugozapadnog dela, u natovsko-hrvatskoj zločinačkoj VRA „OLUJA“. Ipak, ovog avgusta će se život radovati više od propasti i smrti, što Srbe u Krajini prati, jer se navršava sedam vekova od pisanih tragova postojanja nemanjićkog pravoslavnog manastira, tu na pragu latinskoga Vatikana. Svi poviestničari hrvatski, i oni crkveni i oni svetovni, jedinstveno i uporno lažu da su Srbi tek posle Kosovskog boja čak do mora stigli, bežeći pred otomanskim osvajačima! Ali, na prosto pitanje ko to zida manastir od tvrdog kamena u zemlji gde tobož nema naroda pravoslavnog, da pohodi tu

Medijski koordinator Dokumente: Pravosudne institucije i 22 godine nakon zločina počinjenih u Oluji nemaju volje procesuirati odgovorne pripadnike Hrvatske vojske za ubistva hrvatskih građana srpske nacionalnosti Dokumenta je uoči godišnjice Oluje podnijela Državnom odvjetništvu RH prijavu za zločine počinjene tokom i nakon akcije Oluja u Uzdolju kod Knina i obližnjim zaseocima. Na konferenciji za medije pokušali su vas utišati? Koliko god mi ćutali i ućutkivali, činjenice su porazne. Pravosudne institucije ove zemlje i 22 godine nakon zločina počinjenih tokom vojno-policijske akcije Oluja nemaju volje procesuirati odgovorne pripadnike Hrvatske vojske za ubistva hrvatskih građana srpske nacionalnosti, u ovom konkretnom slučaju osmero nedužnih i nemoćnih starica i staraca iz Uzdolja kraj Knina.

Njegovo preosveštenstvo episkop dalmatinski Fotije izrazio je nadu da će obilježavanje 700 godina Manastira Krupa na Veliku Gospojinu, 28. avgusta, biti objedinjujuća proslava, i duhovno, i nacionalno, i kulturno za raseljeni srpski narod iz ovih krajeva. “Mi smo ovdje raspeti i to možda dodatno sve otežava. Međutim, iz tog raspeća je vaskrsenje, to je ono što se mi nadamo. Nadamo se i da će ova proslava u Manastiru Krupi sabrati raseljeni narod ovog kraja”, rekao je vladika Fotije za crkvenu TV Hram. Episkop Fotije se nada da će na proslavu doći mnogo vladika, sveštenika, monaha, srpskog naroda sa svih strana, koji su ovdje živjeli i imaju svoja ognjišta, a sada

Predsjednik Saveza Srba iz regiona Miodrag Linta ocijenio je kao skandalozno to što su udruženja hrvatskih branitelja i ove godine spriječila da 1. avgusta bude održan treći Sabor Morpolačana u selu Morpolača u Hrvatskoj, povodom obilježavanja seoske slave – Svetog Vasilija. Linta je rekao da su organizatori morali da otkažu skup zbog bezbjednosnih razloga jer su dva braniteljska udruženja posredstvom lokalnog medija “Zadarski list” prije desetak dana širila mržnju prema Srbima, ističući da Srbi svaku svoju slavu pretvore u veličanje četništva i velikosrpstva, te dovode pjevače iz Srbije koji pevaju o Krajini i četnicima. “Postojala bi opasnost da i ove godine budu ugroženi životi srpskih povratnika i njihovih rođaka i

Manastir Krupa, podno Velebita, obeležava vredan jubilej svog postojanja. Najteži period-posle poslednjeg rata kada su Lika i Dalmacija ostale bez naroda. Paljen je više puta, ali nikada nije bio srušen Ko god je kročio u manastir Krupa osetio je nesvakidašnji opojni miris. Ali on ne dopire od raznobojnog cveća iz porte manastira ili nekog parfema, već je to miris sedam vekova stradanja, buđenja, obnove, života i trajanja jedne od najvećih srpskih svetinja. Podno Velebita u severnoj Dalamciji, pored istoimene reke, temelje manastira Krupa, posvećenog Uspenju Presvete Bogorodice, postavili su davne 1317. godine monasi iz manastira Krupa na Vrbasu uz pomoć srpskog kralja Milutina. Kao najdragoceniji biser krajolika, koji je prava

Zahvaljujući povratničkoj porodici Veselinović dečja graja odjekuje dalmatinskim brdima. Imaju dvoje dece, Nikolu i Dajanu, mnogo posla na seoskom gazdinstvu, ali se nisu pokajali zbog povratka Zahvaljujući Veselinovićima, Jagodi i Darku, i njihovoj životnoj priči, dečja graja ponovo odjekuje dalmatinskim brdima. Kao u nekom filmu: vratili su se iz tuđine, on zbog nostalgije prema rodnom kraju, a Jagoda zbog ljubavi prema Darku. Osmelili su se da, daleko od gradske vreve, osnuju porodicu u Golubiću kod Knina, otvore izletište i oforme veliko seosko gazdinstvo. Ali priča o Veselinovićima nije film, već stvaran život prepun izazova, suza i znoja, poljubaca i zagrljaja. Kao i većina njihovih zemljaka, ognjišta u Golubiću i susednom

Miroslav Veselinović (46), najpoznatiji povratnik u severnoj Dalmaciji. Bivši policajac se pre osam godina vratio iz Srbije i sada gaji oko 300 grla stoke Svake noći od, za srpski živalj u Hrvatskoj najstrašnijeg avgusta 1995, Miroslav Veselinović (46) sanjao je svoje ognjište u Golubiću. Onda je, pre osam godina, prelomio, spakovao kofere, ostavio posao i porodicu u Inđiji i vratio se u rodno selo nadomak Obrovca. – Da li mi je bilo teško? Teško je bilo buditi se svako jutro. Kada sam došao, četiri dana sam sedeo na suncu, samo da me ogreje. To možda nećete razumeti, drugačije sunce greje, ono je bliže, toplije, kao da te miluje, a vojvođansko