Svečana sala Kolarčevog univerziteta je bila mala da primi sve zainteresovane za svečanu akademiju povodom izlaska iz štampe prvog celovitog, necenzurisanog izdanja čuvene knjige akademika Viktora Novaka, Magnum crimen. Redakcija Srbin.info je tim povodom iskoristila priliku da od poznatih javnih ličnosti, koji su bili gosti ove svečene akademije, dobije mišljenje na pitanje: Da li je moguće biti Srbin u 21. vek bez sećanja na zločine koje su nad srpskim narodom učinjeni u 20. veku? Evo, koje smo odogovore dobili, na to pitanje: Dragoslav Bokan – srpski režiser, književnik, kolumnista i publicista Najvažnije od svega kome postaviti to pitanje. Smanjuje se broj onih kojima se može postaviti to pitanje, a da oni

Poštovani gospodine prof. dr Đurić Mišina, Povodom Vašeg autorskog teksta, objavljenog u “Večernjim novinama“ 19.08.2015. u kojem ste vidno revoltirani zbog moje inicijative za formiranjem Muzeja genocida nad srpskim narodom, pokušali da uvjerite javnost da je dug put do memorijala, a moju pokretačku inicijativu omalovažite i prikažete  kao ličnu promociju bogatog Srbina iz dijaspore, obraćam Vam se ovim otvorenim pismom, pod motom: „Prvo ispeci pa onda reci“, – sledećim argumentima: Vašim početnim pasusom u tekstu navodite da je malo poznato da u Beogradu već dvije decenije postoji Muzej žrtava genocida, a koji se bavi prikupljanjem, obradom i prezentacijom muzejskog, arhivskog i drugih vrsta materijala koji čine jednu muzejsku ustanovu, i

Dana 9. oktobra 2015. godine u velikoj sali zgrade SPKD “PROSVJETA“ u Tesliću održano je predavanje na temu „Stradanje Srba u Drugom svjetskom ratu – kultura sjećanja”. Predavanje je, po blagoslovu Preosvećenog Vladike zvorničko-tuzlanskog Gospodina G. Hrizostoma, održala gospođa Mira Jovanović, doktorant Univerziteta u Cirihu i dugogodišnji saradnik međunarodnih organizacija koje se bave pitanjem holokausta. Nakon uopštenog izlaganja o kulturi sjećanja kao preduslovu kulturi pamćenja koje je gospođa Jovanović preporučila, pažnja prisutnih je usmjerena na stradanje Srba teslićkog kraja. Malobrojni preživjeli svjedoci ustaškog zločina u kući Nikole Dolića u Vlajićima, budući prisutni u publici, živo su posvjedočili strašne i mučne trenutke koje su doživjeli o Jovandanu 1943. godine. Ovim predavanjem

  Intervju novinara Veljka Miladinovića sa episkopom slavonskim Jovanom Ćulibrkom, objavljen pod naslovom „Sto godina našeg stradanja„ u Nedeljniku 27. avgusta 2015, izazvao je brojne komentare i reakcije na raznim Internet sajtovima i u nedeljniku Pečat kao retko koji tekst koji se odnosio na noviju prošlost. Pažljivim iščitavanjem reagovanja lako je ustvrditi da nijedan od komentatora nije istoričar po struci i da su najduže komentare napisali dvojica stomatologa (Dušan Bastašić iz Banjaluke i Vladimir Umeljić iz Nemačke) i jedan psiholog (Aleksandar Aksentijević iz Velike Britanije)! I Srboljub Živanović (iz Velike Britanije), koji takođe pripada medicinskim naukama, imao je „zapažene“ video komentare dok se, kad je reč o pisanoj formi, jednom

Zagreb – Brisel od Hrvatske traži da zakonima precizno predvidi krivično gonjenje onih koji poriču fašističke zločine, prenose hrvatski mediji pozivajući se na izjavu povjerenice EU za pravosuđe Vere Jourove. Vijest je munjevito obišla region, sa akcentom na dio njene izjave da Hrvatska u svoje zakone nije precizno “kriminalizovala negiranje holokasuta”. Evropska komisija želi da se u krivičnom zakonu navede kako je negiranje holokausta i ostalih zločina fašizma kažnjivo. Nakon što je zagrebačko Opštinsko državno tužilaštvo odbacilo krivičnu prijavu protiv autora poruke “Pedere u logore”, jer je autor taj poziv objavio pod uticajem “psihologije mase, zbog čega nije imao namjeru da podstiče na nasilje i mržnju”, Državno tužilaštvo Republike Hrvatske